ตอนที่ 3

1002 Words

เมื่อก่อนธันวาเคยมองว่าเรื่องนี้เป็นปัญหา มันรบกวนการใช้ชีวิตประจำวันของเขาไม่น้อย แต่หลังจากได้พูดคุยกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อ ‘พิทยา’ ที่เป็นจิตแพทย์ ธันวาก็ยอมรับและปรับตัวกับสิ่งที่ตัวเองเป็น ‘นี่กูเป็นอะไร… กูมีความต้องการตลอดเวลา’ ย้อนไปเมื่อสามเดือนก่อน ธันวาคุยกับเพื่อนสนิทอย่างเปิดอก ‘เขาเรียกว่าภาวะใคร่ไม่รู้อิ่ม หรือที่เรียกกันว่า Hypersexuality’ ‘อันตรายไหมวะ… ’ หัวคิ้วของธันวาชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย ‘ไม่อันตราย… มันเกิดขึ้นกับคนที่ร่างกายมีแรงขับเคลื่อนทางเพศสูงมากอย่างมึง บางครั้งทำให้เกิดความต้องการทางเพศแบบเฉียบพลันอย่างที่มึงเป็นอยู่’ ‘แล้วกูควรจะทำยังไงให้มันหาย… ’ ธันวาถาม ‘การยอมรับและอยู่กับมัน เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น… ง่ายกว่าความพยายามทำให้หาย… ’ พิทยาตอบ ‘มึงหมายความว่ายังไงวะไอ้หมอ’ ‘ไอ้หมอ’ คือสรรพนามที่แสดงความสนิทสนมระหว่าง ‘ธันวา’ กับ ‘พิทยา’ ที่ใช้เรียกกันเป็นประจำตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ‘มึงก็แค่หาคนที่มีเคมีตรงกัน… ผู้หญิงที่รักมึง เข้าใจมึงและรับได้ในสิ่งที่มึงเป็น… ’ สืบเนื่องมาจากคำแนะนำนี้ ทำให้ธันวาตัดสินใจประกาศหาเลขาในเวลาต่อมา และอัญญาคือผู้หญิง ‘โชคดี’ หรือไม่ก็ต้องใช้คำว่า ‘โชคร้าย’ ที่ชะตานำพาให้หล่อนได้มาเจอกับท่านประธานจอมหื่นเข้าขั้น Hypersexuality วันรุ่งขึ้น อัญญามาทำงานด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง แม้รู้ว่างานของหล่อนนั้นค่อนข้างจะพิสดาร เพราะว่ามันมาพร้อมกับ ‘เงื่อนไขพิเศษ’ ที่ต้องเก็บเป็นความลับสุดยอด เรื่องแบบนี้จะแพร่งพรายให้ใครรู้ไม่ได้เป็นอันขาด เสียงประตูห้องทำงานที่ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของท่านประธาน ทำให้อัญญาที่กำลังจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มต้องชะงัก หล่อนวางแก้วกาแฟลงช้าๆ… อาการประหม่าเกร็งแล่นเข้าจู่โจมหัวใจอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อร่างสูงของท่านประธานก้าวเข้ามาในห้องทำงานซึ่งหล่อนจะต้องนั่งอยู่ในห้องเดียวกับเขา “สวัสดีครับ… ” ธันวากล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้มทักทาย เขาอยู่ในชุดสูทสีเทาเข้มเรียบหรูสะดุดตา ในมือถือช่อกุหลาบสีแดง มืออีกข้างหิ้วกระเป๋าเอกสารสีดำเดินเข้ามาวางบนโต๊ะทำงาน “ผมซื้อดอกไม้มาให้คุณ… ” เขาเดินเข้ามาใกล้โต๊ะทำงานของอัญญา ยืนช่อกุหลาบให้กับหล่อน “ขอบคุณค่ะ… ” อัญญาเอื้อมมือมารับกุหลาบจากมือของเขา ก้มลงสูดกลิ่นหอมของดอกไม้สีแดงสะพรั่ง “ถ้าใส่ไว้ในแจกันจะอยู่ได้นานกว่านะคะ… ” อัญญาเสียดายดอกไม้… กุหลาบคงเหี่ยวเฉาภายในระยะเวลาไม่นานถ้ามันอยู่ในช่อที่ห่อรวมกันไว้แบบนี้ “จริงด้วย… ถ้าใส่แจกันไว้คงจะสวยกว่าอยู่ในช่อแบบนี้… ” ธันวายกหูโทรศัพท์ภายใน โทรตามแม่บ้านให้หาแจกันมาให้ เพียงอึดใจสั้นๆ ต่อมา… ป้ามะลิซึ่งเป็นแม่บ้าน มีหน้าที่คอยดูแลความสะอาดของออฟฟิศก็เข้ามาในห้องพร้อมกับแจกันแก้วทรงน้ำเต้าใบใหญ่ พอดีกับช่อกุหลาบที่ธันวาซื้อมา “ให้ป้าช่วยจัดให้ไหมคะคุณอัญ… ” ป้ามะลิอาสา… ตาจ้องมองช่อกุหลาบสีแดงสดสวยด้วยความประหลาดใจ หล่อนทำงานอยู่ที่บริษัทแห่งนี้มานานหลายปี เพิ่งเห็นท่านประธานมาดเข้มซื้อกุหลาบติดมือมาก็ครั้งนี้แหละ “ไม่เป็นไรค่ะป้าเดี๋ยวอัญจัดเองค่ะ… ขอบคุณที่หาแจกันมาให้นะคะ… ” “ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าต้องการอะไรอีกก็เรียกป้าได้นะคะ… ” ป้ามะลิกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานของท่านประธาน ธันวายืนมองอัญญาจัดกุหลาบลงแจกันด้วยความคล่องแคล่ว หล่อนเปิดลิ้นชักหยิบกรรไกรออกมาตัดแต่งก้านกุหลาบเพื่อให้เกิดระดับลดหลั่นกันอย่างสวยงาม “เก่งนี่… จัดดอกไม้เป็นด้วยหรือ” ธันวามองหญิงสาวและแจกันดอกไม้ด้วยสายตาชื่นชม เขารู้สึกว่าการที่ห้องนี้มีเลขาคนสวยมานั่งอยู่ด้วยช่วยทำให้บรรยากาศภายในห้องมีชีวิตชีวาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด “เมื่อก่อนตอนที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยดิฉันเคยทำงานหารายได้พิเศษที่ร้านขายดอกไม้ค่ะ… ” อัญญาตอบ… เหลือบมองใบหน้าของท่านประธานแวบหนึ่ง จึงรู้ว่าสายตาของเขาแทบไม่ละจากใบหน้าของหล่อน “ต่อไปไม่ต้องแทนตัวเองว่าดิฉัน… ” ธันวาแนะ จ้องมองตาอัญญา “แล้วจะให้ดิฉันแทนตัวเองว่าอะไรคะ… ” “แทนตัวเองว่าอัญ… ฟังดูเป็นกันเองน่ารักดี” “ค่ะท่านประธาน… ” อัญญาเหลือบมองหน้าธันวาอีกแวบหนึ่ง เห็นเขามองหล่อนแล้วอมยิ้มแปลกๆ ในเวลาต่อมา… ธันวาอธิบายให้ฟังว่างานแต่ละวันของเขานั้นมีอะไรบ้าง และหน้าที่ของเลขาจะต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งอัญญาก็เข้าใจเป็นอย่างดี แม้ว่าจะยังไม่เคยมีประสบการณ์จริงจากการทำงานเลขามาก่อนก็ตาม แต่ก็เคยฝึกงานเลขาในเทอมสุดท้ายก่อนเรียนจบมหาวิทยาลัย ในเวลาต่อมา อัญญาเดินมาที่โต๊ะทำงานของธันวาที่อยู่ห่างกันเพียงเมตรกว่าๆ ในมือถือแฟ้มเอกสารสีดำรอเซ็น มือเรียวค่อยๆ กางแฟ้มเปิดออก บรรจงวางลงตรงหน้าของท่านประธาน เขาเปิดดูเอกสารทีละแฟ้มก่อนจรดปลานปากกาเซ็นชื่อจนครบ และในขณะที่เลขาสาวแสนสวยกำลังก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารกลับคืนมา มือเรียวก็โดนมือใหญ่ของท่านประธานจอมหื่นรวบเอาไว้พร้อมกับดึงร่างของหล่อน เข้ามานั่งลงบนตัก “อุ๊ย… ท่านคะ… ” อัญญาตกใจ… ทั้งที่เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าหล่อนคงหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ได้ แม่พอถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงก็อดกลัวไม่ได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more