บทนำ

1086 Words

เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! เสียงสายเข็มขัดฟาดลงแผ่นหลังเด็กชายวัยสิบสองขวบ เขายืนแน่นิ่งไม่ไหวติง แม้ว่าเสื้อนักเรียนที่เขาสวมอยู่จะเริ่มขาดเป็นริ้ว ๆ ตามรอยฟาดแล้วก็ตามแต่ “แม่บอกว่ายังไง! แม่บอกให้ไปบอกพ่อว่ายังไง!!” เสียงของผู้ที่เรียกว่าตัวเองว่าแม่ดังกำปนาทแต่ก็ไม่อาจเรียกให้เด็กชายหันไปมอง เขาก้มหน้างุด กัดฟันแน่นให้กับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น มันทรมานดี มันเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ จนตอนนี้ความเจ็บปวดแทบไม่เรียกให้น้ำตาของเขาไหลออกมา “ทำไมไม่ตอบ อยากลองดีกับแม่ใช่ไหม ลองดีใช่ไหม!!” ฝ่ามือบางของชนิตาเอื้อมขึ้นคว้าปกคอเสื้อของเด็กชายจากทางด้านหลัง เธอออกแรงกระชากจนเสื้อนักเรียนรัดคอของเขา เตชินท์เริ่มหายใจไม่ออก เขาถูกมารดาลากเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง “โทรหาพ่อ...ถ้าไม่โทรก็อยู่นี่” “_” “ใกล้ตายค่อยออกมา ถ้าติณณ์ไม่มาก็ตายอยู่ที่นี่” เธอผลักร่างเล็กของเด็กชายเข้าไปในห้องเก็บของ ก่อนจะกระแทกประตูปิดตามหลัง เตชินท์ยืนมองบานประตูที่ถูกปิดลง ความมืดสนิทนี้บอกให้เขาไปหาสวิตช์เพื่อเปิดไฟ ทว่าเขากลับยืนอยู่ที่เดิม แผ่นหลังของเขาเริ่มมีเหงื่อจากอากาศอบอ้าว แทบไม่มีช่องระบายอากาศให้เขาหายใจ เด็กชายก้มหน้ามองความมืดสนิทนี้ด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า ไร้ความรู้สึกเจ็บปวด หรือร่างกายของเขาเคยชินกับมัน ฝ่ามือของเขามีโทรศัพท์มือถืออยู่ เขามองหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังบอกว่าบิดาโทรมา ติ๊ด! “ครับ” เขากดรับโทรศัพท์โดยปราศจากเสียงสะอื้น หากใครเห็นคงบอกว่าเขาคงทุรนทุรายกับบาดแผลตามกาย แต่เด็กชายกลับไม่รู้สึก [เตมาหาพ่อเหรอ พ่ออยู่ห้องผ่าตัด] “_” เขาพยักหน้ารับโดยไม่ได้เอ่ยพูด เด็กชายรับรู้ว่าบิดาไม่ว่าง ขณะเดียวกันมารดาของเขาไม่เข้าใจ เธอคิดว่าคนเป็นพ่ออยู่กับผู้หญิงอื่น [ทำอะไรอยู่ครับ ทำไมเงียบจังเลยเต] “ทำการบ้าน พ่อครับ...” [ว่าไง...] “พ่อมาสอนการบ้านได้ไหม” [คือ...พ่อ พ่อรู้นะว่าเราอยากให้พ่อไปหาแม่] “แม่คิดถึงพ่อครับ” เขาบอกสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด มารดาของเขาบ้าคลั่งตั้งแต่หย่ากับผู้เป็นพ่อ ชนิตาเริ่มทำร้ายร่างกายเขาตั้งแต่วันนั้น [พ่อเข้าใจเตนะ พ่อขอมากไปไหมถ้าอยากให้เรามาอยู่กับพ่อ...] “ผมรักแม่ครับ” เด็กชายตอบกลับทันควัน แม้ว่าคนเป็นแม่จะไม่รักเขาเลยก็ตามแต่ นอกจากเขาจะรักแม่มากแล้ว ความสงสารทำให้เตชินท์ไม่ทิ้งแม่ไปไหน คอยรองรับอารมณ์ของผู้เป็นแม่เสมอมา [เต...