เหนือเวหา | 4

1969 Words

“กูสามารถทักไปได้เลยใช่ไหมไอ้มีน” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะส่วนตัวแล้วเขาก็ไม่เคยสมัครเข้าบัญชีแอคล็อกของดาวทวิตเตอร์คนไหนแต่มีคนนี้ที่ชื่อว่าทะเลทำเหนือเวหาอยากสมัครเสียดื้อๆ “จะทักก่อนหรือจะโอนทิ้งไว้ก็แล้วแต่มึง หากใจป๋าพร้อมเปย์จะโอนเกินก็ไม่มีใครว่า” คำตอบของมีนเพื่อนสนิททำให้เหนือเวหาพยักหน้าอย่างเข้าใจ แน่นอนว่าหากโอนก็คงต้องโอนเกินจำนวนเพราะอยากให้ค่าขนมคนน่ารักที่ทำงานได้อย่างดี “งั้นกูทักก่อนแล้วกันเพราะกูมีข้อเสนอเผื่อว่าทะเลคนสวยจะสนใจ” แน่นอนว่าสิ่งที่เหนือเวหาพูดคือเรื่องจริง ในเมื่ออีกคนเด็ดและงานดีขนาดนี้เหนือเวหาเองก็อยากได้ไม่น้อย ความคิดดีๆในหัวจึงเกิดขึ้นเพราะเหนือเวหามีข้อเสนอแลกเปลี่ยน เผื่อว่าคนคนนี้จะยอมและเหนือเวหาเองก็จะตอบแทนเป็นเงินให้กับเธอ “เรื่องของมึงเถอะ กูไปแล้วนะเจอกันคืนนี้” เหนือเวหาพยักหน้ารัวๆเมื่อมีนเดินออกไปก่อนจะหันมาสนใจกับโทรศัพท์ในมือ มือหนากดเข้าไปที่กล่องข้อความเพื่อทำการส่งข้อความให้กับทะเลเจ้าของบัญชีทวิตเตอร์บัญชีนี้ “อยากได้คลิปช่วยตัวเองต้องจ่ายเท่าไหร่” เหนือเวหาส่งข้อความนี้ไปเป็นข้อความแรกเพราะมันต้องเปิดประเด็นกันหน่อยแต่ข้อความที่ตอบกลับมาดันเป็นข้อความอัตโนมัติซะงั้น “สมัครแอคล็อกราคาหกร้อยเก้าสิบเก้า” “ถ้าต้องการคลิปทุกวันห้าพันต่อวันพอจะถ่ายให้ได้ไหม” เหนือเวหาจึงเลือกพิมพ์อีกข้อความและส่งไปและนี่ก็คือข้อเสนอของเหนือเวหา ถึงจะไม่รู้ว่าในบัญชีแอคล็อกจะมีคลิปอะไรบ้างแต่ของพวกนี้ก็คงไม่ทำคลิปและลงทุกวันอยู่แล้วแต่คนอย่างเหนือเวหาดันอยากได้ทุกวันเพื่อสนองอารมณ์ตัณหาและความต้องการของตัวเขาจึงยื่นข้อเสนอนี้ให้กับทะเล แน่นอนว่าตอนนี้ไร้วี่แววตอบกลับมา เหนือเวหาจึงทำเพียงวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะและหันมาสนใจกับการสั่งอะไหล่สินค้าที่ก่อนหน้านี้เปิดคอมพิวเตอร์ค้างไว้ มือหนาบรรจงจัดการงานของตัวเองอย่างเร่งรีบเพราะหากช้ากว่านี้ก็คงไม่ได้รอบส่งตามเดิมเพราะเหนือเวหาดันเสียเวลากับการดูบัญชีทวิตเตอร์ของทะเลดาวทวิตที่มีผู้ติดตามมากกว่าครึ่งล้าน