เช้าวันต่อมา_
"อื้อเจ็บ..." เมื่อความรู้สึกแรกหลังตื่นนอนแทรกซึมไปทั่วตัว ตามมาด้วยความจำในเรื่องเมื่อคืนทุกฉากอันเร่าร้อน ทำร่างอรชรตัวเปลือยรีบดีดลุกนั่ง คว้าเอาผ้านวมมาคลุมปิดรอบร่างกาย
"อย่าพึ่งเข้ามาตอนนี้นะขอร้อง" น้ำเสียงใสพึมพำบอก เมื่อเห็นร่างสูงยืนสูบรับสารนิโคตินตรงระเบียง แล้วบังเอิญที่เขายังหันหลังอยู่
ดาริณรีบหย่อนเท้าเหยียบย่องบนพื้นกระเบื้อง หยิบเอาชุดนอนตัวเมื่อคืนมาสวมใส่ แต่จะเดินออกไปยังไงถ้ามีคนอยู่ด้านนอก
"นายกาเรล!!! นายช่วยไปส่งฉันที่ห้องก่อน" เธอเลยเดินไปชะโงกบอกร่างสูงตรงระเบียง แม้แต่ตัวเขาเองยังสวมแค่กางเกงนอนตัวเมื่อคืน แต่ไม่ใส่เสื้อโชว์แผงกล้ามมัดแข็งแรง
"เดินออกไปสิ ไม่มีคนอยู่ชั้นนี้" น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบ ภายใต้ความนิ่งขรึมต่างจากเมื่อคืน เขาหันกลับมาดันเห็นร่างอรชรในท่าเนียมอาย ทั้งที่ได้สำรวจไปทั่วเรือนร่างทุกซอกทุกมุมแล้ว
"นายนี่มันได้ของดีแล้ว
