แอบรัก(Secretly in love)

ตอนที่5 ธารา สายน้ำ

ไม่สบาย

" พี่สายน้ำ " ธาราที่มองเห็นสายน้ำก็ยิ้มกว้างออกมาราวกับลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่อย่างแล้วสิ้น ทำเอาเหมยที่มาก่อนต้องมองหน้าสายน้ำอย่างไม่พอใจ ธาราเหลือบตามองเหมยเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆ

" ปวดหัวมั้ยครับ " เจ้าหน้าที่เอ่ยถามด้วยเสียงนุ่มนวล ธาราพยักหน้าตอบรับก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นโดยที่มีสายน้ำประคองอยู่ด้านข้าง ก่อนจะเดินออกมานั่งพักที่ข้างสนามในมือของสายน้ำถือประคบเย็นคอยประคบให้อยู่ไม่ห่าง เหมยทำหน้ามุ่ยมองทั้งสองอยู่สักพักก่อนจะเดินจากไปด้วยท่าทางฟึดฟัด

หลังจากจบเกมส์ทีมสีเขียวเอาชนะได้ด้วย 2-1 ประตู อคิณรีบวิ่งออกมาดูอาการเพื่อนที่ข้างสนามทันทีที่จบการแข่งขัน

" ไหวมั้ยมึง " อคิณเปิดผมที่ปกหน้าธาราออกมองรอยชนที่ปูดแดงธาราพยักหน้าให้เพื่อนอย่างรู้กัน

ก่อนที่จะมีการมอบรางวัลให้กับสีต่างๆท่ามกลางบรรยากาศสนุกสนานของเหล่านักเรียน

" นี่กลับยังไงขับรถไหวมั้ย " สายน้ำที่เดินเข้ามาถามธาราขณะที่ทุกคนกำลังแยกย้าย บางคนก็ไปฉลองกันต่อ แต่บางคนก็เลือกที่จะกลับบ้านเพราะเหนื่อยล้า

" ขับไม่ไหวพี่ตะขับให้มั้ย " ธาราโน้มตัวลงจนหน้าอยู่ในระดับเดียวกับสายน้ำจ้องในตาลึกหญิงสาวจนเธอหลบหน้า

" กุญแจมา " ธาราส่งกุญแจให้พร้อมกับรอยยิ้ม กาอนที่ทั้งคู่จะเดินไปที่โรงจอดรถสายน่ำที่นิ่งเงียบตลอดทาง มีเพียงธาราที่มองตามหลังเธอพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา

" ขึ้นมาสิ " สายน้ำคร่อมรถก่อนจะหันบอกธาราที่ยืนมองเธอยิ้มๆ

" แน่ใจนะ "

" เธอไมาเชื่อฝีมือพี่หรอ " สายน้ำทำหน้ามุ่นใส่ธาราก่อนที่เขาจะขึ้นซ้อนท้ายสายน้ำเก้ๆกังๆ รถแล่นออกตามถนนด้วยความเร็วที่ไม่มากนัก

" ดีดี ไม่ต้องเกร็ง " ธาราโน้มตัวลงพูดกับสายน้ำมันใกล้จนหญิงสาวรับรู้ได้ถึงลมเย็นไปที่อยู่ข้างหู

" ก็ขับได้เท่าที่ขับนี่แหละ ขยับออกไปอีกหน่อย พี่จะตก " ธารานั่งเบียดมาจนสายน้ำตูดจะหล่นเบาะ มือจับที่เอวเล็กของสายน้ำเพื่อประครองก่อนจะขยับถอยหลังออกมาพอให้สายน้ำมีพื้นที่นั่งได้สบายมากขึ้น

" พี่สายน้ำ อยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมเหมือนจะไม่สบาย " ธาราเอ่ยขึ้นเมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ของเขาทว่าพ่อกับแม่ไม่ค่อยอยู่ ให้เขาอยู่กับแม่บ้านและคนขับรถเท่านั้น

สายน้ำใช้มืออังที่หน้าผากอย่างที่เคยทำก่อนจะพบว่าตัวรุมรุมจริงๆ มือเล็กกดโทรศัพท์ยุกยิกก่อนจะคุยกับปลายสาย

" แม่คะวันนี้น้ำกลับค่ำนิดนึงนะคะ "

" อยู่บ้านธาราค่ะ เหมือนน้องจะไม่ค่อยสบาย " เธอบอกออกไปเขาไม่ได้ยินว่าปลายสายพูดอะไรกลับมา

