เพียงได้พบรัก

เขาเล่าว่า

คุณทหารบอกชัดเจนตรงไปตรงมา แล้วยิ้มกว้าง เมื่อเห็นเด็กๆ เดินเข้ามาในห้องครัว

" ลุงยุ ลุงยุ "

เสียงเรียกชื่อลุงยุ ดังลั่นครัว บางครั้งบางที ลุงยุก็จะหายหน้าหายตาไปหลายวัน แต่ทุกครั้งที่กลับมา ลุงยุจะมีของฝากมาเสมอ

" เย้ๆ มีขนมมาใหม่อีกแล้ว "

เวเฟอร์ และ คุ้กกี้ หน้าตาแปลกๆ ที่วางเอาไว้ ทำให้รู้ว่า เช้านี้ เด็กๆที่นี่ จะได้ทานขนมแบบใหม่ ที่ไม่เคยลิ้มลอง ความสุขของเด็กๆจะมีอะไรมากมายไปกว่า ขนมอร่อย เล่นกับเพื่อน ได้ใช้ชีวิตวัยเด็ก ลืมเรื่องความทุกข์ยาก จากงานและภาระหน้าที่ที่บ้าน ของตัวเอง แค่เพียงชั่วขณะก็เท่านั้นเอง

" ไปรอที่ห้องเรียนนะ เดี๋ยวเสร็จแล้ว ลุงจะยกไป "

ลุงยุ ยอมรับคำเรียกขานโดยเต็มใจ เค้าสามสิบแล้ว พ่อแม่เด็กบางคน อายุแค่ยี่สิบนิดๆเท่านั้นเอง

" งั้นเพลงไปนะคะ "

เพลงพิณขอตัวเดินเลี่ยงออกมา แล้วเดินมาพร้อมกับเด็กๆ ความรู้สึกวิบวับในหัวใจ กลับมาอีกครั้ง เธอไม่ได้นึกถึงพีคอีกแล้ว ผู้ชายคนนั้น ตายจากไปตั้งแต่วันที่เค้าหักหลังเธอ แต่มันเร็วไปไหม สำหรับการเริ่มต้นใหม่ กับ ใครอีกคน

" คุณครูขา วันนี้แม่ฝากยอดฟักแม้วมาให้ครูด้วยค่ะ "

เด็กหญิงวัยสิบสอง บอกกับคุณครูที่มาใหม่ ผักและผลไม้ ผลผลิตในสวนในไร่ จะถูกส่งมาถึงครูเสมอ

" ขอบใจมากนะจ๊ะ "

คุณครูบอกขอบคุณทุกครั้งให้เป็นตัวอย่าง แก่เด็กๆ เรื่องบางเรื่อง บางที ก็ต้องทำให้ดู เพื่อให้เด็กเรียนรู้และซึมซับ ไปโดยปริยาย

ชายวัยกลางคนหลายคนสูบยาพ่นควันสีขาวออกมาในกระท่อมร้างกลางป่า สินค้าล็อตใหญ่ ถูกยึดไปแล้ว และ คนที่ทำงานพลาดต้องชดใช้

" มึง ไปสืบข่าวมา ว่าไอ้หัวหน้าชุด มันเป็นใครมาจากไหน ปีนี้ มันเอาของเราไป รอบนี้รอบที่สามแล้ว "

คนที่เป็นหัวหน้าสั่งการทันที การจะเคลื่อนย้าย ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ข้างบนนี้ มีทหารที่พร้อมจะจับกุม จู่โจมได้ทุกเมื่อ แค่เพียงลงจากข้างบนนี้ไปได้ ก็สำเร็จไปครึ่งทาง เพราะข้างล่าง มันง่ายกว่าข้างบน

" ได้ครับ ลูกพี่ แต่เขาเล่าว่า มันเป็นไอ้หน้าอ่อน ที่มาอยู่ได้สักพักแล้ว ทุกเดือน มันจะลงไปหาผู้หญิงข้างล่าง ถ้ายังไง ลูกพี่หาเด็กๆ มาดูแลมันดีไหมครับ เอาไร้เดียงสา อ่อนโยน บริสุทธิ์ รับรอง มันคงจะหลงหัวปักหัวปำ "

คนที่สืบข่าวมา บอกตามที่ใจตัวเองคิด

" ดี งั้นมึงลองดู เด็กๆข้างบนสักคน เอาที่มีนฉลาดรู้ดีสักหน่อย เอาลงไปอยู่ข้างล่างกับพวกของเรา จะได้จับมันเอาไว้ก่อน "

คนที่วางแผนการล่วงหน้าบอกยิ้มๆ ผู้ชายร้อยทั้งร้อย เสียเพราะผู้หญิงมานักต่อนัก ยิ่งเด็กสาวข้างบน น่าตาดี ผิวพรรณดี ไร้เดียงสา ขนาดนี้ ไม่หลงไหวหรอ

หลังจากแจกเครื่องดื่มและขนมให้เด็กๆแล้ว คุณทหารก็หายหน้าหายตาไปเลย ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ก่อนที่ เค้าจะมายืนรอ ที่หน้าห้อง ในช่วงเวลา เลิกงาน

ชายหนุ่มที่ไม่ค่อยได้ใส่เครื่องแบบ สวมเสื้อแขนยาวคอกลมสีดำเข้ม กางเกงสีเดียวกัน รองเท้าคอมแบต เดินวนไปวนมา

" มีอะไรคะ " คนที่ปล่อยเด็กกลับบ้าน ตรวจงานเรียบร้อยแล้ว ทักทายคนที่รออยู่

" คือว่า ผม " คนที่พูดคล่องมาตลอด อึกอัก เมื่อนึกถึงคำจะเอ่ยออกมา ในเมื่อเค้าบอกไปแล้วว่า…

