“โชค ณิชาไปไหน”
“อ้าว คุณณิชาออกมาแล้วหรอครับ ผมไปเข้าห้องน้ำ เพิ่งกลับมา”
“เอ่อ เธอวิ่งร้องไห้ออกไปแล้วครับ ไม่รู้ว่าเธอไปไหน”
ลูกน้องอีกคนของเขาที่เฝ้าหน้าห้องเอาไว้ตอบกลับมา ทำไมทั้งเจ้านายและโชคชัยถึงดูให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆที่น่าจะเป็นผู้หญิงทั่วๆไปที่เขาหอบหิ้วมานอนด้วยไม่ใช่เหรอ เมื่อสักครู่นายของเขายังกอดจูบกับลินี คู่ขาเก่าแก่ต่อหน้าเธอคนนั้นอยู่เลย
“ไอ้ชัช มึงปล่อยเมียกูวิ่งออกไปได้ยังไง มึงมัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ห้ามไว้”
ปราณนต์ตวาดลั่นด้วยความตกใจ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะยังคงอยู่ข้างในกาสิโน หรือวิ่งเตลิดออกไปไหนแล้ว ถึงแม้ละแวกนี้จะเป็นย่านใจกลางเมืองที่ไม่เคยหลับใหล แต่ผู้คนแถวนี้ก็มีแต่ขี้เมาและนักพนัน ไม่มีใครที่จะน่าไว้ใจได้เลย
“ผมขอโทษครับนาย ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นเมียนาย คิดว่าเป็นแค่เด็กที่นายหิ้วมานอน”
“ไม่ต้องมัวพูดมาก รีบออกไปตามหาเมียกูให้เจอนะ ไม่เจอไม่ต
