ทำเมิน
1480 Words
หลังจากที่แยกย้ายธาราก็พาสายน้ำมาส่งที่บ้านแต่ก่อนที่จะถึงบ้านธาราก็เกิดเบรคขึ้นมากระทันหัน เอี๊ยดดดดด~~~
สายน้ำที่ตัวโอนเอนไปด้านหน้าหันมาถมขึ้นทันที
" จอดทำไม "
" พี่สายน้ำ " ธาราเรียกพร้อมกับมองหญิงสาวจริงจัง แต่เธอที่รู้สึกมึนๆกลับทิ้งหัวลงบนเบาะและหลับตาไม่ได้หันมามองเขา
" อือ ว่ามา "
" ผมชอบพี่ " หญิงสาวลืมมามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขาห่างออกจากเธอเพียงนิดเดียว
" พูดอะไรน่ะ ธารา " เธอถามออกมาอย่างงงๆไม่คิดว่าคนที่เธอเห็นเป็นน้องชายมาตลอดจะคิดกับเธอแบบนี้ แต่อีกใจลึกกลับรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
" ทำไม ให้ผมจีบพี่ได้รึเปล่า " ธารามองอย่างรอคำตอบพร้อมกับสายตาที่รอความหวัง
" พี่เห็นเธอเป็นน้องชายนะธารา " สายน้ำหลบตาต่ำก่อนจะบอกออกมาชัดเจน
" ที่พี่ทำดีกับผมต่างๆนาๆเพราะเห็นเป็นแค่น้องชายแค่เนี่ยน่ะหรอ " ธาราถามกลับเสียงแผ่ว สายตาวูบไหว ความรู้สึกเจ็บหน่วงเกิดขึ้นที่กลางอก
" พูดสิสายน้ำ " ธาราจับตัวสายน้ำให้หันเข้าหาตัวก่อนจะเริ่มพูดอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้นจนสายน้ำเองก็ตกใจ
" ธาราอย่าทำแบบนี้ " สายน้ำตวาดเสียงดังพร้อมจ้องมองที่ธารา ดวงตาแดงก่ำราวกับกำลังโกรธจัด มือใหญ่บีบแขนเรียวแน่นจนเจ้าตัวรู้สึกเจ็บ
" ธาราปล่อย ปล่อย ปล่อยพี่ธารา " สายน้ำตวาดอีกครั้งพร้อมกับแกะแขนออกจากมือใหญ่ได้
" พี่คิดกับธาราแค่น้องชาย ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยมากกว่านั้น ถ้าการกระทำของพี่มันทำให้ธาราคิดมาก พี่ขอโทษ " สายน้ำจ้องตาพร้อมพูดอย่างจริงจัง ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ข่มอารมณ์ที่ผิดหวังไว้ ก่อนจะพูดอกมาเบาๆ
" คิดว่าขอโทษแล้วมันจะทำให้เลิกชอบได้หรอวะ ชอบมาตั้งนาน " พูดจบเขาก็เหยียบรถออกด้วยความเร็ว ก่อนจะเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังโต สายน้ำก้าวลงจากรถโดยที่ธาราเอาแต่มองไปด้านหน้า ใบหน้าหล่อเหลายังคงเดิมทว่าแววตาแข็งกร้าวนิ่งเรียบจนไม่เหลือเค้าโครงของรอยยิ้มที่สดใส
" ยังไงธาราก็คือน้องชายพี่เสมอนะ " สายน้ำโน้มตัวลงพูดกับเขาอีกครั้งก่อนจะปิดระตูรถ ชายหนุ่มไม่ตอบกลับใดๆแต่กลับขับรถออกไป ทันที
หลังจากวันนั้นธาราก็เก็บตัวเงียบจากเป็นหนุ่มร่าเรงยิ้มเก่ง ตอนนี้กลายเป็นคนนิ่งเงียบใบหนาบึ้งตึง เขายังใช้ชีวิตของตัวเองเหมือนเดิม เพียงแค่ไม่มีสายน้ำเหมือนเมื่อก่อน และเขาก็เลือกที่จะไม่ติดต่อเธอจนเอได้ไปเรียนต่อมหาลัยที่กรุงเทพ