" ค่ะแม่ " สายน้ำกดวางสายก่อนมองหน้าธาราและพยักหน้าให้เข้าบ้าน เด็กหนุ่มเผยรอยยิ้มกว้างก่อนจะเดินหันเข้าบ้านไปและขึ้นไปบนห้องนอน โดยมีสายน้ำเดินตามเข้าไปติดๆ

" อยากกินอะไร " สายน้ำเมื่อวางกระเป๋าสะพายลงที่โต้ะวางของแล้วจึงเอ่ยถามขึ้นเพราะหลังจากช่วงบ่ายมานี้เธอยังไม่เห็นธารากินอะไรเลย

" อยากกินต้มจืดหมูสับฝีมือพี่ " ธาราเอ่ยพร้อมทำเสียงอ้อนจนสายน้ำเริ่มทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง

" งั้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วลงตามพี่ไปกินข้างล่าง จะไปทำรอ " สายน้ำเอ่ยก่อนจะเดินหันหลังตรงไปที่ประตู

" รับทราบครับผม " ธาราเอ่ยเสียงดังจนสายน้ำอดที่จะยิ้มให้เขาไม่ได้

" น่ารักชะมัดไอ้เด็กนี่มันทำให้แกใจสั่นขนาดนี้เลยหรอวะสายน้ำ " สายน้ำที่เดินลงบันไดมาบ่นอุบอิบกับตัวเอง

" ป้านวลสวัสดีค่ะ " เมื่อเดินเข้ามาในครัวก็พบกันแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านสายน้ำจึงเอ่ยทักทายอย่างเคยเพราะสายน้ำมาที่นี่อยู่บ่อยๆ

" อ้าวคุณสายน้ำ ทานอะไรมารึยังคะ " ป้านวลยิ้มตอบทักทายอย่างเป็นมิตร

" ธาราเหมือนจะไม่สบายค่ะอ้อนอยากกินต้มจืดหมูสับ มีของครบมั้ยคะ " สายน้ำเอ่ยบอกหญิงสูงวันพร้อมเดินเข้าครัวไปหา

" ครบค่ะ ป้าพึ่งไปตลาดมาเมื่อเย็น เดี๋ยวป้าเตรียมให้นะคะ " พูดจบป้านวลก็เดินไปที่ตู้เย็นขนาดใหญ่

" ป้านวลเดี๋ยวน้ำทำเองคาะ ป้านวลไปพักเถอะค่ะ ขอบคุณนะคะ " สายน้ำที่รู้สึกเกรงใจเป็นทุนเดิมจึงเอ่ยออกมาจากใจ

" เอาอย่างั้นหรอคะ " สายน้ำพยักหน้างึกก่อนที่ป้านวลจะเดินออกไปทางหลังบ้านเพื่อพักผ่อนเพราะเวลาก็เกือบจะดึกแล้ว สายน้ำใช้เวลาทำไม่นานอาหารก็พร้อมขึ้นโต้ะ ธาราที่ใช้ชุดนอนเสื้อยืดสีขางกับกางเกงวอมสีน้ำเงินเดินเช็ดผมลงมากับผ้าขนหนูผืนเล็ก

" หอมจังเลยยยย " เสียงเอ่ยลอบมาแต่ไกล

" เสร็จแล้วมากินได้เลย " สายน้ำยกจานข้าวออกมาสองจานวางไว้ที่โต๊ะพร้อมกับหมูทอด ต้มจืดหมูสับ และผักลวกของโปรดเธอ

ซู้ดดดดด

" หืมมมมม อร่อยยยยย " ธาราเอ่ยเสียงยาวด้วยน้ำเสียงหวาน จนสายน้ำยิ้มร่ากับคำชม

" อร่อยก็กินเยอะๆจะได้กินยา " เด็กหนุ่มกินอาหารที่เธอทำ ตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ สายน้ำที่เห็นคนกินกินอร่อยขนาดนี้เธอคนทำก็ยิ้มมีความสุขไม่น้อย

" อ่ะนี่ กินแล้วขึ้นไปนอน พี่จะกลับ " หลังจากเก็บจานไปล้างเรียบร้อยสายน้ำจึงไปหยิบยาแก้ไข้มาให้พร้อมกับน้ำ1แก้ว ยื่นให้ธารา

" งื้ออออ อยู่ก่อนเผื่อไข้ขึ้นดึกๆทำไง " ธาราที่จับยามาไว้ในมือส่งเสียงงอแงใส่สายน้ำอีกครั้ง

