@ เช้าวันต่อมา_
"วอท??" หลายเสียงมากมายจากผู้คนรอบคฤหาสน์ พร้อมใจพูดกันประโยคเดียว เมื่อเห็นดาริณในชุดนางรำสีแดงจัดจ้าน กำลังร่ายรำอยู่บริเวณรั้ว
"คุณหนูครับ พอเถอะครับ ทำไมต้องไปจริงจังกับเรื่องพวกนี้ด้วย" แบล็คพยามเอ่ยห้าม เขาไม่เคยเห็นว่าดาริณมีความเชื่อเรื่องรำแก้บนสักครั้งเดียว
พอเห็นทุกสายตาจับจ้องราวกับพวกเธอแปลกประหลาด เลยรู้สึกอับอายกลัวคุณหนูถูกดูหมิ่น
"ก็ฉันพูดไปแล้วนี่ นายรีบรันเพลงรำสิ จะได้จบๆ" เธอจะอายยิ่งกว่านั้น ถ้ายังรำไม่เสร็จแล้วกาเรลลงมาเห็นเข้า ขนาดชิ่งตื่นเช้าตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น
แฉะ!
"นายทำบ้าอะไรไรอัน!!!" แต่แล้วคนที่กำลังจะทำเธออายกว่าเดิมคือไรอัน เขามาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แอบเก็บภาพถ่ายเธอไว้
"ของแปลก..ถึงว่าพี่ชอบ" ชายหนุ่มบอก กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์นึกสนุก
"ชอบไร ถอยออกไปไกลๆเลย ฉันเหลือแค่รอบเดียวเท่านั้น" จริงๆเธอไม่เคยบอกจะร่ายรำกี่รอบ แต่เท่
