ตอนที่3ธารา สายน้ำ
1441 Words
กีฬาสี
กิจกรรมกีฬาสีถูกจัดขึ้นในเเดือนมิถุนายน ซึ่งมีทั้งหมด 5 สี น้ำเงิน แดง ชมพู เหลือง เขียว
สนามบอลกลางแจ้งที่เต็มไปด้วยกองเชียร์บนอัฒจันทร์ เสียงกลองดังรัวๆพร้อมทั้งนักเรียนหญิงบางคนที่ออกมาถือปอมๆเต้นข้างสนามเพื่อเชียร์สีของตัวเอง
" กรี๊ดดดดดดดด " เสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อฝั่งทีมของสีเขียวได้ประตูโดยอคิณหนุ่มหล่อขี้อ้อน ก่อนวิ่งมาดระโดดกอดคอธาราที่เดินเท้าเอวพร้อมท่าทีเหนื่อยหอบ เพราะจะว่าไปเมื่อครู่หากไม่ได้ลูกส่งจากธาราอคิณทำประตูได้ยาก
" สุดยอดเลยไอ้เพื่อนเลิฟ " อคิณเขย่าตัวธาราด้วยความดีใจก่อนที่ธาราจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ปี๊ดดดดดดดด เมื่อกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาครึ่งหลังทำให้สีเขียวชนะสีแดงไปด้วย 2 ประตูต่อ 0
" พี่ธาราพี่อคิณ เก่งที่สุดเลยค่ะ " เด็กสาวน่าตาน่ารักวิ่งมาที่ขอบสนามพร้อมยื่นขวดน้ำให้เขาทั้งสองพร้อมทั้งเอ่ยชมก่อนจะวิ่งออกไปอย่างเขินอาย
" ธารา " เหมยในชุดเสื้อกีฬาสีชมพูหวานกางเกงวอมขายาว มือเล็กคว้าน้ำในมือธาราก่อนจะยื่นขวดในมือของเธอให้แทนทำเอาธารามองหน้าด้วยอาการไม่เข้าใจ อคิณที่เห็นท่าทีของเหมยส่ายหน้าให้เล็กน้อยพร้อมทั้งตบไหล่ของธาราก่อนจะเดินออกไป หยิบผ้าเย็ฯในกระติกที่ทีมสตาฟได้เตรียมไว้ให้
" ธาราเล่นได้ดีมากๆเลย เราเชียร์อยู่นะ " เหมยจ้องตาธาราพร้อมทั้งเอ่ยคำชมมากมายทว่าสายตาแบบนั้นกลับทำให้ธาราอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
" ขอบใจนะ เราขอตัว "
หมับบบบบ
" เดี๋ยวก่อนสิธารา " เมื่อธารากำลังจะเดินออกไปมือเล็กคว้าหมับเข้าที่แขนจนธาราต้องชะงักหันกลับมามองอย่างไม่ชอบใจ
" เย็นนี้ไปรับเจ้หมิวเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ พอดีแม่เราไม่ว่างอ่า " เธอยังไม่ปล่อยแขนจากธาราแถมยังเขย่าเบาๆพร้อมทำหน้าอ้อนๆถ้าหากเป็นผู้ชายคนอื่นคงเคลิ้มกับท่าทีของเธอแบบนี้
" เราเหนื่อย เธอชวนคนอื่นเถอะ " เมื่อธาราสะบัดหลุดจึงเดินจากไปทิ้งให้เหมยที่เปลี่ยนสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ
" แกรุกธาราเกินไปรึเปล่าเหมย " นานาที่ยืนมองสถานการณ์อยู่ห่างๆจึงเข้ามาจับที่แขนเพื่อนเดินออกมา
" ธาราปฏิเสธฉันอยู่เรื่อยเลย ดีเอ็มไปก็ไม่เคยตอบ ฉันต้องทำยังไงนานา " เหมยเอ่ยกับนานาเสียงอ้อน
