2
1241 Words
ขาที่เหมือนมั่นคงสั่นจนแทบจะเดินต่อไม่ไหว ตลอดเกือบ1ชั่วโมง ที่รอคอย การมาพบกัน สิ้นสุดลงแล้ว ถ้อยคำนับหมื่นนับพันที่เรียบเรียงมาจากปากที่บ้าน จนมาถึงตอนนี้ ลืมเลือนไปหมด เมื่อได้เห็นหน้าเพื่อน เพื่อนที่สนิทสนมกันดี กินข้าวกลางวันด้วยกัน แทบจะทุกวัน และ บางครั้ง มด ก็ยังเคยมานอนค้างที่หอในช่วงเวลาที่ต้องเร่งงานให้เสร็จอีกด้วย
มือบอบบางจับราวบันไดเอาไว้เป็นหลักยึด ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่พื้น ความเจ็บมันบรรยายออกมาไม่ได้ มันจุก มันแน่น อยู่ในอก ตลอดเวลาที่พีค และ มด อยู่กับเธอ มีเวลาไหน ที่เค้าสองคน ไปรักกัน
ภาพที่วนเวียนกลับมาอยู่ในหัว คือภาพรถเก๋งคันสวย2คัน ขับเข้ามา และ ขับออกไป ในเวลาไล่เลี่ยกัน ที่ร้านกาแฟ ที่เธอ ทำงานพิเศษอยู่ที่นี่ ทุกวันหลังเลิกเรียน
" พีค กลับบ้านแล้วนะ ห่วงแฟนก็ห่วง กลัวจะมีเด็กๆมาติดใจครูเพลง "
ชายหนุ่มตัดพ้อออกมา แล้วโบกมือลา เธอ เพื่อให้เธอได้เริ่มงานสอนพิเศษตัวต่อตัว กับเด็ก มอต้น ที่มาเรียนพิเศษกับเธอ เมื่อพีคไป มดก็จะเข้ามา
" ครูเพลง ขนมรองท้อง "
เพื่อนรักขนซื้อขนมกลับบ้าน หลายอย่าง ก่อนจะวางจานใส่เค้กตรงหน้าเธอหนึ่งชิ้น แล้วโบกมือบ๊ายบาย อีกคน และ เค้าทั้งสองคน ก็ไปที่คอนโดของผู้ชาย
เสียงพิธีการในห้องจัดเลี้ยงใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ คนข้างในจะทยอยกันออกมาส่ง บ่าวสาว ขับรถคันใหม่ ดังนั้น เธอต้องลุก เดี๋ยวนี้
" ขอโทษนะครับ " เสียงสุภาพอ่อนโยน บอกขอโทษออกมา ก่อนจะประคองคนที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้น
" ฉันลุกเองได้ค่ะ " เธอบอกกับเค้า แล้วดันตัวออก ให้พ้นมือของเค้า
" ครับ ผมทราบ " เค้าบอกออกมา มองไปทางด้านหลัง แล้วบอกอีกครั้ง
" เอารถมาไหมครับ หรือว่า มาแท็กซี่ "
" แท็กซี่ค่ะ "
เธอบอกกับเค้า แล้วเดินตรงออกไป ยังทางที่มา ไม่หันกลับมามองทางด้านหลังนี้อีก จบแล้ว ทุกอย่างจบสิ้น ต่อไปนี้ เพลงพิณ จะเริ่มใหม่ นับหนึ่งใหม่ เริ่มต้นใหม่ และ ใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีที่สุด
หญิงสาวบอกกับตัวเอง แล้วเรียกแท็กซี่ที่จอดรอตรงหน้าโรงแรม กลับหอพักของตัวเอง เสียงพี่ช้างดังก้องอยุ่ในหู เพลงมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มากกว่านั้น
" กลับไปแล้วหรอ "
พี่ชายของเจ้าสาวถามเพื่อนสนิท ที่เดินกลับเข้ามาในห้อง ตอนนี้ แขกเกือบทั้งหมด ออกไปส่งบ่าวสาว กันแล้ว
" อือ ไปแล้ว "
วายุ บอกสั้นๆ เท่านั้น วันนี้เป็นงานแต่งงานของน้องสาวของเพื่อน คนที่เข้ากรุงเทพมาด้วยความบังเอิญ ถูกลากมาที่งาน ด้วยความ
ตกกะไดพลอยโจน
" ขอบใจมากนะที่มา ถ้าไม่ใช่เอ็ง ข้าก็ไม่รู้ว่าจะวานใคร "
พี่ชายที่พอจะมองเหตุการณ์ออก พยายามหาทางหนีทีไล่เอาไว้แล้ว ถ้ามันจำเป็น คงต้องอุ้มน้องเพลงออกไป แต่เค้าคิดเอาไว้แล้ว น้องเพลง ไม่ลดตัว มาวีนแตก กับผู้ชายอย่างไอ้พีค แน่นอน
" กลับเมื่อไหร่ " คนที่มีภารกิจ รออยู่แล้วทำสัญลักษณ์มือตอบกลับไป
" โอเค เดินทางปลอดภัย แล้วเจอกัน วันที่นายขึ้นไป "
คนที่อยู่ใกล้นาย กับคนที่อยู่ไกลนาย คุยกัน เพื่อนร่วมรุ่น ที่คอนเน็กชั่น ต่างกันราวฟ้ากับเหวก็จะได้อยู่ในงาน ที่แตกต่างกันสุดขั้ว