ปลายนิ้วปัดหน้าจอดูสตอรี่ของสาวซ้ำไปซ้ำมา
" ธารา...มึงโอเคมั้ยวะ " อคิณที่รับรู้เรื่องของเพื่อนมาตลอด และมักจะถามคำถามนี้กับเขาซ้ำๆ
" อืม "
" มึงก็ตอบกูแบบนี้ทุกครั้ง แต่กูก็เห็นมึงยังนั่งส่องสตอรี่เขาทุกวัน "
" แล้วกูจะทำอะไรได้วะ " พูดจบเขาก็ปิดหน้าจอมือถือไว้ พลางมองไปข้างหน้าอย่างเหนื่อยๆ
หลังจากที่สายน้ำเข้ามาเรียนมหาลัยพร้อมกับผิงผิงก็ได้มีเพื่อนเพิ่มมาอีกสองคนคือดาวกับซันที่เป็นแฝดชายหญิง ดาวเป็นแฝดหญิงหน้าตาน่ารัก หุ่นดีราวกับนางแบบ ส่วนซันเป็นแฝดชายที่มีใบหน้าที่หวานราวกับผู้หญิงทั้งยังมีรอยยิ้มที่ทำเอาสาวๆหลายคนใจสั่น แต่เขากลับมีจิตใจเป็นผู้หญิงเลยทำสาวๆหลายคนช้ำใจไปตามๆกัน และบ่อยครั้งที่สายน้ำมักจะลงสตอรี่ตอนที่อยู่รวมกันลงไอจีบ่อยๆ
" แก ดูน้องธาราดิ มับแบดจังวะ " ผิงผิงที่เลื่อนหน้าจอไปมาจนไปเจอกับสตอรี่ของธาราที่นั่งบนเตียงกำลังสักอะไรสักอย่าง สายน้ำจึงก้มลงมองตามก่อนจะจ้องเขม่งกับภาพนั้น
" เดี๋ยวนี้หัดโชว์เนื้อหนัง ไอ้เด็กนี่ " สายน้ำบ่นอุบอิบไมพอใจ
" ไหนดูซิ " ดาวกับซันที่คว้าโทรศัพท์ผิงไปดูอย่างถือวิสาสะ
" หูยยยยยยย " สองพี่น้องเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
" ใครอะ " ซันถามขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นทำท่าเช็ดน้ำลาย
" น้องชายไอสายน้ำ " ผิงผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชด เพราะการหายไปของธารา ทำให้ผิงผิงเค้นเอาความจริงจนได้ทราบเรื่องและดุสายน้ำอยู่พักใหญ่
" สวัสดีค่ะพี่สายน้ำ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ " ดาวและซันทำท่าอ่อนน้อมพร้อมยกมือไหว้สายน้ำจนเธอต้องมองตาขวางและภายในใจก็รู้สึกหงุดหงิดกับการกระทำของธารา
" พอเลย พวกแกพอเลย " สายน้ำหันข้างให้สองพี่น้องพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ในกระเป่าผ้าออกมาก่อนกดเข้าไอจีและดูสตอรี่ของธาราอีกครั้ง
แปปๆก็ผ่านไปอีกปี ตอนนี้สายน้ำเองก็ขึ้นปี2 แล้ว แต่ว่าเธอไม่รู้เลยว่าธาราเลือกไปเรียนต่อที่ไหน ได้แต่ส่องไอจีไปวันๆ ถึงแม่จะมีแต่รูปเก่าๆก็ยังเลือกที่จะเข้าไปดู นานจะมีสักครั้งที่ธาราอัพสตอรี่แต่ก็เห็นเพียงบางมุมของเขาเท่านั้น บ้างก็มักจะเป็นภาพเบลอถ่ายหน้ากระจก เช่นวันนี้
สาวตัวเล็กที่กำลังเล่นมือถือเธอกดเข้าไปในไอจีก่อนเข้าไปดูสตอรี่เหมือนกับทุกที แต่เมื่อสตอรี่ที่ธาราลงทำเอาเธอที่กำลังดูดน้ำแตงโมงปั่นอยู่เกือบสำลัก น้ำพุ่งออกจากปากพรวด!!!
