เ-ล-ข-า
ง-า-น-ห-นั-ก
กับท่านประธานคลั่งรัก
ผู้เขียน กาสะลอง
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
เ-ล-ข-า
ง-า-น-ห-นั-ก
มกราคม พุทธศักราช 2565
ที่ออฟฟิศของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่แห่งหนึ่งของเมืองไทย ‘อัญญา’ หญิงสาวอายุยี่สิบเอ็ดปี ใบหน้าสะสวยสะดุดตา ทรวดทรงองค์เอวราวกับหลุดออกมาจากแมกกาซีนประเภทปลุกใจเสือป่า เดินตามผู้จัดการแผนกบุคคลเข้ามาที่ห้องทำงานของท่านประธาน วันนี้หล่อนมาสมัครงานในตำแหน่งเลขา
เสียงเคาะดังขึ้นที่หน้าประตู ก่อนที่บานประตูจะถูกไม้มะฮอกกานีสีน้ำตาลเข้มจะถูกผลักเข้ามา
“มาแล้วค่ะท่านประธาน… ”
‘สมร’ สาวใหญ่ร่างอวบ ผิวขาว วัยสี่สิบปี มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล กล่าวกับชายร่างสูงใหญ่วัยสามสิบห้าปี มีนามว่า ‘ธันวา’ เป็นทายาทมหาเศรษฐีหมื่นล้านตระกูลดัง นั่งบริหารงานอยู่ในตำแหน่งท่านประธานของบริษัท
“เชิญนั่ง… ”
ธันวากล่าวเพียงสั้นๆ ผายมือมาที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่
เขาอยู่ในชุดสูทสีดำเรียบหรูดูเข้มขรึม เข้ากับหน้าตาคมคร้ามหล่อเหลาสะดุดตา คิ้วสีดำดกหนารับกับดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝัน ดวงตาคากริบ จมูกโด่งเป็นสันสวยเพราะเป็นลูกครึ่งอิตาลี แผงหนวดสีดำเป็นแพหนาเหนือริมฝีปากบางทำให้เขาดูทรงอำนาจ
“สวัสดีค่ะ… ”
อัญญายกมือไหว้แนะนำตัว หลังจากสาวใหญ่ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเดินออกไปจากห้องเพื่อให้ท่านประธานสัมภาษณ์หล่อนเพียงลำพัง
หญิงสาวยังคงตะลึงมองชายตรงหน้า เขาดูสง่างามและภูมิฐานในชุดสูทสีดำกระดุมเดียว
กระดุมอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างต่ำ เผยให้เห็นช่วงอกกว้าง ปั้นไหล่กำยำเสริมส่งให้ท่านประธานคนนี้ยิ่งดูสมาร์ทและทันสมัย
“สวยกว่าในรูป… เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม… ”
อัญญาแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะเจอคำถามนี้เป็นประโยคแรกของการสัมภาษณ์จากท่านประธานมาดขรึม ใบหน้าคมเข้มจนคิดว่าดุถ้าเขาไม่ยิ้ม
แต่คิดอีกที…
ก็ไม่แปลกที่เขาถามเรื่องเป็นส่วนตัว เพราะว่าประวัติโดยรวมแบบย่อๆ ของหล่อนก็อยู่ในแฟ้มที่ธันวากำลังเปิดอ่าน
“ดิฉันยังไม่มีแฟนค่ะ… ”
อัญญาตอบตามตรง…
เมื่อสัปดาห์ก่อนหล่อนเพิ่งเข้ามาสมัครงาน แต่บังเอิญท่านประธานไม่อยู่ แผนกบุคคลบอกให้หล่อนทิ้งแฟ้มสมัครงานเอาไว้แล้วเรียกสัมภาษณ์ตามมา
หลังจากท่านประธานสกรีนผู้สมัครด้วยตัวเองจากแฟ้มประวัติของผู้สมัครงานหลายราย
“เธอคือหนึ่งในสองคนสุดท้ายที่ฉันสนใจ… ”