" แกใจเย็นๆธาราคนเข้าหาเยอะเขาอาจจะไม่ค่อยชอบรึเปล่ากับท่าทีแบบนี้ แกอย่าโกรธฉันนะท่ต้องพูดตรงๆ " นานาก้มหน้าพูดกับเพื่อนเสียงแผ่ว เหมยที่ทำหน้าคิดตามก่อนจะยกมือบีบไหล่นานาเบาๆ
" ฉันต้องขอบใจแกที่เตือนมากกว่า จะโกรธแกได้ไงล่ะ "
ธาราที่หลังจากที่เดินตามอคิณออกมานั่งอยู่ริมสนามตอนนี้ที่สนามฟุตบอลคึกคักเพราะมีแข่งต่อระหว่าสีชมพูและน้ำเงิน สายน้ำที่อยู่ในชุดของทีมสตาฟนำผ้าเย็นและน้ำมันมวย สปอนเซอร์น้ำดื่มมาลงถังไว้สำหรับเตรียมพร้อมนักกีฬา หันมามองธาราก่อนยิ้มให้เบาๆด้านธาราเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นทำให้หายเหนื่อยทันที
" อ้ะ เช็ดหน้าหน่อย " สายน้ำเดินมาพร้อมกับยื่นผ้าเย็นและน้ำดื่มขวดเล็กให้ธารา
" ขอบคุณครับ " ธารายื่นมือใหญ่ไปหยิบจนมือทั้งสองสัมผัสกัน สำหรับสายน้ำอาจจะไม่คิดอะไรแต่ว่าธารานั้นดั่งกับมีไฟฟ้าช็อตจนรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อย
" เหนื่อยมั้ย ชนะรึเปล่าไม่ได้มาดูเลย " สายน้ำที่นั่งลงข้างธาราเอ่ยถามขึ้น
" แค่พี่มาให้เห็นหน้าก็หายเหนื่อยแล้ว " ธาราที่หันมองหญิงสาวด้านข้างจนสายตาประสานกันเข้าพอดี สายน้ำยิ้มกว้างปนขำให้กับคำพูดของธารา
" ชิ หึ เว่อร์มากกกกก งั้นลงไปเล่นช่วยสีน้ำเงินหน่อยเป็นไง " สายน้ำจึงหยอกเล่นอย่างเคยชิน
" ได้ไงผมอยู่สีเขียวนะ " ธาราพูดพร้อมน้ำเสียงที่ปนขำเล็กน้อย
" เอ้าก็ว่าไม่เหนื่อยก็เลยจะให้ลงไปช่วยทำคะแนนสีอื่นไง เล่นเก่งไปซะทุกอย่างขนาดนี้ " สายน้ำพูดพร้อมกับยกน้ำดื่มสายตามองทอดไปยังสนามที่ยังมีการแข่งขัน คนถูกชมถึงกับยิ้มแก้มปริใบหน้าชมพูจนเกือบแดง ทั้งมือยังบิดขวดน้ำที่ดื่มหมดจยขวดบิดเบี้ยว
" เก็บอาการหน่อยเพื่อน " อคิณที่เห็นท่าที่ของเพื่อนอดไม่ได้ที่จะแซวเบาๆ
" โอ้ยยยยยย "
" เห้ยยยย " สายน้ำที่กำลังเดินไปอีกฝั่งมือถือกระติกผ้าเย็น แต่ไม่ทันได้ระวังและด้วยความเร็วแรงของลูกฟุตบอลที่แตะลอยออกมานอกขอบสนามทำให้โดนเข้าที่หัวของเธอเต็มๆจนล้มฟุบลง ธาราที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบวิ่งไปดูทันทีพร้อมกับอคิณ
" พี่สายน้ำ ได้ยินมั้ย พี่สายน้ำ " ธาราเรียกสายน้ำเสียงดังเมื่อสายน้ำที่เหมือนหมดสติไป
" กูว่าพาเข้าร่มก่อน " อคิณเอ่ยอย่างร้อนรน ก่อนที่ธาราจะอุ้มสายน้ำที่ตัวเล็กกว่าเขามาเข้ามาที่ร่มไม้ใหญ่ข้างสนามทันที
" อย่ามุงนะทุกคน " ผิงผิงที่วิ่งเข้ามาพร้อมกล่องยาพยาบาล พร้อมกับกันกลุ่มนักเรียนคนอื่นๆที่มุงดูจนแออัดแทบไม่มีอากาศหายใจ
