เป็นห่วงมาก
1493 Words
กีฬาสี
สนามบอลกลางแจ้งที่เต็มไปด้วยกองเชียร์บนอัฒจันทร์ เสียงกลองดังรัวๆพร้อมทั้งเชียร์ลีดเดอร์ที่ออกมาถือปอมๆเต้นข้างหน้าแสตนเชียร์ของสีตัวเอง
" กรี๊ดดดดดดดด " เสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อฝั่งทีมของสีเขียวได้ประตูโดยอคิณหนุ่มหล่อขี้อ้อน ก่อนวิ่งมากระโดดกอดคอธาราที่เดินเท้าเอวท่าทีเหนื่อยหอบ เพราะลูกที่ได้ประตูก็เพราะธาราเป็นคนเลี้ยงบอลส่งมาให้เขา
" สุดยอดเลยไอ้เพื่อนเลิฟ " อคิณเขย่าตัวธาราด้วยความดีใจก่อนที่ธาราจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
ปี๊ดดดดดดดด~~~~
เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณของการหมดเวลาครึ่งหลัง ทำให้สีเขียวเอาชนะสีชมพูไปด้วยคะแนน 2 - 0
" พี่ธาราพี่อคิณ เก่งที่สุดเลยค่ะ " เด็กสาวหน้าตาน่ารักวิ่งมาที่ขอบสนามพร้อมยื่นขวดน้ำให้เขาทั้งสอง ทั้งเอ่ยชมก่อนจะวิ่งออกไปด้วยท่าทีเขินอาย
" ธารา " เสียงเล็กเรียกจากทางด้านหลังก่อนที่เขาจะหันไปมอง เหมยคว้าน้ำในมือธาราออกพร้อมกับยื่นขวดที่เธอถือมาให้แทนทำเอาธารามองหน้าด้วยอาการไม่เข้าใจ อคิณที่เห็นท่าทีของเหมยส่ายหน้าให้เล็กน้อยพร้อมทั้งตบไหล่ของธาราและเดินออกไปจากตรงนี้ เขาเดินมานั่งที่กองอำนวยการหยิบผ้าเย็นในกระติกที่ทีมสตาฟได้เตรียมไว้ให้พร้อมกับมองไปยังหญิงสาวคนนั้นอย่างไม่ชอบใจ
" ธาราเล่นได้ดีมากๆเลย เราเชียร์อยู่นะ " เธอพูดกับธาราพร้อมทั้งส่งสายตาหวานให้จนทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
" ขอบใจนะ เราขอตัว "
หมับบบบบ!!! มือเล็กคว้าหมับเข้าที่แขนของชายหนุ่มก่อนที่เขาจะหันมามองอีกครั้งด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจนัก
" เดี๋ยวก่อนสิธารา เย็นนี้ไปรับเจ้หมิวเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ พอดีแม่เราไม่ว่างอ่ะ " เธอยังไม่ปล่อยแขนจากธาราแถมยังเขย่าเบาๆพร้อมทำหน้าอ้อนๆถ้าหากเป็นผู้ชายคนอื่นคงเคลิ้มกับท่าทีของเธอ ธาราถอนหายใจเสียงดังก่อนจะพูดออกมา
" เราเหนื่อย เธอชวนคนอื่นเถอะ " หญิงสาวแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเขาดึงแขนออกจากมือเธอและเดินหันหลังจากไปไม่แม้แต่จะหันมอง
" มึงรุกแรงเกินไปรึเปล่าเหมย " นานาที่ยืนมองสถานการณ์อยู่ห่างๆรีบเข้ามาหาเพื่อนสาวทันที
" ปฏิเสธกูอีกแล้ว ดีเอ็มไปก็ไม่เคยตอบ กูต้องทำยังไงวะนานา " เหมยที่แอบชอบธารามานานเธอพยายามเข้าใกล้เขาทว่าเขากลับไม่มีท่าทีใดๆตอบกลับเธอมาเลยสักครั้ง
