เพียงได้พบรัก

ผู้กว้างขวาง

เป้สนามใบใหญ่อัดแน่นด้วยของใช้จำเป็นหลายอย่าง ถูกแบกขึ้นหลัง ชายฉกรรจ์5คน สวมเสื้อแขนยาวสีดำสนิท โพกผ้าสีดำเดินขึ้นไปบนเขาด้วยความชำนาญ ระยะทางจากหมู่บ้านจนถึงจุดหมายปลายทาง เป็นทางเดินเท้า ที่มีต้นไม้ และ ซอกหลืบ เอาไว้หลบสายตา เจ้าหน้าที่

ไฟที่เพิ่งดับไม่นาน ตรงที่เดินผ่าน ทำเอาคนที่มีประสบการณ์รู้แล้วว่า ตรงนี้ มีคนผ่านมา สายข่าวรายงานแล้วว่า กองทัพมด กำลังรอส่ง ยาล็อตใหญ่ เข้ากรุง พร้อมกับ ผลผลิตทางการเกษตรรอบนี้

" รถใครจะลงไปบ้าง " หัวหน้าทีมถามลูกน้องของตัวเอง

" ไอ้เปา กับ อาจือครับ แต่ผมว่า บ้านซูลู ก็ไม่น่าวางใจ " สามคนที่อาจจะเป็นตัวกลาง ถูกเอ่ยชื่อออกมา

" มันอาจจะแบ่งสามคัน ก็เป็นได้ รอบนี้ หลายล้านนะ "

สายข่าวรายงาน ยอดของยาเสพติด ทำเอาคนที่ได้ยิน ตาโต ล้านนึง ว่ามากแล้ว หลายล้าน คือ มูลค่าหลักสิบล้านบาททีเดียว

" ระวังตัว ระวังหลัง ระวังเพื่อน ดูแลตัวเอง รถมันลงเมื่อไหร่ ลงไปกำกับทันที เข้าใจไหม "

นายสั่งการมาแล้ว ชายหนุ่มมองดู รถกะบะสามคัน ที่ขับตามกันลงไป ก่อนจะวิทยุสื่อสารแจ้งข่าว ให้คนตรงกลางทางได้รับรู้ งานนี้ ต้องไม่พลาด

เฮลิคอปเตอร์จอดตรงกลางลานจอด นายทหารหลายคนลงมาต้อนรับ ผู้บังคับบัญชา ที่ค่ายทหาร ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ เดินตามนายลงมา แล้วมองหา คนที่เป็นหัวหน้าชุดจับกุม แต่ก็ไม่เห็น

นักข่าวหลายสำนัก นั่งรอฟังคำแถลงข่าวการจับกุมยาเสพติดล็อตใหญ่ จากนายที่บินมาแถลงข่าวด้วยตัวเอง ลูกน้องและคนทำงานในพื้นที่ ถูกกันออกมาทันที หลังจากตำรวจ เข้ามาร่วมปฏิบัติการจับกุม

" ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ทำไมคนพูดไมค์ ถึงไม่ใช่ผู้กอง "

ลูกน้องที่ซุ่มมาด้วยกันนานนับสัปดาห์ บ่นออกมา ลูกพี่ที่อดหลับอดนอน ถูกกันออกมา แล้วมีคนอื่น ยืนเคียงข้าง ผู้บังคับบัญชา ระหว่างแถลงผลงาน

" ช่างเค้าสิ ดีแล้ว สาวๆจะได้ไม่รู้ ว่าผมออกจับยา ไม่งั้นเวลาไปหาทีไร ก็จะบ่นใส่ "

สาวๆที่ติดตามข่าวตลอด คงจะไม่สบายใจ หากรู้ว่า ดวงใจของตัวเอง จับย***าได้มากมายขนาดนี้

" พวกผมไม่อะไร มันชั้นผู้น้อย แต่ผู้กอง ยังหนุ่มยังแน่น จะมาอยู่ในป่าในเขาได้ยังไง ผู้กองควรจะเติบโตในสายงาน เข้าหาผู้ใหญ่ จะได้ไปอยู่ในค่าย "

คนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา บอกอย่างคนเข้าใจโลก

" นี่ผมก็เข้าหาผู้ใหญ่ อยู่ทุกวัน ผู้ใหญ่หมู่3 ผู้ใหญ่เมืองฟ้า ผู้ใหญ่บนเขาหมู่5 อีกหลายหมู่ผมก็รู้จัก "

คนที่พูดตีความไปอีกแบบ บอกออกมาด้วยรอยยิ้ม

" เอาน่า อย่าห่วงเลย ผมจะอยู่บนเขาเนี่ยแหละ ไม่แน่ อาจจะมาทำไร่ ปลูกอะโวคาโด้ แถวนี้ก็ได้ ใครจะรู้ "

คนที่พอใจเท่านี้ บอกยิ้มๆ เอนตัวนอนลงบนหลังรถกะบะ มองเมฆสีฟ้าคราม แล้วนึกถึงใครบางคน ที่ไม่ได้เจอหลายวัน ป่านนี้ ติดเตาถ่านได้หรือยังน้อ

ควันไฟสีขาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เด็กหญิงสองคนวัยสิบขวบ ที่ตามมาบ้านพักครู ยิ้มหัวเราะชอบใจ เมื่อเห็นมือของครู ดำปิดปี๋ไปด้วยถ่านสีดำ และ ควันเหม็นคลุ้ง จากการใช้ยางในรถจักรยานยนต์ เป็นเชื้อเพลิง

" ครูทำได้แล้วค่ะครู " เด็กหญิง ที่เป็นพี่เลี้ยง ก่อเตาถ่านให้ครูมาหลายวัน วันนี้ เป็นวันจริง ที่ครูจะได้ลงมือ ทำเอง

