2. จุดเริ่มต้นที่เจอกัน
722 Words
~ย้อนเหตุการณกลับไป~
ผลั๊ว!!!
"มึงกล้าต่อยกูเลยเหรอว่ะ!" น้ำเสียงคนเจ็บเอ่ยบอกอย่างโมโห ตอนถูกหมัดหนักจากกาเรลต่อย กระทบข้างแก้มจนรู้สึกถึงรสคาวในปาก
"แล้วทำไมกูจะไม่กล้า!!!" น้ำเสียงดุดันตะเบ่งตอบ ยังยกมือชี้ด่ากราดอย่างโมโห ขัดกับใบหน้าหล่อเหลาดุจประติมากรรมโรมัน
เมื่อชายตรงหน้าถือวิสาสะมารื้อค้นภายในห้องพักยามวิกาล ทำเอาพวกบัตรเอกสารจำเป็นขาดรุ่ย แถมยังใส่ความพูดจาให้ร้าย ว่าเขาคือโจรขโมยสิ่งของในหอพัก
"งั้นต่อไปนี้มึงออกไปจากหอพักกูซะไอกาเรล!!!" คนบอก รีบยกหัวไหล่ขึ้นให้เสื้อยืด เช็ดคราบเลือดตรงมุมปาก รู้สึกเนียมอายที่พ่ายแพ้ต่ออีกฝ่าย ท่ามกลางผู้อาศัยมากมายต่างมองเหตุการณ์
"คิดว่าจะสนเหรอว่ะ!" กาเรลรีบกลับเข้าไปในห้องพัก คว้ากระเป๋าเป้สีดำและบัตรเอกสารสำคัญที่เหลืออยู่ ก่อนเดินออกมาจากประตูเดิม ล้วงเอาลูกกุญแจปาเต็มแรงใส่คู่ต่อสู้เมื่อกี้
@ ชั่วโมงต่อมา
ร่างสูงนั่งทิ้งกายอยู่บนขอบฟุตบาท ในมือเขายังมีกระป๋องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ยกกระดกอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"...เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่!!!" ถ้าย้อนกลับจากวันนั้นที่เขาตื่นขึ้นมา ตอนอยู่โรงพยาบาลแห่งนึง ความทรงจำทั้งหมดในอดีตกลับหายไป ไม่มีแต่ความคุ้นเคยและญาติคนไหน ที่จะมาอธิบายประวัติแก่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลสักคน
เขาเหลือเพียงบัตรเอกสารในกระเป๋าสตางค์ หากจะค้นหาตามที่อยู่นั้น ต้องบินไกลถึงต่างแดน ซึ่งตอนนี้ไม่มีทรัพย์สินใดใดติดตัวแล้ว ไม่ต่างจากคนหมดหนทางสู้
"โถ่วเว้ย!!" ปลายเท้าใหญ่เตะกระป๋องเปล่าระบายอารมณ์ จนมันกระเด็นไปไกล กระแทกกระจกข้างตัวรถยนต์บริเวณนั้น
"นี่นาย!!ทำบ้าอะไรเนี้ย รถฉันเป็นรอยแล้วใครจะรับผิดชอบ!" น้ำเสียงแหลมรีบโวยวายใส่ ตอนดาริณกำลังจะเดินเข้าซุปเปอร์มาเก็ตแถวใกล้เคียง แต่ดันเห็นเหตุการณ์ว่าชายหนุ่มคนเมาจงใจทำลายรถของเธอ
ร่างอรชรในชุดเดรสสุดเปรี้ยวจี๊ด รีบยกก้าวรองเท้าส้นสูงมุ่งมาชายบนฟุตบาท ราวจะเอาเรื่องให้ได้
"เรียกประกันสิ สมัยนี้เขาไม่มีเงินจ่ายประกันหรือไง" น้ำเสียงเข้มเอ่ยบอก ก่อนจะลุกยืนขึ้นไปชะโงกมองผลงานเมื่อกี้ แต่ก็ไม่พบร่องรอยอะไร
พลางปัดมือไล่หญิงสาวร่างเล็ก อย่างไม่ได้สนใจในรูปลักษณ์ความสวยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะคุย
"ทีหลังเมาแล้วเป็นปัญหาต่อสังคม แนะนำว่าไปเข้าวัดใช้ชีวิตให้ปลงนะ" ร่างเล็กเตรียมเดินหนี ครั้งนี้เธอจะแกล้งให้อภัย เพราะฐานะทางสังคมเป็นถึงมหาเศรษฐี มีหรือจะสร้างเรื่องให้คนอื่นมอง ว่าเอาเปรียบคนด้อยกว่า
"ปลง? แปลว่าอะไร เชยไปหรือเปล่าแม่คุณ!" ตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มควบคุมชายหนุ่ม ใบหน้าสากโยกไปมาสำรวจอีกฝ่าย
"นี่นาย! กล้ามาเชียวนะมาว่าเจ้าแม่แฟชั่นว่าเชย!" น้ำเสียงแหลมโวยวายดัง มีผู้คนแถวนั้นต่างมองสนใจ ใบหน้าฝ่ายชายแม้จะดูดีไม่น้อย ช่างตัดกับนิสัยไร้รสนิยม
"เชยไม่เชยก็ดูจากชุดสิ นี่เธอเอาเศษผ้ามานุ่งทำไม?" ใช่! เขาเห็นว่ามันรุ่ยๆตรงชายกระโปรง แถมยังเป็นสีดำอย่างกับผ้าขี้ริ้ว
"เศษผ้า? ตาบอดหรือไง!!!"
"...สายตาฉันปกติ" ร่างสูงแสร้งเบือนมองสำรวจทางอื่น
"ปากมากก็หาอะไรอุดซะ...ฟัคยู!!!" จังหวะนั้นมือเล็กรีบกระชากกระป๋องเครื่องดื่มนั้น ยกสาดใส่ชายหนุ่มด้วยความโมโห เขาช่างกล้าดีมาดูถูกชุดแบรนด์เนมของร้านเธอ
"ทำบ้าอะไรของเธอว่ะ!ยัยหลุดรุ่ย!!!" เขาจะคว้าลำแขนเล็กนั้นก็ไม่ทันแล้ว ความเย็นจากเครื่องดื่มทำเอาอาการเมาเมื่อกี้สร่างกระทันหัน
หญิงสาวปากร้ายรีบขึ้นรถ แถมยังกดเสียงแตรดังให้ผู้คนหันมองทางจุดที่ยืนอยู่ ต่างกันพูดฮือฮามีเสียงรอบด้าน
--------------------------------
รับรองรองว่าอ่านตอนต่อๆไป แล้วจะค้าง !!!! เรื่องนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน
- Writer