" ก็ได้ๆ กินยาก่อน " สายน้ำที่ทนกับลูกอ้อนไม่ไหวจนต้องยอมทำตาม

" ขอยืมเสื้อหน่อยอยากอาบน้ำ " เมื่อขึ้นมาที่ห้องของธาราที่เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ เขากลับกระโดดขึ้นนอนบนเตียงที่มีผ้าห่มสีน้ำเงินปูอยู่

" อยู่ในตู้อ่าครับ พี่สายน้ำเลือกเลย " ธาราเอ่ยเสียงงัวเงีย กอดหมอนข้างแน่น วายน้ำจึงถือวิสาสะหยิบผ้าขนหนูในตู้ออกมากับเสื้อยืดสีน้ำเงินของเขาเดินเข้าไปอาบน้ำ เมื่อออกมาก็พบว่าคนบนเตียงหลับไปแล้วจนมีเสียงกรนนิดๆ มือเล็กอัวที่หน้าผากที่ร้อนจี๋จนเธอต้องหาผ้าขนหนุผืนเล็กชุบน้ำเช็ดตัวเพื่อลดไข้และวางไว้ที่หน้าผาก คนที่ไข้หนักตอนนี้ไม่รู้สึกตัวลป่อยให้เธอจับพลิกไปมาราวกับตุ้กตา

" อื้อออออ หนาววววว " เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นจนสายน้ำที่นอนอยู่โซฟารุ้สึกตัวก่อนจะลุกเปิดไฟไปดู

" ธารา ธารา " สายน้ำเอ่ยเรียกพร้อมกับมือแตะที่แขนแผ่วเบา

" หนาววววว " ธาราคว้ามือเล็กมากอดแนบอกสักพักก่อนที่สายน้ำจึงหารีโมทเพื่อลดความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

" กินยาก่อน " สายน้ำที่ดูเวลาครบ6ชั่วโมงแล้วไข้ยังไม่ลดจึงเอายากับน้ำอุ่นมาให้พร้อมกับประคองธาราให้ลุกขึ้นมากินยา

หมับบบ

สายน้ำที่ร่างเล็กกว่าธารามากพยายามประคองธาราวางจนไม่ทันจะวังจนล้มทับธาราลปายจมูกรั้งกดลงแก้มเนียนอย่างไม่ตั้งใจ ความหอมจากกลิ่นครีมอาบน้ำเตะเข้าจมูกอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหยัดตัวออกมาและกระชับผ้าห่มให้เขาก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟาด้วยใจสั่นๆ

คนตัวเล็กแทบไม่ได้นอนเพราะมัวแต่ดูแลเด็กหนุ่มต้องตื่นมาเช็ดตัวให้ทั้งคืน ที่ตอนนี้เหมือนไข้จะเริ่มลด และกว่าเธอจะได้นอนก็ปาเข้าไปตี4 ร่างเล็กเอนหลังลงบนโซฟาตัวยาวพร้อมกับกระชับผ้าห่มแน่นก่อนจะหลับไหลในห้วงนิทรา

" หนูสายน้ำ สายน้ำลูก " เสียงหญิงวัยกบางคนเอ่ยเรียกหญิงสาวที่หลับไหลให้ตื่นจนเธอตื่นมาอย่างงัวเงีย

" คุณป้าชลาลัย เอ่อออสวัสดีค่ะ " สายน้ำรีบลุกขึ้นนั่งด้วยท่าปกติก่อนมองไปรอบห้องก็ยังพบกับธาราที่นอนขดตัวในผ้าห่มนิ่ง

" พอดีธาราไม่สบายขอให้น้ำมาอยู่เป็นเพื่อนแต่น้ำเผลอหลับไปค่ะคุณป้า " สายน้ำรีบอธิบายก่อนที่จะถูกเข้าใจผิด

" ขอบใจหนูมากนะที่มาช่วยดูและน้องแทนป้า " หญิงวัยกลางคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

" ป้าโทรบอกแม่หนูให้แล้วนะ ไปพักเถอะห้องข้างๆป้าให้ป้านวลจัดห้องให้แล้ว นอนแบบนี้เจ็บหลังแย่เลย " สายน้ำลุกตามไปอย่างว่าง่ายทิ้งให้ธารานอนในห้องคนเดียว

เมื่อถึงห้องกว้างที่ถูกจัดที่นอนไว้ให้เรียบร้อยพร้อมกับเครื่องปรับอากาศที่เปิดไว้ให้จนเย็นเฉียบสายน้ำแทรกตัวเข้าในผ้าห่มผืนหนาก่อนจะหลับไหลในห้วงนิทราอีกครั้ง