“คนผู้นั้นเป็นใครหรือ” องค์หญิงจิ่นซีเอ่ยถามฉางหยวนที่เดินตามมาส่ง
ฉางหยวนมองกลับไปทางที่เสวี่ยเฟยหลงเดินไปอีกครั้งก่อนจะตอบ
“เรียนนายหญิง…คนเมื่อสักครู่คือรองแม่เสวี่ยเฟยหลงแห่งทัพบูรพาขอรับ แล้วที่นั่งอยู่กับเขาก็เป็นทหารจากทัพบูรพาทั้งหมดเลยขอรับ”
“เขามาทำอะไรที่นี่อย่างนั้นหรือ” องค์หญิงถามอีก
“มาซื้อข่าวขอรับ บางทีก็มีพวกที่มาจากชายแดนเอาข่าวมาขายบ้าง กองทัพบูรพาจะวางคนไว้ที่หอชมจันทร์ของเราตลอด หากว่ามีข่าวอันใดคืบหน้า ก็จะส่งข่าวไปบอกที่กองทัพทันทีขอรับ”
ฉางหยวนตอบกลับมาอย่างละเอียดพอสมควร
องค์หญิงจิ่นซีพยักหน้าเล็กน้อยเป็นอันว่าเข้าใจ นางหันไปหาฉางหยวนอีกครั้ง พร้อมกำชับเป็นมั่นเหมาะ
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยเหลือพวกเขาอย่างเต็มที่ หากว่าทัพบูรพาต้องการความช่วยเหลือเรื่องใด สามารถบอกข้าได้ทันที หากว่าข้าช่วยได้ก็จะช่วย”
“ขอรับนายหญิง” ฉางหยวนก้มหน้ารับคำสั่ง
เมื่อเดินออกจากตร