" อื้อออออ " สายน้ำที่เหมือนหมดสติไปสักพักเริ่มฟื้นตัวพร้อมยกมือขึ้นจับหัวสะบัดหัวไล่ความมึน ส่วนธาราที่หยิบยาหอมในกล่องจ่อที่จมูกของสายน้ำไปมา
" พี่สายน้ำ เป็นไงมั่ง โอเครึเปล่า ไปโรงพยาบาลมั้ย " ธาราประคองสายน้ำให้ลุกนั่ง อคิณที่ถอดเสื้อโบกพัดวีให้ ส่วนผิงผิงก็บีบที่แขนขาให้สายน้ำ
" เดี๋ยวธาราใจเย็นๆ พี่ไม่เป็นไรมากแค่มึนๆ " สายน้ำที่เห็นท่าทีร้อนรนของธาราจึงเอ่ยบอกพร้อมกับมองไปรอบๆ
" แกไม่เป็นไรแน่นะ หน้าแกซีดๆ " ผิงผิงเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นห่วง สายน้ำพยักหน้าพร้อมกับทำท่าจะลุกธาราจึงประคองร่าง
" พี่จะไปไหน " ธาราเอ่ยถาม
" ไปทำต่อไงเอาของไปเติม " สายน้ำตอบพร้อมมองหน้าธารา
" พอเลยไม่ต้องทำแล้วให้คนอื่นทำไป " ธาราแอบดุพร้อมทั้งรั้งตัวเล็กให้นั่งลงที่ม้านั่งเช่นเดิม
" คนอื่นทำแทนแล้ว แกพักเถอะ " เป็นผิงผิงที่เอ่ยบอกเพื่อนอีกครั้งจนสายน้ำที่มองไปยังจุดวางน้ำดื่มก็เห็ฯเพื่อนชายสตาฟหลายคนช่วยทำแทนเธอแล้ว จึงแย่งยาหอมในมือธารามาสูดดมอีกครั้ง
" วันนี้ผมไปส่ง " ธาราเอ่ยขึ้นเมื่อต้องไปรวมตัวคัดเลือกนักกีฬาที่จุดรวมพลของสี
" ไม่เป็นไร "
" สายน้ำ " ธาราเรียกเสียงดุเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าปฏิเสธ
" เธอเรียกพี่ว่าอะไรนะ " สายน้ำมองหน้าธาราอย่างไม่เข้าใจ
" ก็พี่ชอบดื้อ อย่าปฏิเสธ กลับด้วยกันเดี๋ยวมารับ " พูดจบธาราก็เดินจากไปพร้อมกับอคิณ สายน้ำมองตาจนสุดสายตาอย่างไม่เข้าใจกับอาการที่รุ่นน้องคนนี้ทำกับเธอ
" แกน้องมันดูเป็นห่วงแกมากเลยนะ " ผิงผิงกระตุกไหล่สะกิดสายน้ำก่อนเอ่ยกระซิบคล้ายแซว
" ธาราก็เป็ฯแบบนี้แหละเป็นห่วงคนอื่น "
" หึ ไม่ใช่ " ผิงผิงรีบย้อนทันที
" แกต้องเห็นตอนที่น้องมันรีบวิ่งมาดูแกนะ หน้านี่แบบถอดสีเลย " สายน้ำที่ฟังผิงผิงเล่าอย่างใจจดใจจ่อ
" และยิ่งตอนที่มันอุ้มแกเข้ามานะ โคตรเท่เลยอ่าาาา ฉันอยากโดนอุ้มบ้างอ่าาาาาา " ผิงผิงทำหน้าฟินทั้งเล่าซะจนเห็นภาพ
" แกมาโดนฟุตบอลอัดแทนฉันมั้ยละ " สายน้ำทำเสียงล้อเลียนก่อนที่ผิงผิงจะส่ายหัวไปมา
" หึหึ " สายน้ำหลุดขำเล็กน้อย ก่อนที่ผิงผิงจะจับหัวสายน้ำพลิกไปมาเผื่อหาบาดแผล พร้อมทั้งพลิกแขนขาลำตัวสำรวจ
" พอแล้วผิงผิงฉันไม่เป็นไรโอเคมั้ย ถ้าเป็นจะบอก เลิกสำรวจฉันได้แล้ว " สายน้ำที่อดขำไม่ได้กับท่าทีเป็นห่วงของผิงผิง
" แน่ใจนะ ต้องบอกนะ " ผิงผิงย้ำอีกครั้ง สายน้ำพยักหน้างึกๆอย่างรักปากเพื่อนรัก
- Writer
