เป็นเอกได้สติ เขามองเห็นแจ่มใสกำลังนั่งแทบจะชิด กำลังเช็ดหน้าเช็ดคอให้น้องชายก็นึกโมโห เขาห้ามเธอแล้ว...ห้ามไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับเนติ แจ่มใสยังคิดจะขัดคำสั่งอีก
เป็นเอกกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงจากบันได มายืนอยู่ต่อหน้าน้องชายและว่าที่น้องสะใภ้
“ทำไมแกไม่ขึ้นไปอาบน้ำล่ะ?”
“อ้าวเฮีย! ผมมีว่าที่คู่หมั้นก็ต้องให้หนูแจ่มได้ทำหน้าที่หน่อยสิครับ” เนติเอ่ยกึ่งเย้า สายตาเขาตวัดไปยังแจ่มใส
คนเป็นพี่หน้าตึง แอบถลึงตาใส่หญิงสาวเป็นเชิงให้เธอรีบออกไป
“ถูกของเฮียเนค่ะ การดูแลเฮียเนเป็นหน้าที่ของหนูแจ่ม”
เป็นเอกเม้มปากเป็นเส้นตรง เมื่อน้องชายหันกลับมาเขาต้องพยายามปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติ
“ไม่ตามขึ้นไปอาบน้ำให้กันเลยล่ะ?”
“ไอเดียของเฮียก็ไปเลวนะครับ หนูแจ่มว่าไง?” เนติที่ยังเมาอยู่หันไปยิ้มให้กับแจ่มใส
“เหลวไหล! แกเมาก็รีบขึ้นไปอาบน้ำไป๊ เฮียจะไปกินข้าวแล้ว”
เนติยักไหล่ ยิ้มกว้าง “ได้คร้าบ
