บทที่ 33
ภายในห้องอาหารสุดหรูของพาลาทีน่า อะลอนโซดูแคบไปถนัดตาเมื่อคนตัวโตเดินเข้ามานั่งข้างๆ แก้วกัลยาซ่อนความขัดเขินไว้ภายใต้ใบหน้าราบเรียบ ขณะก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารตรงหน้าราวกับมันเอร็ดอร่อยนักหนา ทั้งที่ลิ้นของหล่อนฝืดเฝื่อนตั้งแต่เห็นเขาที่ปากประตูแล้ว
เซร์คิโอระบายยิ้มบางๆ เมื่อปรายตามองแก้วกัลยาแล้วพบว่าหล่อนนั่งหน้าแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าสมองของเจ้าหล่อนก็กำลังหมกมุ่นอยู่ในเรื่องเดียวกันกับเขา ชายหนุ่มหรี่ตาอ้อยอิ่งอยู่กับกลีบปากอิ่มสีแดงสดที่ยังช้ำบวม ก่อนจะหันไปชวนมารดาที่นั่งข้างๆ คุยอย่างอารมณ์ดี
“วันนี้อาหารอร่อยจังนะครับ”
กัญญิกามองบุตรชายด้วยความประหลาดใจ แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นสายตาของเซร์คิโอจับจ้องแต่ใบหน้าของแก้วกัลยาไม่วางตา
“อาหารในจานหรืออาหารตาล่ะคิโอ้”
แก้วกัลยาหน้าแดงก่ำ เงยหน้าขึ้นจากจานข้าวแล้วก็ต้องแก้มร้อนผ่าวเมื่อเห็นสายตาหิวกระ
