“ขออนุญาตเข้าไปนะเฮีย” อันดาพูดขึ้นทันทีเมื่อเธอเดินขึ้นมาถึงชั้นสามของอู่ แน่นอนว่าวันนี้แปลกตาหน่อยเพราะเหนือเวหายังไม่ลงไปข้างล่าง
มือบางเปิดประตูก่อนจะตรงเข้ามายังเตียงนอนที่ตอนนี้มีเหนือเวหานอนหลับตาพริ้มลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ส่วนเจ้าลูกชายอย่างร็อกกี้ก็นอนหลับอยู่ข้างๆป๊ะป๋าของตัวเอง
“เฮีย เฮียคะ ตื่นได้แล้วค่ะ” อันดาพูดขึ้นพร้อมเขย่าแขนแกร่งเบาๆแต่ไม่มีทีท่าว่าคนโดนปลุกจะตื่น
เธอนั่งลงบนเตียงวางโทรศัพท์ของเธอที่ถือติดมาด้วยไว้ที่หัวเตียงก่อนจะเขย่าร่างกายที่แสนกำยำอีกครั้ง
“บ๊อก !” เสียงเห่าของเจ้าร็อกกี้ดังขึ้นทำเอาอันดาต้องหันไปมอง
“ร็อกกี้เก่งมาก เก่งกว่าป๊ะป๋าอีก” อันดาเอ่ยชมเพราะเจ้าร็อกกี้ลูกชายของเธอเก่งจริงๆยังไม่ทันได้เรียกแค่รับรู้ถึงการนั่งลงบนเตียงของเธอมันก็ตื่นซะแล้ว
“มาปลุกป๊ะป๋ากันครับร็อกกี้” อันดาพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะเขย่าตัวเหนือเวหา
แน่นอนตอนนี้เหนือเวหาไ
