เด็กมันร้าย
1256 Words
ข้าวไร่ที่หุงสุกใหม่ๆส่งกลิ่นหอมไปทั่วครัว ยอดฟักแม้ว ที่ได้มาเป็นของฝาก ถูกนำมาผัดน้ำมันหอย อย่างง่ายๆ น้ำพริกเผาในถ้วยเล็ก และ หมูแดดเดียวกล่องใหญ่ ที่เป็นของฝาก ทำเอามื้ออาหารเย็น สมบูรณ์แบบที่สุด
" มากินข้าว เดี๋ยวจะค่ำ "
คนที่ไม่อยากกลับค่ำไปมากกว่านี้ บอกออกมา แล้วปูเสื่อผืนเล็ก และ ยกโต๊ะญี่ปุ่น มากางออก ทำเหมือนกับว่า ที่นี่ เป็นบ้านของตัวเอง
น้ำขวดที่เอามาไว้ให้เริ่มพร่องไปมากแล้ว เหลือไม่ถึงสิบขวด คนที่เตรียมพร้อมทุกอย่าง จำรายละเอียดได้หมด
" พรุ่งนี้ไปข้างล่างกันนะ เผื่อว่าเพลงอยากได้ของใช้ส่วนตัว "
เพลงพิณ พยักหน้า แล้วมองข้าวร้อนๆในจานที่เค้าตักให้ มื้อนี้เป็นมื้อแรก ที่กินข้าวตามลำพัง
" ดินเนอร์แบบเรียบง่ายไปก่อนนะ แล้วถ้าลงไปข้างล่าง จะพาไปร้านหรูๆ "
คนอยากจีบ บอกออกมา แล้วยิ้มให้เธอ ตักหมูแดดเดียวใส่จาน แล้วพยักหน้า
" อร่อย พี่ทำมาเอง " กล่องซุปเปอร์ล้อกอย่างดีแบบนี้ ก็พอจะมองออก ว่า คนทำใส่ใจทุกอย่าง
" อร่อยค่ะ " เพลงพิณบอกกับเค้า เมื่อเห็นใบหน้าลุ้น เต็มที่
" เดี๋ยวมีอีก กินเยอะๆเลย "
คนชอบเอาใจ บอกออกมา แล้วลงมือกินข้าว ในจานพลาสติก ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนี้ ใช่คนเดียวกับ คนที่ใส่ชุดสวยราคาแพง เมื่อหลายเดือนก่อนไหม เพลงพิณวันนี้ เรียบง่าย และ น่ารักจริงๆ
บ้านหลังเล็กปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย ในเวลาไม่ถึงหนึ่งทุ่ม แม้จะอยากใช้เวลาด้วย แต่ความเหมาะสม ก็ทำให้ต้องเดินออกมา ก่อนจะดึก ไปมากกว่านี้
" พี่ขอเบอร์เพลงหน่อย "
คนที่กำลังเดินออกไปที่หน้าบ้าน หยุดนิ่ง แล้วหันกลับมา ใบหน้าสวยหวาน ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ เมื่อกดเบอร์ตัวเอง ในโทรศัพท์ของเค้า แล้วเจ้าของเครื่องก็กดโทรออก เพื่อให้เบอร์ของเค้า ดังที่เครื่องเธอ
" พี่โทรหานะครับ "
เค้าบอกย้ำอีกครั้ง แล้วเดินออกไปท่ามกลางความมืดมิดของพื้นที่ข้างบน บรรยากาศเย็นสบาย ดาวเต็มฟ้า ที่นี่น่าอยู่มากกว่าเดิม
เสียงกรี้ด ดังออกมาจากทางหน้าโรงเรียน พร้อมกับร่างบอบบางในชุดกระโปรงผ้าทอ วิ่งออกมาจากป่า คนที่กำลังเดินอยู่ หันไปมอง พร้อมกับ รับร่างบอบบางที่โผเข้ามาหาด้วยความตกใจ
" ช่วยด้วยค่ะ งู " เสียงบอกละล่ำละลักดังออกมา ใบหน้าของเด็กหญิง ซีดเซียวและเหนื่อยหอบ
" งูอะไร " ชายหนุ่มปล่อยให้เด็กยืน แต่เจ้าตัวกลับเกาะแขนเค้าเอาไว้แน่น
" หนูกลัวค่ะ อย่าปล่อยมือ " เสียงเด็กบอกออกมา แล้วขยับตัวเข้าหาอีกครั้ง
" ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแล้วนะ "
ชายหนุ่มปลอบขวัญ แล้วมองพินิจพิจารณา เด็กสาวในหมู่บ้านวัยนี้ แทบจะไม่มีใคร ที่เค้าไม่รู้จัก เธอเป็นใคร
บ้านหลังเล็กปลูกติดกัน 2-3หลัง แล้วแต่จำนวนสมาชิกในครอบครัว เด็กหญิงชี้ไปที่บ้านตรงหน้า ที่จุดไฟเอาไว้หน้าบ้าน ชายวัยกลางคนเดินออกมา ด้วยความไม่พอใจ ที่เห็น หลานสาว มากับชายที่ใครต่อใคร นับถือ
" นาย มีอะไรกับหลานสาวผม "
เจ้าของบ้านทักทายด้วยคำแปลกๆ อาจจะเพราะเรียบเรียงภาษาไม่ถูก หรืออาจจะไม่เข้าใจ
" ไม่มีอะไร อาชัย พอดีเด็กหนีงูมาจากแถวๆหน้าโรงเรียน ผมเลยเดินมาส่ง "
ผู้กว้างขวางบอกออกมา แล้วมองไปรอบๆ ที่กำลังทำบ้านใหม่
