3
1222 Words
" สาวๆบ้านนี้ น่ารักทั้งนั้นเลย " คนขี้อ้อน นั่งพับเพียบลงกับพื้น ซบหน้าลงกับตักของผู้เป็นแม่ แล้วยิ้มอ้อน
มือที่วางอยู่บนผมลูกชาย ลูบเบาๆด้วยความทะนุถนอม คุณน้าทั้งสอง มองหน้ากัน แล้วยิ้มกว้าง กันทั้งคู่ ดวงใจของคนทั้งบ้าน ไม่ใช่ใครเลย วายุ คนนี้นี่เอง
อาหารหลายอย่าง วางเรียงรายบนโต๊ะ แม่ครัว สาวใหญ่อายุเกือบเจ็ดสิบปี ลุกขึ้นอย่างกะฉับกะเฉง เมื่อได้ยินชื่อ คุณวายุ
" คุณวายุ กลับมา "
เท่านั้นเอง ครัวหลังบ้าน ก็ติดเตาถ่านควันโขมง เนื้อปิ้ง หมูปิ้ง จิ้มแจ่ว กับข้าวเหนียวนึ่งร้อนๆ ต้มแซ่บกระดูกอ่อน ผัดผัก น้ำพริก แคปหมู และอาหารอีกหลายอย่าง เตรียมพร้อมในทันที
" ยาย คุณวายุ จะกินหมดไหม " เด็กสาวที่เป็นหลาน ถามขึ้นมา อาหารในจานนับสิบอย่าง ที่ยายปรุงหามาไว้ให้เจ้านาย ที่เป็นดวงใจ
" ไม่หมดก็ห่อ พรุ่งนี้มะรืนนี้ ก็ขึ้นบนดอยแล้ว จะหาของกินอร่อยๆยาก ว่าแล้วก็ทำหมูเค็ม น้ำพริกผัดอีกสักสองกระปุกดีกว่า ไปเรียกคนข้างนอกมาช่วยแกะ หอมกระเทียม ข้าจะลงมือเลย "
คนถามส่ายหน้า นี่ยังไม่หมดเลย จะทำเพิ่มอีกแล้ว
อาหารมื้อเย็น มีคนงานนั่งรอฟังคุณวายุ กันเป็นแถว เด็กชายตัวน้อยที่บัดนี้เติบใหญ่ เป็นนายทหาร มีเรื่องเล่า สนุกๆ จากข้างบน ลงมาคุยให้ฟัง
" คราวก่อน ที่แม่ฝากไมโล ชงไปให้เด็กๆ ดีใจกันมาก อากาศตอนเช้ามันเย็นเด็กๆได้กินกันก่อนเข้าเรียน ยิ้มกันทุกคนเลยครับ"
ลูกชายบอกเล่าเรื่องราว
" คราวนี้แม่ก็เตรียมนะ แต่ถ้ายุอยากได้อีกแม่จะให้เค้าวิ่งไปซื้อให้อีกสักสองลัง" คนใจดีบอกลูกชาย
" พอแล้วครับ ยุ ซื้อมาเยอะแล้ว รถจะไม่พอขน " ลูกชายเกรงใจแม่ เอาเงินเบี้ยเลี้ยงของตัวเอง ซื้อหาของมาบ้างแล้ว
" ยุ ซื้อของมาแจกเค้า เงินเดือนตัวเอง ไม่เท่าไหร่ เดี๋ยวไม่พอเติมน้ำมัน " คุณน้าดุ ออกมา
" งั้น ยุ ขอเงินเติมน้ำมันสักห้าพันนะครับ " หลานชายแบมือทันที
" อย่ามาเล่นนะยุ ถ้าผู้ใหญ่ให้แล้วไม่เอา โกรธ "
คนเป็นน้า พร้อมสปอย ดักคอไว้ก่อน เพราะรู้ดีว่า วายุ ไม่เคยอยากได้เงินที่บ้าน สักบาท จนคนอยากให้ ค้อนไปหลายที ที่หลานดื้อดึง
" เปิดเทอมนี้ มีครูมาใหม่สองคนครับ ครูอาสา เงินเดือนไม่มาก ยังไม่มีสวัสดิการอะไร แต่มีใจ มาช่วย เด็กๆ ยุ ก็เลย อยากจะมาของบประมาณ ซ่อมบ้านให้ครู ได้ไหมครับ " ลูกชายถามอย่างเป็นงานเป็นการ
" จะเอาเท่าไหร่ บอกมา " สองสาว พี่น้อง พูดพร้อมกัน
กระเป๋าเป้ใบใหญ่ และถุงกระสอบสองใบ วางอยู่ข้างตัว ใบหน้าสวยหวานอิดโรยจากการเดินทาง ระยะทางจากกรุงเทพ มาถึงที่นี่โดยรถไฟ ใช้เวลามากกว่า สิบสามชั่วโมง
ชายหนุ่มผิวขาวจัด รูปร่างสูงใหญ่ เดินตรงมาที่ หญิงสาวตรงหน้า
" คุณครูเพลงพิณ ใช่ไหมครับ " ชายหนุ่มถามเสียงสุภาพ แล้วยื่นบัตรราชการของตัวเอง
" ผม มารับครูไปที่ บ้านเมืองฟ้าครับ " หญิงสาวยกมือไหว้ แล้วชี้ไปที่สัมภาระของตัวเอง
" รบกวนด้วยนะคะ " ชายหนุ่มยิ้มกว้าง พยักหน้ารับ
" เชิญครับครู รถจอดทางนี้"
รถสีเขียวคันใหญ่ตรงหน้า ทำเอาคนที่คิดเอาไว้แล้ว ว่าจะต้องเจออะไร ยิ้มออกมา รถหกล้อสีเขียวคันใหญ่ เกินความคาดหมาย ไปมาก