เขามองหน้าหล่อน ริมฝีปากหยักยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม บ่งบอกความพึงพอใจ
ในระหว่างพูดคุยกับหญิงสาว…
ท่านประธานที่พยายามวางมาดสุขุม เผลอตัวไปชั่วขณะ แอบกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง ดวงตาคมกริบจ้องมองสองเต้าของหล่อนที่ใหญ่มาก ดูตึงแน่นจนน่าอึดอัดเพราะเสื้อโอบอุ้มปทุมถันคัพเอฟเอาไว้ไม่ไหว ใหญ่มากจนเม็ดกระดุมแทบหลุดกระเด็นออกมาในตอนที่หญิงสาวขยับกาย
“คุณเพิ่งจบมาใหม่ๆ… ยังไม่มีประสบการณ์ เงินเดือนปกติสำหรับนักศึกษาจบใหม่ทุกวันนี้เริ่มกันที่หมื่นห้า… แต่ฉันจะให้เงินเดือนเธอห้าหมื่น… ”
ทำพูดที่ได้ยินทำเอาอัญญาตกใจ เพราะหล่อนไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เงินเดือนเยอะถึงเพียงนี้
“ห้าหมื่นเชียวหรือคะ… ”
“ใช่ครับ… คุณโอเคไหม”
“ค่ะ… โอเคค่ะ… ”
จะว่าร้อนเงินก็ใช่…
ให้เงินเดือนขนาดนี้ใครปฏิเสธก็โง่ เพราะตัวของอัญญาเท่านั้นที่รู้ดีว่าตอนนี้ฐานะทางการเงินของครอบครัวหล่อนกำลังง่อนแง่นเต็มที
ตอนนี้บ้านที่หล่อนอยู่อาศัยกำลังจะโดนยึด อีกทั้งหนี้สินที่ผู้เป็นบิดาก่อเอาไว้ก่อนตายจากไปด้วยโรคพิษสุราเรื้อรังตามมาหลอกหลอน ทิ้งภาระไว้ให้คนข้างหลังคือหล่อนกับแม่และน้องสาวที่กำลังจะไม่เหลือที่ซุกหัวนอน เพราะว่าบ้านกำลังจะโดนธนาคารยึดในอีกไม่กี่วัน
“ดี… คุยกันง่ายๆ แบบนี้ผมชอบ… ”
ธันวากล่าวขณะเปิดแฟ้มไปพลาง…
ผลการเรียนของอัญญาอยู่ในขั้นดีเยี่ยม ไม่มีอะไรให้เขากังขาในเรื่องนี้
แต่อีกประโยคที่กำลังจะตามมาต่างหาก ที่ทำให้ธันวาคิดว่าหล่อนอาจจะเปลี่ยนใจเดินออกจากห้องไปก็ได้
“งานเลขาของผม… ไม่เหมือนใคร เพราะว่าคุณต้องทำหน้าที่เลขาบนโต๊ะให้ผมด้วย… ”
คำพูดที่ได้ยินจากปากของท่านประธาน ทำเอาหญิงสาวตกใจ
“เลขาบนโต๊ะ… เอ่อ… ท่านหมายความว่ายังไงคะ… ”
หัวคิ้วของหล่อนชิดเข้าหากัน
“ถึงขั้นนี้แล้ว เพื่อไม่ให้เสียเวลา ผมขอพูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่าคุณต้องยอมให้ผมมีเซ็กส์กับคุณ… และการมีเซ็กส์บนโต๊ะทำงานมันเป็นรสนิยมของผม”
“อะไรนะคะ… ”
บ้าไปแล้ว อัญญาอุทานด้วยความตกใจ ใบหน้าชาไปชั่วขณะ นึกในใจว่านี่หล่อนมาเจอผู้ชายโรคจิตเข้าแล้ว
“ก็อย่างที่ผมบอกว่าคุณต้องยอมให้ผมมีเซ็กส์กับคุณ… และการมีเซ็กส์บนโต๊ะทำงานมันเป็นรสนิยมของผม… ”
ธันวาไม่เสียเวลาอ้อมค้อม เพราะเขาต้องการคนที่ยอมรับข้อเสนอของเขาได้
“ไม่ค่ะ… ”
อัญญาส่ายหน้าทันที…
จริงอย่างที่ธันวานึกกลัว…
หล่อนทำท่าว่าจะลุกหนี แต่ข้อเสนอที่ดังขึ้นตามมา… ก็ทำให้ปลายเท้าน้อยๆ ที่กำลังจะก้าวออกมาจากห้องต้องหยุดชะงัก
“งั้นผมเพิ่มเงินเดือนให้คุณอีกเท่าตัวรวมเป็นหนึ่งแสนบาทต่อเดือน… คุณโอเคไหม… ”