เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้สีเลือดของนางแล้ว เฟยหลิงก็ได้แต่สะบัดมือ ปล่อยให้นางล้มไปกองกับพื้น น้ำเสียงเยียบเย็นดุจน้ำแข็งพันปีพลันดังขึ้น “ถ้าเจ้ากล้าพูดเรื่องนี้ออกมาอีก ข้าจะให้เจ้าอยู่อย่างทรมาน”
ลู่เพ่ยไม่ตอบอะไร ได้แต่มององค์ชายผู้สูงศักดิ์เดินจากไป นางก็แค่พูดเรื่องที่จะเกิดขึ้นจริงเท่านั้น ไม่เห็นต้องทำหน้ายักษ์ใส่เลย พอประคองร่างลุกขึ้นก็ต้องหรี่ตาลงน้อยๆ เมื่อได้เห็นบุรุษชุดดำที่สวมใส่ผ้าไหมปักลายนกยวนยาง คนผู้นี้เป็นคนเดียวกับคนที่นางเห็นอยู่นอกเรือนในค่ำคืนนั้น
“คุณหนูรองอย่าได้แตะต้องขีดจำกัดขององค์ชายนักเลย”
“ท่านคือ?”
“บ่าว นามว่าซือโฉว เป็นองครักษ์คู่กายของ องค์ชายหก บ่าวคำนับคุณหนู”
บ่าวหรือ ซือโฉวหรือ นางหรี่ตาลงน้อยๆ พยายามทบทวนความทรงจำที่เกี่ยวกับคนผู้นี้ เมื่อโครงร่างใบหน้าของคนผู้นี้ปรากฏขึ้นมาดวงตาก็พลันเบิกกว้าง นางไม่คิดจริงๆ ว่าคนที่หายไปเป็นสิบปีจะมาปรากฏตัวอย
