ตอนที่14
“รินเข้าห้องน้ำอยู่น่ะค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าบอกกับมารดากลัวจะโดนจับพิรุธได้
“ฉันอยากให้แกลงเอยกับคุณธร อย่าทำให้เสียเรื่องล่ะ”
“แม่... รินกับเขาเพิ่งเจอกันเองนะคะ”
“เขาถูกใจแกตั้งแต่คุณจรัญเล่าถึงแกให้เขาฟังแล้ว เขาก็ไม่ได้แก่หรอก อายุ... สามสิบเจ็ดมั้ง” มากกว่าเธอเกือบหนึ่งเท่าตัวแหนะ แต่เขาดูไม่แก่จริงๆ แหละ
“ริน... ฉันไม่อยากให้แกลำบาก เกิดฉันตายเร็วๆ นี้แกจะอยู่ยังไง” ฝ่ามือทั้งสองประคองแก้มของลูกสาวอย่างห่วงใย แต่หญิงสาวกลับไม่สัมผัสถึงมันเลย แต่เอาเถอะ แม่บอกว่าห่วงเธอก็คือห่วงจริง ๆ ล่ะมั้ง
“ฟังฉันนะ ลำบากแล้วมีความสุขมันมีแค่ในนิยายเท่านั้นแหละ ในความเป็นจริงมันนรกดี ๆ นี่เอง ตอนที่ทั้งบ้านมีเพียงไข่ฟองเดียวแล้วต้องเจียดไว้ให้แกกิน แกจำได้มั้ย” แววตาของรินรดาวูบไหวเมื่อเหตุการณ์นั้นยังคงชัดเจนอยู่ในหัวของเธอ เพราะแม่เคยเสียสละถึงเพียงนี้เธอจะขัดใจท่านลงได้อย่างไร
“จำได
