แจ่มใสฟังเสร็จก็นึกโมโหเดินหน้าบึ้งกลับไปยังห้องพักของตนเอง
‘ครั้งแรกของฉัน ไม่น่าเลย...ไม่น่าต้องมาเสียให้กับคนอย่างเฮียเอก เศรษฐีเพลย์บอย ที่ผ่านมาเห็นมีเมตตาใจดี ที่แท้ก็เป็นแค่การสร้างภาพ’
เธอปิดประตูดังปัง! ยืนสงบจิตสงบใจ เมื่อนึกถึงคำพูดของเฮียเอกที่บอกให้เธอเลิกคิดเรื่องคืนนั้นก็ยิ่งโมโห น้ำตาที่กำลังจะไหลออกทางหางตา แจ่มใสยกนิ้วขึ้นปาดมันออก...เธอบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง การสูญเสียพรหมจรรย์ไม่ใช่สิ่งที่จะตัดสินชีวิตเธอสักหน่อย
หญิงสาวหันไปเปิดแอร์นั่งลงบนโต๊ะอ่านหนังสือเปิดคอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้วแล้วก็เริ่มต้นตั้งสมาธิทำปริญญานิพนธ์ของตนเอง
....ขอให้เรียนจบเสียก่อนเถอะ...เธอจะหาทางไปจากที่นี่เอง....
หญิงสาวสองคนที่นั่งขนาบข้าง ล้วนเป็นคนที่เคยปรนเปรอสวาทให้กับเป็นเอกมาก่อน แม้จะนั่งเบียดบิดท่อนขาและหน้าอกอยู่กับเขาแต่ใจเป็นเอกกลับเตลิดกลับไปคฤหาสน์ ทรวงอกอิ่มที่ชิดอยู่กับต้นแข