หม้อใบเล็กใหม่เอี่ยมถูกวางบนเตาถ่านแดงจัด มื้อนี้ มีเพื่อนกินข้าว ดังนั้น ไวไวหมูสับ กับ ผักกวางตุ้ง เป็นทางเลือกที่ดี

" วันนี้ครูเลี้ยง ไวไว "

เด็กหญิงปรบมือชอบใจในมื้ออาหารเย็น เครื่องปรุงน้ำซอส รวมถึงผงชูรส ก็ยังมีเตรียมพร้อมเอาไว้ แต่คนที่เป็นผู้กว้างขวาง กลับหายหน้าหายตาไปเลย

รถกะบะยกสูง ขับผ่านบ้านพักครู แสงไฟในบ้าน ทำให้รู้ ว่าเจ้าตัวกลับมาแล้ว ชายหนุ่มเร่งความเร็วของรถตัวเอง แล้วตรงกลับไปฐานที่พัก คืนนี้ คงจะได้นอนหลับเต็มตา หลังจากที่อดหลับอดนอน มานานหลายวัน

เสียงสวดมนต์ก่อนนอนดังขึ้นเป็นปกติ มือบอบบางพนมมือเอาไว้ เหนืออก แล้วคว้าสร้อยคอที่ตัวเองสวมอยู่ มาพนมเอาไว้ด้วย

" เพลง ขอพรพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอให้คนดี แคล้วคลาดปลอดภัย ขอให้คนคิดดีทำดี เพื่อประเทศชาติ ขอให้อย่าได้มีอันตรายใดใด มาแผ้วพาลนะคะ "

ท้ายเสียงสวดมนต์ เป็นเสียงขอพรพระ ขอให้คนดีดี อย่างเค้า ปลอดภัย กลับมา

นมกล่องและขนมปังที่วางบนโต๊ะ เป็นของที่ฝากซื้อมาจากหมู่บ้านข้างล่าง เมื่อสองวันก่อน ครูวัฒน์ลาพาแฟนสาวไปทำธุระ ดังนั้น เจ้าตัวจึงอาสา รับฝากซื้อของ ขึ้นมา เพื่อเป็นน้ำใจ ในการปล่อยให้ครูเพลง ต้องดูแลนักเรียนทั้งหมดเพียงลำพัง

มื้ออาหารเช้า จึงมีเพียงนมกล่องและขนมปังอีกชิ้น การก่อไฟในแต่ละวัน ไม่ง่ายเลย ดังนั้น เพลงพิณคิดว่า เธออยากได้ กะทะไฟฟ้า สักใบ ชีวิตคงจะง่ายขึ้น

ห้องครัวที่โรงเรียน เปิดประตูแต่เช้า คนที่มาถึงก่อน กำลังก่อไฟอย่างชำนาญ เศษยางรถอันเล็กกับเศษไม้ ถูกจุดวางคู่กัน ตามมาไว้ ถ่านสีดำอีกหลายก้อน แล้วเค้า ก็หันมามองเธอ

" สวัสดีครับครู " เสียงทักทาย ทำเอาคนที่มองเพลิน สะดุ้งตกใจ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ เมื่อถูกเค้าจับได้ ว่าตัวเอง แอบมองเค้าอยู่

" สวัสดีค่ะ ผู้กอง " ชายหนุ่มยกน้ำถังใส่หม้อ แล้วปิดฝาเอาไว้ ก่อนจะตั้งน้ำบนเตา แล้วหยิบถุงไมโล ขึ้นมาวางบนโต๊ะ

" อยากช่วยผมไหม " เค้าถามแบบนี้ แล้วเธอจะทำยังไงละ คนที่มาแล้ว ก็ต้องช่วยไหม

" ไม่เจอกันหลายวันเลย ครู ปรับตัวได้หรือยัง " เค้าเรียงแก้วลงบนถาด แล้วมองเธอ เทผงเครื่องดื่ม ลงไป ทีละแก้ว

" ค่ะ ได้แล้ว ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ช่วยเหลือทุกอย่าง " เธอบอกกับเค้าจากใจจริง

" ยินดีครับ ยินดีมาก "

ชายหนุ่มบอกย้ำสองครั้ง แล้วมองหน้าเธอ สายตาคมดุ มีแววตาอ่อนลง แล้วยิ้มออกมา คนที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น ใจอ่อนยวบทันที

เด็กๆทยอยกันมาโรงเรียนแล้ว น้ำในหม้อกำลังจะเดือด ชายหนุ่มมองออกไปข้างนอก แล้วเดินไปที่ตู้กับข้าวใบเก่า เปิดภายในออก แล้วบอกเสียงอ่อนโยน

" ขุมสมบัติของผม ผมแชร์ให้ครูด้วย ถ้าครูหิว หรืออยากให้รางวัลเด็กๆ เชิญนะครับ แค่เปิดประตูตู้ออก ก็จะเจอของของผม ที่นี่ "

เค้าอวดกล่องขนม คุ้กกี้ กาแฟทรีอินวัน และ ขนมแห้งอีกหลายชนิด ที่วางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ตู้มีกุญแจ ทำให้เพลงพิณไม่รู้ว่า มีอะไรข้างใน

กุญแจอันเล็กถูกวางลงบนมือ แล้วเค้าก็บอกกับเธอ

" ผมมาที่นี่บ่อย มาอยู่กับเด็ก ครูมาอยู่ที่นี่แล้ว ผมจะมาบ่อยๆ มาเจอครู ครูจะติดขัดอะไรไหมครับ "

ผู้กว้างขวาง ถามออกมา แล้วมองหน้าเธอ เพลงพิณจะตอบอะไรได้อีก นอกจาก

" ค่ะ " เท่านั้นเอง