" ปลูกบ้านใหม่หรอ " นายทหารหนุ่มถามออกไป
" ครับ ปลูกให้มันนี่แหละ มันจะมาช่วยทำงานที่นี่สักปีสองปี เก็บเงินไปเรียนหนังสือในเมือง "
เด็กสาวที่มาจากหมู่บ้านข้างบน ยิ้มออกมา มองใบหน้าหล่อเหลา ร่างกายกำยำ ของนาย แล้วยิ่งรู้สึกดี ตอนแรกที่ลุงสั่งงานมา ก็ไม่น่าสนใจเท่าไหร่ แต่พอเห็นนายแล้ว เด็กสาวก็เปลี่ยนใจทันที นายทหารคนนี้ หล่อมากยิ่งกว่าดาราในทีวีเสียอีก
" ถ้ามีอะไรให้ช่วย ก็บอกนะ " นายทหารหนุ่มบอกอย่างคนมีน้ำใจ
" ดอกไม้ เข้าบ้าน " เด็กสาวยกมือไหว้คนตรงหน้าอีกครั้ง
" หนูขอบคุณนายนะคะที่ช่วยหนู ดอกไม้จะไม่ลืมบุญคุณของนายเลย " เด็กหญิงอ้อนเสียงหวาน
" ไม่มีบุญคุณอะไรทั้งนั้น เข้าบ้านเถอะ "
ชายหนุ่มเดินหันกลับไปอีกทาง ไม่รู้เลยว่า ชายในบ้านหลายคน กำลังมองตัวเองอยู่
" มึง ทำดีมาก อีดอกไม้ พรุ่งนี้มึงไปที่โรงเรียน ไปช่วยงานคุณครู แล้วมึงจะได้เจอ นายวายุ อีกครั้ง "
อากาศในตอนเช้าเย็นสบายเหมือนเปิดแอร์ หมอกสีขาว ลอยปกคลุมไปทั่ว ต้นไม้เขียวขจีอุดมสมบูรณ์ พร้อมกับดอกไม้สีสันสดใส ที่ขึ้นตามข้างทาง รถกะบะยกสูง ขับออกจากฐานที่มั่นแต่เช้า กาแฟในแก้วเก็บความร้อน และ ขนมปังที่หยิบมาด้วย เป็นมื้อเช้าระหว่างทาง
" ทำไมมาเช้าขนาดนี้คะ " คนในบ้านที่กำลังแต่งตัวโผล่หน้ามาที่ประตู เมื่อเห็นรถเข้ามาจอด ใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางค์ ทำเอาคนมองยิ้มออกมา
" สดกว่านี้ ก็ปลาแล้วค่ะ " คนที่กำลังแต่งหน้า บ่นใส่เค้า
" สดกว่านี้ ก็ใสปิ๊งเลย " เค้าต่อปากต่อคำ
" ไม่ต้องรีบ พี่รอได้ มีกาแฟกับขนมปังมาเผื่อเพลงด้วยครับ " เค้าชูแก้วและอวดขนมปังหลายชิ้น
" ขอเวลาสิบหน้านาทีค่ะ จับเวลาเลย "
คนที่ไม่ได้ใช้เวลามากมายอะไร บอกยิ้มๆ แล้วรีบวิ่งกลับไปที่บ้านพัก เพื่อแต่งหน้า หวีผม และเตรียมตัว ก่อนจะสวมรองเท้าผ้าใบ
ล้อกบ้าน และวิ่งมาที่รถ ทุกอย่างภายในเวลาสิบห้านาที พอดี
" ไปแต่เช้า จะได้กลับมาไม่ดึก เพลงจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้อีกวัน "
คนที่วางแผนเอาไว้แล้ว ยิ้มออกมา มองคนข้างๆที่สวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าลายดอกไม้ กางเกงยีนส์แนบลำตัว และสะพายถุงผ้า ยิ่งชอบใจ เพลงพิณจะน่ารักแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ
" ยิ้มอะไรคะ " คนถูกมองแล้วเค้าก็ยิ้มใส่ ถามด้วยความอยากรู้
" ถ้าพี่จะบอกว่า เพลงน่ารัก เพลงจะว่าพี่ไหม "
คนถูกจีบตรงๆส่ายหน้า คุณทหารที่ตอกไม้โป้กๆหายไปไหนแล้ว มีแต่เพลย์บอย ที่จีบผู้หญิงนั่งอยู่ตรงนี้
" ปากหวานขนาดนี้ สาวๆ คงติดกันเป็นแถว "
คำพูดทั่วๆไป ทำเอาคนพูดไม่ได้คิด แต่คนฟัง หุบยิ้มแล้วเปิดไฟฉุกเฉิน จอดรถทันที
" พี่สามสิบสองแล้วครับ ถ้าพี่จีบไปเรื่อยอย่างที่เพลงว่า พี่คงมีลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว "
เจ้าตัวบอกออกมาตรงๆ ไม่ได้ตำหนิ แต่อยากให้รู้ว่า ตัวเอง ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
" เพลงขอโทษ " เพลงพิณบอกเสียงอ่อย ก้มหน้าลง คนข้างเอามือมาจับปลายคาง แล้วสบตาเธอ
" พี่ ชอบเพลง พูดแบบนี้ ก็เพราะชอบเพลง อย่าเข้าใจผิด ว่าพี่ พูดแบบนี้ กับผู้หญิงทุกคนนะครับ เพราะพี่ ไม่ได้จีบใครทั้งนั้น นอกจากเพลงคนนี้ "
- Writer
