ร่างหนากอดร่างบางไว้ในอ้อมแขน ก่อนหลับใหลไปด้วยความอ่อนเพลียด้วยกันทั้งคู่ จนล่วงเข้ายามเซิน (11.00-12.00) ร่างบางจึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา ความปวดแปลบแล่นริ้วขึ้นมาตามช่วงล่างถึงบั้นเอว นี่เอวนางหักไปแล้วรึยัง?
เมื่อนึกถึงบทรักอันหนักหน่วงเมื่อคืนก็หน้าร้อนผ่าว นางค่อยๆผินหน้าไปมองสามีของตนให้เต็มตาอีกครั้ง เมื่อคืนมัวแต่คราง แทบไม่ได้มองหน้ากันเลย เสียดายที่มีสามีหล่อ
ใบหน้าหล่อเหลางดงามเบื้องหน้าตอกย้ำว่านางผ่านพิธีร่วมหอกับสามีจริงๆ แถมแซบมากซะด้วย คิดแล้วมันกรุบกริบหัวใจ นางอมยิ้มจนตาเป็นสระอิ องค์ชายรองที่รู้สึกถึงการขยับตัวของอีกคนก็ลืมตาขึ้นทันได้เห็นใบหน้างดงามแย้มยิ้มจนตาหยีก็อดเอ็นดูไม่ได้
“สามีเจ้างดงามหล่อเหลาถูกใจมากใช่หรือไม่ พระชายา” องค์ชายรองกล่าวเย้าชายาของตนอย่างเอ็นดู การเข้าหอเมื่อคืนมันดีมาก เขาติดใจ!!
“ใช่แล้วเพคะ สามีของหม่อมฉันหล่อเหลามาก และยังแซบด้วยเพคะ” นางเย