" มึงอย่าคิดมาก ใจเย็นๆธาราคนเข้าหามันเยอะ อาจจะไม่ค่อยชอบรึเปล่าที่มึงทำแบบนี้ อย่าโกรธกูนะที่ต้องพูดตรงๆ " ด้วยนิสัยที่เป็ฯคนไม่อ้อมค้อมทำให้นานาพูดเข้าตรงประเด็นจนเหมยต้องเก็บมาคิดตาม
" กูจะโกรธมึงทำไม ต้องขอบใจมึงดิ " สองสาวเดินออกมาสนามไปทางแสตนเชียร์ของตัวเอง
สนามฟุตบอลกลับมาคึกคักอีกครั้งเพราะมีแข่งขันต่อระหว่างสีแดงและน้ำเงิน หญิงสาวในชุดของทีมสตาฟเดินถือผ้าเย็นและสปอนเซอร์น้ำดื่มมาลงถังไว้สำหรับนักกีฬาในจุดที่ธาราและอคิณนั่งพักอยู่ จากที่เหนื่อยหอยในตอนแรกพอเห็นหน้าสวยของหญิงสาวรุ่นพี่ธาราก็หายเหนื่อนเป็นปลิดทิ้ง
" อะ เช็ดหน้าหน่อย " สายน้ำเดินมาพร้อมกับยื่นผ้าเย็นและน้ำดื่มขวดเล็กให้ธารา
" ขอบคุณครับ " เขารับของจากเธอและไม่ลืมที่จะขอบคุณ ราวกับมีไฟฟ้าแล่นเข้าสู่ร่างกายเมื่อมือของทั้งสองสัมผัสกันอย่างไม่ตั้งใจ
" เหนื่อยมั้ย ชนะรึเปล่า ไม่ได้มาดูเลย " คำถามจากหญิงสาวที่นั่งด้านข้างเรียกรอยยิ้มออกมาได้เป็นอย่างดี
" ชนะ เหนื่อยมาแต่พอเห็นพี่ก็หายเหนื่อยเลย " สายน้ำหัวเราะหึในลำคอกับมุกของหนุ่มรุ่นน้อง
" หึ เว่อร์มากกกกก งั้นลงไปเล่นช่วยสีน้ำเงินหน่อยเป็นไง "
" ผมอยู่สีเขียวนะ ผิดกฎอะสิ " ธาราพูดพร้อมน้ำเสียงที่ปนขำเล็กน้อย
" หึๆ " สายน้ำหัวเราะในลำคอพร้อมกับยกน้ำดื่ม สายตามองทอดไปยังสนามที่ยังมีการแข่งขัน ธาราจ้องมองเพียงคนที่นั่งด้านข้างด้วยสายตาหวาน ไม่วานที่จะโดนเพื่อนแซวดึงสติ
" เก็บอาการหน่อยเพื่อน " เขาหันมามองอคิณเล็กก่อนที่จะหันไปมองเธอที่กำลังจัดผ้าเย็นลงกระติกเพื่อนำไปแจกจ่ายน้องๆ
" โอ้ยยยยยย " เสียงร้องดังของหญิงสาวพร้อมกับร่างที่ล้มฟุบลงไปกองที่พื้น
" เห้ยยยย " สายน้ำที่กำลังเดินไปอีกฝั่งมือถือกระติกผ้าเย็น แต่ไม่ทันได้ระวังและด้วยความเร็วแรงของลูกฟุตบอลที่แตะลอยออกมานอกขอบสนามทำให้โดนเข้าที่หัวของเธอเต็มๆจนล้มฟุบลง ธาราที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบวิ่งไปดูทันทีพร้อมกับอคิณที่วิ่งตามมาติดๆ
" พี่สายน้ำ ได้ยินมั้ย พี่สายน้ำ " เสียงเรียกดึงสติของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อเขามองไปยังคนตัวเล็กในอ้อมแขน
" กูว่าพาเข้าร่มก่อน " อคิณเอ่ยอย่างร้อนรน ก่อนที่ธาราจะอุ้มสายน้ำที่ตัวเล็กกว่าเข้ามาที่ร่มไม้ใหญ่ข้างสนามทันที
" อย่ามุงนะทุกคน " ผิงผิงที่วิ่งเข้ามาพร้อมกล่องยาพยาบาล ช่วยกันกลุ่มนักเรียนคนอื่นๆให้ถอยออกเพราะตอนนี้คนเยอะแออัดแทบไม่มีอากาศหายใจ