แค่นี้ก่อนนะ พ่อกำลังขับรถ] แต่ความหวังของเขาก็จบสิ้นลงยามบิดากดตัดสาย เตชินท์ยืนมองโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น จนหน้าจอดับไป สงสัยเขาคงต้องนอนในนี้อีกแล้วกระมัง พ่อไม่มาหาเช่นนี้ มารดาคงไม่ไยดี … ผลั่ก!! ตุบ!! ตุบ!! “แม่!!!...” ภาพของผู้เป็นแม่ถอยหลังตกบันไดทำให้เตชินท์ร้องออกมาเสียงดังลั่นจนปลายเสียงของเขาแตก ก่อนที่ภาพตรงหน้าจะถูกแทนที่ด้วยความมืดสนิทผ่านฝ่ามือหนาของคนเป็นพ่อที่ยกขึ้นมาปิดตาของเขา “แม่!!...” … ทว่า … “เฮือก!!...” ชายหนุ่มสะดุ้งขึ้นบนเตียงนอนสีขาวขนาดใหญ่ เล่นเอาร่างบางที่นอนอยู่ข้างกายสะดุ้งตามไปด้วย ทว่าความอ่อนเพลียพร้อมกับความเจ็บปวดตามร่างกายทำให้เธอยังคงไม่อยากตื่น ร่างบางพลิกตัวหันหลังให้กับชายหนุ่ม เตชินท์ ยกมือขึ้นเสยผมที่ปรกลงใบหน้า เขาฝันถึงเรื่องราวในอดีตซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้ตลอดสิบเจ็ดปี ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงนอนพร้อมกับคว้าผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบเอวสอบ เขาเดินหายเข้าไปในห้องครัว เตชินท์ยื่นแขนขึ้นเปิดตู้ขนาดเล็กก่อนจะหยิบเอากระปุกขนาดเล็กสีขาวออกมา ไม่มีฉลากกำกับกระปุกนี้ ทว่ามันบรรจุเม็ดยามีขาวไว้ข้างใน เขาเทมันลงมือก่อนจะนำเข้าปากโดยไม่ได้ดื่มน้ำตาม ความขมของมันเขาแทบไม่รู้สึก เตชินท์นำกระปุกเข้ากลับไปไว้ที่เดิม ก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อดื่มน้ำ ทว่าขณะนั้นเอง กริ่ง~ กริ่ง~ เสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น ชายหนุ่มเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ก่อนที่เขาจะกดปิดเสียงนั้นพร้อมกับเลื่อนสายตามองร่างบางที่กำลังสะลึมสะลือลุกขึ้นตื่น เธอมองเชือกสีแดงที่มัดอยู่ตามตัว ก่อนจะเลื่อนสายตามองร่างหนาเจ้าของบทเพลงเมื่อคืน “อรุณสวัสดิ์ค่ะ...นายท่าน” เตชินท์ยกยิ้มมุมบางบาง ๆ ให้คำพูดของเจ้าหล่อน ก่อนที่เขาจะเดินไปคว้าเอากระเป๋าสตางค์หนังราคาแพง ชายหนุ่มหยิบแบงก์สีเทามากกว่าสิบใบออกมา เขาวางมันลงที่โต๊ะหัวเตียงโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ปล่อยให้หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่มองด้วยสายตาลุกวาว “ขอบคุณค่ะ...” เธอรีบคว้ามันมานับ ไม่รู้ว่าคุ้มกับบาดแผลตามกายไหม แต่เงินจำนวนนี้ก็เยอะพอให้เธอไปหาซื้อยามาทาแผลที่เขาทำให้มันเกิดขึ้นเมื่อคืน “ถ้าผมออกมาจากห้องน้ำแล้ว...หวังว่าจะไม่เจอคุณ” เตชินท์ว่าเสร็จเขาก็เดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้หญิงขายบริการนับเงินอยู่บนที่นอน ก่อนที่เธอจะรีบแกะเชือกที่พันธนาการตัวเธอออก เริ่มตั้งแต่เชือกที่หลังคอ หน้าอก และอวัยวะเพศ “อ๋า นึกว่าจะตายแล้วเรา” เธอพึมพำออกมา ก่อนจะเลียริมฝีปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาเร่าร้อน และทรมานเธอได้มากกว่าลูกค้าคนอื่นที่เธอเคยให้บริการทั้งหมดเสียอีก เลือดที่แห้งเกรอะบนที่นอนยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้เป็นอย่างดี ทว่าเวลานี้เธอควรรีบออกจากห้องนี้ นอกจากเซ็กซ์คนที่มีอารมณ์รุนแรงเช่นนี้ เวลาปกติ...เธอไม่ควรอยู่ใกล้เขา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more