@ ช่วงค่ำ
"มื้ออาหารคืนนี้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียว คงจะเหลือพ่อกับแม่เราเท่านั้นนะกาเรล" ผู้เป็นป้าเอ่ยบอกผ่านใบหน้าเศร้า เมื่อท่านคือผู้ใหญ่คนเดียวในโต๊ะอาหาร
"ครับ" น้ำเสียงเข้มตอบกลับ ร่างสูงยังคงท่าทีนิ่งสง่าอย่างน่าเกรงขาม
ส่วนด้านข้างเขาคือดาริณ ก้มหน้าง่วนกับเมนูแปลกตาสำหรับเธอ ยกเว้นปลายรองเท้าสลิปเปอร์คอยสะกิดเป็นระยะ เพราะอยากชิมจะแย่แล้ว
"ได้อยู่ที่นู้นตั้งนานไม่เห็นส่งข่าวมาบ้างเลย พวกเราจะได้ไปรับพี่กลับมาบ้านบ้าง" ไรอันบอก ขณะเขย่าแก้วไวน์ลิ้มรส
"ไม่ชอบวุ่นวายก็รู้" กาเรลผายมือให้หญิงสาวได้รับประทานอาหารก่อน แม้ไม่ได้บอกเป็นคำพูด
"แค่เพื่อนกันหรอกเหรอ หรือว่าป้าจะได้หลานสะใภ้ซะแล้ว" แอนนายังเอ่ยแซว แสดงอารมณ์สนุกให้ทุกคนผ่อนคลาย
"แค่เพื่อนกันจริงๆค่ะ" น้ำเสียงสดใสเลยเอ่ยบอกแทน ก่อนใช้ส้อมจิ้มกุ้งชุบแป้งทอดใส่จานให้ร่างสูง โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังห้ามทำผ่านสายต
