Chapter 7
Pumasok ako sa silid na inakupa ni Tito para sa amin ni Janzel. Ilang oras ko siyang hinintay na pumasok sa silid naming ito ngunit namuti lang ang mga mata ko. Tumingin ako sa aking relo at pasado alas dos na ng umaga. Hanggang sumapit ang alas tres ng madaling araw ay narinig ko ang pagbukas ng pinto ng silid namin nakita kong pumasok si Janzel, kaya bumangon ako para salubungin siya.
‘’Saan ka galing? Bakit ngayon ka lang?’’ malumanay kong tanong sa kaniya.
‘’Bakit gising ka pa?’’ masungit niyang tanong sa akin.
“Nag-alala kasi ako sa’yo, kaya hindi ako makatulog.’’ Tumawa siya ng pagak sa sinabi kong iyon sa kaniya.
‘’Tssss.. Matulog ka na dahil hindi nakakabuti sa bata ang pagpupuyat mo. Saka hindi ko kailangan ang pag-alala mo,’’ masungit niyang wika sa