" ผมมารอครู " คำบอกธรรมดา แต่สื่อความหมายบางอย่าง คนที่ได้ยินถ้อยคำตรงไปตรงมา จึงชะงักไป

" คุณทหาร " คุณครูสาว ไม่รู้จะเรียกเค้าว่าอะไร เพราะไม่แน่ใจว่าจะเรียกอะไรดี

" พี่ยุ " เค้าบอกเสียงอ่อนหวาน แล้วยิ้มออกมา

" พี่ยุ " เพลงพิณเรียกชื่อเค้าออกมา แล้วยิ้มกับคนตรงหน้า

" พี่ยุ รอเพลง มีอะไรคะ "

คุณครูถามออกไป แล้วเดินไปตามทางเดิน บรรยากาศยามเย็น บนพื้นที่แห่งนี้ เป็นความผ่อนคลาย หลังเวลาเลิกงาน

กล่องของขวัญผูกโบว์สองกล่อง วางอยู่หน้าบ้าน ในตอนที่เจ้าของบ้าน เดินไปถึง รูปภาพข้างกล่อง ทำให้รู้ว่า ของที่ว่างอยู่คืออะไร

หม้อหุงข้าวใบเล็ก และ กะทะไฟฟ้า แบบที่อยากได้ มาพร้อมกับวัตถุดิบหลายอย่าง สิ่งที่เค้าเตรียมมา ทำเอาคนที่ถูกเอาใจ ยิ้มกว้างทันที

" พี่ยุ " เสียงเรียกชื่อเค้า อ่อนหวาน จนคนฟังยิ้มกว้างออกมา ทำไมเพลงพิณ อ้อนเก่งแบบนี้

" ครับ " คนถูกอ้อน รับคำเสียงหวาน

" ให้เพลงจ่ายเงินได้ไหมคะ ของแบบนี้ไม่ได้แพงมาก แต่ก็มีราคา เพลงเกรงใจ ถ้าจะรับมาฟรีๆ "

เพลงพิณมองดู เครื่องใช้ไฟฟ้า ราคาสองชิ้น น่าจะเกือบพันบาท

" พี่ได้มาฟรี เพลงเอาไปใช้เถอะครับ ร้านค้าข้างล่าง เอาให้มาตอนที่จับฉลากปีใหม่ ลูกน้องพี่ มีครบกันหมดแล้ว ของก็เลยวางอยู่เฉยๆ เพลงเอามาให้เกิดประโยชน์ดีกว่า "

เพลงพิณฟังคำตอบ แล้วก็ยิ้มออกมา ไม่ทันคิดเลยว่า ตอนนี้ตัวเองไม่ใช่ครูแล้ว แต่เป็นเพลง กับ พี่ยุ

" เดี๋ยวเพลงได้ลงไปข้างล่าง จะซื้อของมาตอบแทนนะคะ " คนที่ไม่อยากรับของฟรี บอกออกมา

" แต่เพลงจะไปข้างล่างยังไงก่อน บอกพี่สิครับ "

คนที่ไม่มีอะไรมาเลย ส่ายหน้าลืมนึกถึงไปเลย ว่า ตั้งแต่มา ได้ครึ่งเดือน เพลงพิณยังไม่ได้ลงไปข้างล่างเลยสักครั้ง

" วันหยุดนี้ ถ้าอยากไป บอกพี่นะ พี่จะพาไปเอง "

คนใจดีเสนอตัว เค้าใจดีกับทุกคนแบบนี้หรือเปล่า หรือ ใจดีกับเธอเพียงแค่คนเดียว คนที่มีปมความรัก เกิดคำถามขึ้นมา ตลอดสี่ปีที่คบหากับพีค มันนานมากสำหรับเธอ และ มันก็พังทลายลงเพียงเพราะเค้าเช่นกัน

" พี่ขอเข้าบ้านได้ไหม "

เสียงคนข้างๆถามออกมา เมื่อเห็นเธอนิ่งไปชั่วขณะ บางที อาจจะดูไม่ดีไหม ถ้ามีใครเห็นว่า เค้าอยู่กับเธอ ตามลำพัง

" เพลงเปิดประตูเอาไว้เลยครับ พี่แค่จะเข้าไปดูความเรียบร้อย เผื่อเพลงจะไม่สบายใจ ถ้าจะอยู่กับพี่สองคน "

ผู้กว้างขวาง บอกด้วยความบริสุทธิ์ใจ

บ้านหลังเล็ก ตกแต่งเรียบง่าย น้อยชิ้น แทบไม่มีอะไร คนที่อยากสำรวจ วางเฟอร์นิเจอร์หลายอย่าง เอาไว้ในหัวของตัวเองเรียบร้อย แล้ววางกล่องเครื่องใช้ไฟฟ้า เอาไว้ในครัว

" มื้อเย็นหุงข้าวไหม พี่หุงให้ "

อะไรก่อน จะมาหุงข้าวอะไรให้ เพลงพิณคิดในใจ มองคนที่กำลังแกะกล่องหม้อหุงข้าว

" พี่ยุ จะทานข้าวกับเพลงหรอคะ " เธอถามออกไปตรงๆ คนที่ยกหม้อออกมาวาง หันมามอง

" ก็ถ้าไม่กินข้าวด้วย จะมีเวลาคุยกันหรอครับ "

คนอยากใช้เวลาด้วย ย้อนถามแล้วมองถุงข้าวสารที่วางอยู่ไม่ไกล เจ้าตัวถลกแขนเสื้อขึ้นมา ล้างหม้อหุงข้าว และ ตวงข้าวสารในหม้อ ทำทุกอย่าง อย่างเป็นธรรมชาติ จนเหมือนกับว่า ที่นี่ คือบ้านของตัวเอง