" อะไรสายน้ำ " ผิงผิงที่เงยหน้าจากสิ่งที่กำลังทำตรงหน้าพร้อมมือที่หยิบทิชชู่ในกระเป๋าส่งให้สายน้ำ สายน้ำยื่นโทรศัพท์ให้ผิงผิงดูพลางเช็ดน้ำที่เปื้อนตามใบหน้า
" หูย...ของดี " สายน้ำใช้มือฟาดเข้าที่แขนเพื่อนอย่างไม่จริงจังก่อนจะชักมือถือกลับ เพราะภาพที่ทำให้สายน้ำเสียอาการคือธาราที่สวมกางเกงยีนส์สีเข้มถอดเสื้อยืนถ่ายหน้ากระจกทำให้เห็นรูปร่างเซ็กซี่ที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อลำแขนล่ำๆกับผิวขาวๆ แม้จะมีแสงแฟลชกระทบกระจกก็ไม่รอดพ้นทำให้สายน้ำมองเห็นได้ชัดเจนเช่นเดิม
" ทักไปไม่เคยตอบ แต่ลงสตอรี่ได้ นี่โกรธจนเลือกที่จะเมินแชทฉันหรอ ธารา " สายน้ำวางโทรศัพท์ลงก่อนบ่นอุบอิบ
" ฮัลโหล my friends " ซันที่เดินมากับดาวเอ่ยทักทายสองสาวด้วยท่าทีดี๊ด๊าขณะที่นั่งปั่นงานที่ม้านั่งตัวประจำใต้ต้นไม้
" ไปไหนมา ถึงมาเอาป่านนี้ นี่ถ้ามาช้ากว่านี้พวกฉันหนีกลับกันแล้วนะ " ผิงผิงที่บ่นยับให้เพื่อนทั้งสอง
" หยุดค่ะ อย่าพึ่งวีนคุณแม่ ดูนี่ " ซันรีบเบรคบทสวดจากผิงผิง ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ดู ทั้งสองยิ้มกริ่มให้กันจนไม่ลืมที่กำลังบ่นเมื่อครู่
" ผู้ชายอีกแล้วสินะ " สายน้ำพูดอย่างรู้ทัน
" อ้ะ แบ่งให้ดูด้วยก็ได้ " ซันยื่นโทรศัพท์ไปให้สายน้ำที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนเจ้าตัวจะลอบสายตามอง
" เอ้ะ!!! " มือเล็กแย่งมือถอืมาก่อนซูมขยายภาพ มันเป็นภาพถ่ายจากที่ไกลเลยทำให้เห็นไม่ชัดเท่าไหร ที่แน่ๆคือเป็นกลุ่มนักศึกษาผู้ชายหลายคน แต่เธอกลับสะดุดกับใครคนนึงในภาพที่นั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่ แม้จะมีผมปกหน้าอยู่เล็กน้อยแต่เขากลับเหมือนคนที่เธอรู้จักเป็นย่างดี
" อะไร " ผิงผิงลุกขึ้นไปยืนช้อนหลังสายน้ำอย่างสงสัยพร้อมมองลงไปที่หน้าจอ
" มึงว่าคุ้นๆไหม " สายน้ำพยายามขยายภาพเข้าออก
" คุ้นอะไร อย่าบอกนะว่ามึงคิดถึงน้องมันจนเห็นคนอื่นเหมือนน้องมันไปซะหมด " ผิงผิงพูดพลางเดินกลับไปนั่งที่เดิม
" คณะอะไรอะ " สายน้ำถามซันด้วยสายตาประกาย
" ทำไม ไหนว่าไม่สนใจ เมื่อกี่ยังว่าพวกฉันอยู่เลย " พูดจบเพื่อนชายใจหญิงก็เบ้ปากใส่สายน้ำอย่างล้อเลียน
" บอกหน่อยยยย น้าา ซันนี่คนสวย " สายน้ำส่งเสียงอ้อนอย่างรู้ใจ จนซันนี่ยิ้มออกมาพร้อมจับทำท่าทัดหูแบบคนสวยๆเขาทำกัน
" วิศวะ " เขาป้องปากพูดเบาๆก่อนจะมีเสียงหัวเราะคิกคักตามมาแบบรู้กัน ว่าต้องมีสักวันที่กลุ่มเธอต้องไปแอ้วรุ่นน้องวิศวะกลุ่มนี้ให้ได้
- Writer