นายทหารหนุ่มเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เข็นรถเข็นออกมา แล้วหยิบ ขนมราคาไม่แพง หลายสิบชิ้น วางใส่รถเข็น อย่างรวดเร็ว กระดาษในมือยับยู่ยี่ ที่ควักออกมา มีของหลายอย่างที่ต้องซื้อหา ก่อนจะกลับขึ้นไปข้างบน
โทรศัพท์มือถือเครื่องเก่า สั่นครืดคราด ถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
" ครับ พ่อผู้ใหญ่ " เสียงทักทายกลับไป บอกให้รู้ ว่าใครโทรมา
" ผู้กอง จะขึ้นมาวันไหนครับ " เสียงขาดๆหายไม่ชัดเจน ทำให้คนฟัง ได้ยินไม่ถนัด
" ผู้กอง จะมาวันไหน มีครูมาใหม่ จะขึ้นมาด้วยครับ " เสียงพ่อผู้ใหญ่ ตะโกนอีกครั้ง ทำเอาคนฟัง ยิ้มออกมา
" พรุ่งนี้บ่ายครับ วันนี้ขอไปกอดสาวๆ ให้หายเหนื่อยก่อน แล้วจะขึ้นตอนบ่าย "
ปลายสายยิ้มกว้างออกมา ผู้กองนี่ก็ไม่เบา พักเข้าเมืองทีไร เห็นบอกทุกครั้งว่าจะไปกอดสาวๆ
" ตามสบายเลยครับ แล้วผมจะให้เบอร์ผู้กอง ไปนะครับ " ผู้ใหญ่บ้านบอกอย่างอารมณ์ดี แล้วกดวางสายไป
คนที่จะไปกอดสาวๆ ยิ้มกว้างออกมา ไหนๆมาห้างแล้ว ก็โทรไปหาสักหน่อย เผื่อจะอยากได้อะไร เป็นพิเศษ
รถกะบะยกสูง คันใหญ่ บีบแตรเสียงดังอยู่หน้ารั้ว ชายวัยกลางคน วิ่งออกมาดู ก่อนจะเปิดประตูให้ด้วยความดีใจ
" คุณทหารมา คุณทหารมา "
เสียงตะโกนออกมา ทำเอาคนที่กำลังทำงาน มองรถที่ขับเข้ามาในบ้านสวน รอยยิ้มกว้างของคนงาน บ่งบอกได้ดี ถึงความดีใจ
" สวัสดีครับ "
ชายในชุดเสื้อยืดกางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ สวมหมวกปิดหน้า ยกมือไหว้ ชายตรงหน้า พร้อมกับ ยกมือไหว้คนงานวัยชราอีกหลายคน ที่นั่งทำงานกันอยู่
" คุณทหาร มาไหว้อะไรกันครับเป็นเจ้าเป็นนาย "
" เป็นเจ้าเป็นนายที่ไหน ลุงอุ้มผม มาตั้งแต่ผมเดินไม่คล่อง จะเป็นเจ้าเป็นนายได้ยังไง เป็นวายุ นั่นแหละครับ ดีที่สุด "
ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ แล้วถอดหมวกออก มองเข้าไปในบ้านไม้หลังใหญ่
" สาวๆ เค้าทำอะไรกันอยู่ เงียบเลย "
ลูกชายและหลานชายคนเดียว ของบ้าน เดินมาถึงหน้าบันได ถอดรองเท้าถุงเท้าออกวางเอาไว้ ล้างเท้าที่อ่าง เช็ดเท้า แล้วเดินขึ้นไป เสียงเงียบกริบ
" ป่านนี้ยังไม่มา ไปเถลไถลที่ไหน แล้ว "
หญิงวัยห้าสิบปี บ่นออกมา ในมือกำลังเรียงเค้กกล้วยหอม ใส่กล่อง
" ไปหาสาวๆแล้วมั้ง คุณพี่ " อีกคน บ่นออกมาตามกัน
" ปล่อยเถอะ สามสิบแล้ว จะมีแฟน ก็จะห้ามไหวหรอ "
คุณพี่บอกเสียงหวาน มองขนมนับร้อยชิ้น แล้วยิ้มกว้าง เมื่อเงยหน้า ขึ้นมา เจอลูกชายคนเดียว ยืนอยู่
" สาวๆ ขี้บ่น " คนโดนบ่นถึง ยิ้มกว้าง แล้วเดินคลานเข่ามา ก้มลงกราบที่ตัก คุณน้าทั้งสองคน
" วายุมาแล้ว ไม่ได้ไปไหนเลยครับ แฟนก็ไม่มี " คนหลงหลานวางมือ จากขนมจับมือ ของหลานเอาไว้แน่น
" พระเจ้าคุ้มครองให้หลานน้า ปลอดภัยนะลูก " หลานชายยิ้มกว้าง รับพร แล้วเดินไปหา คนเป็นแม่ ที่นั่งบนเก้าอี้
" ยุ มาแล้วครับ คิดถึงแม่ที่สุด " คนฟังน้ำตาคลอ วายุของแม่ กลับมาบ้านแล้ว
" ขนมของยุ ใช่ไหมครับ " ขนมนับร้อยชิ้น ตรงหน้า กำลังจัดเรียงใส่กล่อง
" ของเด็กๆลูก ของยุ แม่เตรียมอย่างอื่นไว้แล้ว " คนฟังยิ้มกว้างทั้งหน้า บ้านที่มีสาวๆ บ้านที่เป็นที่พักพิงของวายุ คือ ที่นี่
- Writer
