ระหว่างที่นั่งรอให้พี่สิงโตพูดคุยกับแขกที่ได้รับเชิญมาในงาน ยกเว้นฉันที่ไม้ได้รับเชิญเลยทำได้แค่นั่งหายใจเข้าออกนิ่งๆไม่กล้าขยับไปไหน
"ทำไมนั่งนิ่ง กลัวว่าจะปลิวกับลมรึไงของกินก็วางอยู่ตรงหน้าหยิบใส่ปากคงไม่มีใครว่าเธอหรอก" แต่ดูเหมือนฉันจะลืมไปว่ายังมีเจ้ากรรมนายเวรนั่งไม่ไกลจากฉันเท่าไหร่
"แล้วพี่ไทเกอร์ไม่ทานเหรอคะ?"
"ไม่ชอบ" ร่างสูงกอดอกตอบอย่างไม่ใส่ใจนักใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเบื่อหน่ายเต็มทน
ดวงตาคมกริบกวาดมองไปทั่วราวกับไม่มีอะไรให้เขาจดจ้องเป็นพิเศษ แต่จู่ๆสายตาคู่นั้นกลับมาหยุดอยู่ที่ฉันแล้วย่นคิ้วหนาเข้าหากันราวกับกำลังใช้ความคิดอยู่
"อะ อะไรคะ?" ฉันที่ถูกเขาจ้องอยู่แบบนั้นอยู่สักพักก็อดที่จะถามไม่ได้
"ไม่เห็นจะสวยเลย" ว่าจบก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่นอย่างไร้เยื่อใย
"ก็ขอโทษนะคะที่ไม่สวย ชิ~" ฉันเบะปากสวนกลับกับท่าทีกวนประสาทของเขา
"นี่"
"....." เชอะ ไม่อยากจะคุยด้วยแล้ว
