บทที่ 10
พิสูจน์รักแท้
หลังจากจัดการเรื่องที่ค้างคาใจเรียบร้อยแล้ว หรงหรานก็กลับมายังจวนสกุลโจวในสภาพเนื้อตัวมอมแมม ผมเผ้ายุ่งเหยิง ทั้งยังโกรธกระฟัดกระเฟียด
แม้เหล่ยเซินจะตบหลังปลอบเบาๆ และบอกให้นางใจเย็นๆ หากนางกลับขึงตาใส่เขา
“ท่านก็ได้ยินไม่ใช่หรือ เมิ่งซุยน่าไม่อายนั่นสารภาพว่าเป็นคนวางยาม้าของข้า แล้วจะไม่ให้โกรธได้อย่างไร”
เหล่ยเซินยิ้มแห้งขณะฟังคำบ่นของนาง
“แต่เจ้าก็ได้สั่งสอนคนพวกนั้นไปแล้วไม่ใช่หรือ”
เพราะกลัวจะถูกฆ่า ลู่เมิ่งซุยจึงร้องไห้พร้อมกับสารภาพความจริงทุกอย่าง ทั้งยังอ้อนวอนขอการอภัย แต่แค้นของหรงหรานใช่ว่าจะจบง่ายๆ ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจทำให้นางตายชัดๆ ดังนั้นแล้ว เมื่อมีแค้นก็ต้องชำระ นางจึงขยุ้มศีรษะของฝ่ายนั้น ก่อนจะลากไปทางบ่อน้ำแล้วผลักให้ตกลงไป
'ว๊าย!!'
ตูม...
'หรงหราน นั่นเจ้าทำเกินไปแล้ว'
หยวนหลิงอวี้ยืนชี้หน้าตวาดใส่หรงหรานราวกับลืมตัว
ว่าตามตรง แม้จ