" อื้อออออ " สายน้ำที่เหมือนหมดสติไปสักพักเริ่มฟื้นตัวพร้อมยกมือขึ้นจับหัวสะบัดหัวไล่ความมึน ส่วนธาราที่หยิบยาหอมในกล่องจ่อที่จมูกของสายน้ำไปมา
" พี่สายน้ำ เป็นไงบ้าง โอเครึเปล่า ไปโรงพยาบาลมั้ย " ธาราประคองสายน้ำให้ลุกนั่ง อคิณที่ถอดเสื้อโบกพัดวีให้ ส่วนผิงผิงก็บีบที่แขนขาให้สายน้ำเพื่อให้เลือดลมไหลเวียน
" เดี๋ยว!!! ธาราใจเย็นๆ พี่ไม่เป็นไรมากแค่มึนๆ " หญิงสาวพูดขึ้นเพื่อให้คนที่ดูเธอหายห่วงเพราะเขาดูร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก
" ไม่เป็นไรแน่นะ หน้าแกซีดๆ " ผิงผิงเอ่ยด้วยสีหน้าเป็นห่วง สายน้ำพยักหน้าตอบพร้อมกับทำท่าจะลุกธาราจึงประคองร่างไว้
" พี่จะไปไหน " ธาราเอ่ยถาม
" ไปทำต่อไงเอาของไปเติม " สายน้ำตอบพร้อมมองหน้าธารา
" พอเลยไม่ต้องทำแล้วให้คนอื่นทำไป " ธาราแอบดุพร้อมทั้งรั้งตัวเล็กให้นั่งลงที่ม้านั่งเช่นเดิม
" คนอื่นทำแทนแล้ว แกพักเถอะ " เป็นผิงผิงที่เอ่ยบอกเพื่อนอีกครั้งจนสายน้ำที่มองไปยังจุดวางน้ำดื่มก็เห็นเพื่อนชายสตาฟหลายคนช่วยทำแทนเธอแล้ว จึงแย่งยาหอมในมือธารามาสูดดมฟอดอีกครั้ง
ตกเย็น
" วันนี้ผมไปส่ง " ธาราเอ่ยขึ้นเมื่อต้องไปรวมตัวคัดเลือกนักกีฬาที่จุดรวมพลของสี
" ไม่เป็นไร "
" สายน้ำ " ธาราเรียกเสียงดุเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าปฏิเสธ
" เธอเรียกพี่ว่าอะไรนะ " สายน้ำมองหน้าธาราอย่างไม่เข้าใจ
" ก็พี่ชอบดื้อ อย่าปฏิเสธ กลับด้วยกันเดี๋ยวมารับ " พูดจบธาราก็เดินจากไปพร้อมกับอคิณ สายน้ำมองตาจนสุดสายตาอย่างไม่เข้าใจกับอาการที่รุ่นน้องคนนี้ทำกับเธอ
" แกน้องมันดูเป็นห่วงแกมากเลยนะ " ผิงผิงกระตุกไหล่สะกิดสายน้ำก่อนเอ่ยกระซิบคล้ายแซว
" ธาราก็เป็นแบบนี้แหละเป็นห่วงแต่คนอื่นอยู่เรื่อย "
" หึ ไม่ใช่ " ผิงผิงสวนขึ้นทันควันเมื่อเธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้
" แกต้องเห็นตอนที่น้องมันรีบวิ่งมาดูแกนะ หน้านี่แบบถอดสีเลย "
" และยิ่งตอนที่มันอุ้มแกเข้ามานะ โคตรเท่เลยอ่าาาา ฉันอยากโดนอุ้มบ้างอ่าาาาาา " ผิงผิงทำหน้าฟินทั้งเล่าซะจนเห็นภาพ
" แกมาโดนฟุตบอลอัดแทนฉันมั้ยละ " สายน้ำทำเสียงล้อเลียนก่อนที่ผิงผิงจะส่ายหัวไปมา
" หึหึ " สายน้ำหลุดขำเล็กน้อย ก่อนที่ผิงผิงจะจับหัวสายน้ำพลิกไปมาเผื่อหาบาดแผล พร้อมทั้งพลิกแขนขาลำตัวสำรวจ
" พอแล้วผิงผิงฉันไม่เป็นไรโอเคมั้ย ถ้าเป็นจะบอก เลิกสำรวจฉันได้แล้ว " สายน้ำที่อดขำไม่ได้กับท่าทีเป็นห่วงของผิงผิง
" แน่ใจนะ ต้องบอกนะ " ผิงผิงย้ำอีกครั้ง สายน้ำพยักหน้างึกๆอย่างรักปากเพื่อนรัก
- Writer