" คืนนี้ ครูต้องไปนอนบ้านผู้ใหญ่ก่อนนะครับ บ้านพักครู กำลังซ่อม "
คนขับรถบอกระหว่างทางขับรถออกนอกเมือง จากห้างสรรพสินค้า บ้านตึก กลายมาเป็น ต้นไม้ ป่า และ ทางขึ้นเขา
" มันแย่ถึงขนาดนอนไม่ได้เลยหรอคะ " คนที่มาใหม่ ถามออกมา
" มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกครับ แต่ว่า ครูมาจากต่างถิ่น ชาวบ้านมากหน้าหลายตา บางที ครูก็ต้อง อยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุดครับ "
คนขับรถบอกเสียงสุภาพ แล้ว จอดรถตรงทางขึ้นหมู่บ้าน
" เดี๋ยวผม ลงไปซื้อของก่อน ครูรอก่อนนะครับ "
คนขับรถกระโดดลงไป ไม่นาน คนงานก็ขนของหลายอย่าง ขึ้นมาเรียงรายเอาไว้ จนเกือบเต็ม
" โห ของตั้งมาก งบของทหารหรอคะ "
คนที่พอจะรู้ว่า งบประมาณมีจำกัด ทำให้คิดว่า ของเหล่านี้ เป็นงบทหาร ช่วยดูแล
" งบบริจาคครับ ข้างบนเรามี ผู้มีอุปการะคุณรายใหญ่ คอยดูแล ถ้าครูขาดเหลืออะไร บอกผู้กองนะครับ ผู้กองจะประสานให้ แม้กระทั่งเงินค่าจ้าง ถ้าครูลำบาก บอกผู้กองเลย รับรองว่า ไม่เกินข้ามวัน ผู้กองจะดูแลครูเอง "
คนขับรถบอกยิ้มๆ แล้วเร่งเครื่องยนต์ ขับออกไป ระยะทางสามสิบโล ไม่ได้นานสำหรับพื้นราบ แต่นานนับชั่วโมง หรือ อาจจะชั่วโมงกว่า ถ้าฝนตก ถนนลื่น
คนขับรถขับอย่างชำนาญ และ ระมัดระวัง เสียงผู้กองย้ำเตือน ก่อนจะลงมารับครู
" ขับรถดีดีนะจ่าเอก อย่าทะลึ่งตึงตัง ครูเค้าจะตกใจ "
คนขับรถรับคำสั่งอย่างดี ภายนอกของเค้า คือ คนไม่เอาเรื่องเอาราวกับใคร ยิ้มง่ายสุภาพ เป็นมิตร และยัง เป็นมือขวาของผู้กอง แต่เบื้องหลัง ของชายหนุ่มคือ สายลับที่คอยสืบราชการในเวลาที่ต้องการข่าว รับคำสั่ง จากผู้กอง โดยตรง
รถวิ่งมาเรื่อยๆ จนเริ่มเห็นทิวทัศน์สุดลูกหูลูกตา ต้นไม้ใหญ่ยืนต้นสีเขียว ที่อยู่ตรงหน้า ทำเอาคนจากเมืองหลวง ยิ้มอย่างมีความสุข
" มาแรกๆ ครูก็ตื่นเต้นแบบนี้แหละครับ เห็นทุกวันจะเบื่อ มีแต่ป่า อะโวคาโด้ ข้าวโพด บัวหิมะ แล้วแต่ฤดูกาล "
คนที่อยู่มาหลายปี บอกยิ้มๆ
บ้านไม้หลังเก่า จะพังแหล่ไม่พังแหล่ ถูกรื้อออก และปลูกสร้างขึ้นมาใหม่ ด้วยฝีมือ ชาวบ้านและนายทหารช่างนับสิบคน ที่มาช่วยลงแรงกัน เงินทุนจากคุณน้า ที่ควักเงินสดๆออกมาจากในเซฟ คนละปึกสองปึก ยัดใส่มือหลานชาย แถมยัง ยัดใส่ซองมาอีกปึกใหญ่ เอาไว้ให้ครู เป็นค่าขนม ก่อนจะส่งหลานชายขึ้นรถออกมา ก่อนฟ้าจะสาง
ครูชายที่มารอ ยิ้มกว้างเมื่อเห็นรถกะบะคันใหญ่บรรทุกข้าวของมาจนเต็มรถ
" สวัสดีครับ ผู้กอง ผมชื่อครู วัฒน์ครับ " เจ้าตัวแนะนำตัวแล้วยื่นมือออกไปสัมผัส กับชายหนุ่มตรงหน้า
" ผมวายุครับ ยินดีที่ได้รู้จัก "
" ผม ตามแฟนผมมา " ชายหนุ่มบอกกับคนขับรถ แล้วมองสองข้างทาง
" แฟนครู หมายถึง ครูผู้หญิงหรอครับ " คนที่ได้ยินคำถามส่ายหน้ารัวๆ
" ไม่ใช่ครับ แฟนผม เป็นพยาบาลอยู่อนามัย ถ้ายังไง ผู้กอง ส่งผมที่อนามัยได้ไหมครับ "
" ได้เลยครับ "
" แล้ว ครูผู้หญิงอีกคน จะมาเมื่อไหร่ครับ "
คนขับรถมองทางข้างหน้า แล้วยิ้มออกมา
- Writer