หลังจากจัดการสั่งของเสร็จเหนือเวหาก็ตรงขึ้นมายังข้างบนของอู่อุ้มเจ้าลูกชายแสนรักเข้าแนบอกและเดินลงมาข้างล่างเพราะหากจะให้เจ้าร็อกกี้อยู่แค่ในห้องนอนห้องทำงานก็กลัวว่าจะเบื่อ เอาลงมาดูบรรยากาศรับลมในตอนสายๆก็คงไม่แย่ อันดาที่เห็นผู้เป็นเจ้านายกำลังเดินตรงมาทางนี้ก็ได้แต่ตาค้างเพราะสิ่งมีชีวิตตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนมันดุ๊กดิ๊กได้น่ารักมาก ขาเรียวเดินตรงไปหาเหนือเวหาอย่างลืมตัวจนกระทั่งตอนนี้เธอหยุดอยู่หน้าเหนือเวหา “มีอะไรหรือเปล่าอันดา” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะอยู่ๆ เด็กคนนี้ก็เดินถือประแจตรงมาหาเขาแต่ทว่าสายตากลับไม่มองเขาเลยแม้แต่น้อย “สนใจเจ้าร็อกกี้หรอ” เพราะตอนนี้สายตาของเด็กอันดามองแต่เจ้าร็อกกี้ ส่วนเจ้าร็อกกี้ก็ดูยิ้มระรื่นไม่เห่าหรืออะไรเลย “หนูจับได้ไหม” อันดาถามขึ้นเพราะเธอเองเป็นคนชอบลูกหมามากเรียกว่าคลั่งไคล้เลยก็ว่าได้ “เอ่อ…แต่ว่ามือหนูอาจจะเลอะ เฮียรอก่อนได้ไหม ขอไปล้างมือก่อนแล้วหนูจะมาเล่นกับลูกเฮียนะ” อันดาพูดจบก็ไม่รอให้เหนือเวหาตอบอะไรกลับมา เธอเดินไปเก็บประแจที่ถือไว้ในมือและเดินตรงไปห้องน้ำและกลับมาอีกครั้ง “ชื่อร็อกกี้ใช่ไหมตัวเล็ก” แน่นอนว่าตอนนี้มือสวยไม่ได้เอื้อมไปจับแต่อย่างใด อันดาเพียงพูดออกไปและยิ้มด้วยความเป็นมิตรกับน้องหมาตรงหน้า “บ๊อก !” “โอ๊ย ! น่ารักจัง เฮียหนูขออุ้มได้ไหม นะคะเฮีย น้าเฮียน้า” หัวใจของเหนือเวหาเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะกับการที่เห็นอันดาเวอร์ชันนี้ เรียกว่าอ้อนก็คงจะได้เพราะใบหน้าสวยยิ้มกว้างจนตาแทบเป็นสระอิ ต่างกับทุกครั้งที่ใบหน้าสวยนิ่งเรียบไม่แสดงอาการอะไรออกมา “ปกติมันไม่คุ้นกับคนแปลกหน้า เธอลองจับก่อนถ้ามันไม่อะไรฉันจะให้อุ้ม” เหนือเวหาตอบกลับไปตามตรงเพราะกับลูกน้องในอู่หากใครผลีผลามเข้าหาเจ้าร็อกกี้มันก็เห่าเขาไปหมด “ร็อกกี้จ๋าอย่าเห่าอันดาน้า อันดาอยากเล่นด้วย” มือสวยวางลงบนหัวของเจ้าร็อกกี้อย่างเบาแผ่วก่อนจะลูบเบาๆและหันมายิ้มกับเหนือเวหา แน่นอนว่าเหนือเวหาแปลกใจไม่น้อยแต่ก็คิดได้ว่าเจ้าร็อกกี้คงชอบอันดาถึงไม่มีท่าทางแปลกๆและเห่าใส่เลย “คราวนี้นี้หนูอุ้มได้ยัง” “เอาไปสิ” เหนือเวหาส่งเจ้าร็อกกี้ให้อันดาทันที ตอนนี้อันดาที่มีเจ้าร็อกกี้อยู่ในอ้อมแขนก็ได้แต่ยิ้มร่าเพราะเจ้าร็อกกี้น่ารักมาก ให้ตายเถอะ ! ไม่เสียแรงที่มาฝึกงานที่นี่ เจ้าหมาน้อยตัวนี้น่ารักชะมัด “อย่าปล่อยมันลงพื้นนะอันดา” “โอเคค่า” “ให้ตายเถอะอันดา มึงเล่นหมาแบบนี้คงไม่ช่วยกูทำงานแล้วใช่ไหม” บอสที่เห็นก็พูดขึ้นเพราะเขารู้ดีว่าอันดาชอบหมาแค่ไหน ชอบแบบที่ว่ายอมทิ้งทุกอย่างก็ว่าได้ “อย่าพูดมากหน่าบอส มึงไปทำงานไปเล่นกับร็อกกี้เสร็จกูจะไปช่วย” อันดาพูดเพียงแค่นี้ก็หันมาสนใจร็อกกี้อีกครั้งปล่อยให้เพื่อนสนิทของตัวเองหัวเสียต่อไป แน่นอนว่าทุกการกระทำอยู่ในสายตาของเหนือเวหาทั้งหมด ไม่ว่าจะตอนใบหน้าสวยยิ้มกับเจ้าร็อกกี้หรือแม้กระทั่งใบหน้าสวยก้มลงหอมหัวเจ้าร็อกกี้ เกิดเป็นไอ้ร็อกกี้ก็ดีเหมือนกันได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี อีกทั้งยังมีเด็กอันดาคนนี้ที่ดูเหมือนจะชอบมากเล่นด้วย “อันดามาช่วยเปลี่ยนแบตรถคันนี้หน่อย” เสียงตะโกนของใครคนหนึ่งเรียกอันดาขึ้น แน่นอนว่าตอนนี้อันดากำลังมองคนเรียกเธอสลับกับเจ้าร็อกกี้ที่อยู่ในอ้อมแขน “บ๊อก ! บ๊อก ! บ๊อก !” เสียงเห่าของเจ้าร็อกกี้ดังขึ้น ดูก็รู้ว่าเจ้าร็อกกี้ยังอยากเล่นกับอันดาอยู่แล้วคนเป็นพ่ออย่างเหนือเวหาที่เห็นก็คงไม่ขัดความสุขลูก “เธอเล่นกับร็อกกี้ไป เดี๋ยวฉันไปช่วยพวกมันเปลี่ยนแบตเอง” เหนือเวหาพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้ก็เดินตรงมายังโซนซ่อม “รถคันไหนที่จะเปลี่ยนแบต” “ผมเรียกน้องอันดานะเฮีย” หนึ่งในช่างซ่อมของร้านพูดขึ้นทันทีเพราะงานเปลี่ยนแบตรถยนต์มันไม่ได้หนักอะไรมาก เขาจึงอยากให้อันดาที่เป็นผู้หญิงทำ “อันดาเล่นกับร็อกกี้” เหนือเวหาตอบกลับไปตามตรง “งั้นไม่เป็นไรเฮีย เดี๋ยวผมทำเอง” “มึงไปจัดการอีกคันให้เสร็จ แค่เปลี่ยนแบตเดี๋ยวกูทำเอง” ถึงเหนือเวหาจะเป็นเจ้าของอู่แต่อะไรที่ช่วยลูกน้องในอู่ได้เหนือเวหาก็ทำ ไม่แบ่งแยกใดๆทั้งสิ้น “เฮียว่าแต่อันดาเล่นกับร็อกกี้จริงๆหรอ” ท็อปที่แอบได้ยินบทสนทนาก็ถามขึ้นทันที ในอู่นี้แทบจะไม่มีเลยสำหรับคนที่เล่นหรืออุ้มเจ้าร็อกกี้ได้ ถึงมันจะเป็นหมาพันธุ์เล็กและไม่ดุแต่หากไม่ใช่ป๊ะป๋าของมันอย่างเหนือเวหา มันก็จะไม่เข้าใกล้ใครหรือหากใครเข้าใกล้ก็จะเห่าไล่แสดงความไม่เป็นมิตรออกมา “อืมนั่งเล่นอยู่ด้านหน้า” เหนือเวหาตอบกลับไปตามตรง เอาจริงๆเขาก็แปลกใจแต่ก็พยายามคิดว่าเจ้าร็อกกี้คงชอบอันดาถึงไม่เห่าหรือทำอะไรกับอันดา “เจ้าร็อกกี้มันเลือกหม่าม้าหรือเปล่าเฮีย” ผั๊วะ ! “โอ๊ย ! เฮียตบผมทำไม” ท็อปร้องขึ้นทันทีเมื่อโดนตบโดยเหนือเวหา “มึงพูดจากวนตีน” เพราะสิ่งที่ท็อปพูดมันไม่ใช่เรื่องจริง เจ้าร็อกกี้มันอาจจะอยากอยู่กับคนใจดีและเด็กอันดาก็ดูเหมือนจะชอบหมามากๆ หมามันคงสัมผัสได้ “ก็ปกติมันให้ใครเข้าใกล้ที่ไหนกัน” “ไปทำงานของมึงให้เสร็จ พูดมากจนกูเปลี่ยนแบตจะเสร็จแล้ว” เหนือเวหาพูดขึ้นอีกครั้งเพราะไอ้ท็อปเอาแต่พูดมากจนตัวเหนือเวหาเองก็เกิดความรำคาญ “ครับๆ” หลังจากท็อปเดินออกไป เหนือเวหาที่เปลี่ยนแบตเตอรี่เสร็จก็ล้างมือและเดินตรงออกมาหาอันดากับเจ้าร็อกกี้ “หลับหรอ” “พึ่งหลับเมื่อกี้เลยค่ะ” เพราะตอนนี้เจ้าร็อกกี้กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนอันดา ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูไม่น้อยทำเอาคนเป็นป๊ะป๋าอย่างเหนือเวหาอดยิ้มไม่ได้ “อ่า…งั้นเธอเดินตามฉันมาหน่อย ฉันไม่อยากอุ้มมากลัวมันจะตื่น” แน่นอนว่าอันดาพยักหน้ารัวๆก่อนจะเดินตามเหนือเวหาขึ้นมายังชั้นสามของอู่ที่เป็นห้องนอน “วางมันบนเตียงเลย” เหนือเวหาที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ได้พูดขึ้นพร้อมกับอันดาที่เดินไปยังเตียงกว้างวางร็อกกี้ลงด้วยความเบามือและไม่วายก้มลงหอมแก้มเจ้าร็อกกี้ แต่ทว่าในตอนที่อันดากำลังเดินกลับมา เท้าสวยกลับสะดุดของเล่นของเจ้าร็อกกี้จนตอนนี้อันดาแทบจะล้มลงกับพื้นแต่โชคดีที่เหนือเวหารับไว้ได้ทัน “ขอโทษค่ะ พอดีหนูไม่เห็น” อันดาพูดขึ้นทันทีด้วยความตกใจเพราะเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจนตอนนี้เธอต้องมาอยู่ในอ้อมแขนของเจ้านาย “ของเล่นมันเยอะไปหน่อย โทษทีนะ” เพราะของเล่นของเจ้าร็อกกี้มันเยอะ เกลื่อนพื้นเลยด้วยซ้ำไม่แปลกใจหรอกที่อันดาจะสะดุดเพราะหลายครั้งเหนือเวหาก็สะดุดเหมือนกัน “งั้นหนูลงไปก่อนดีกว่า ขึ้นมาบนห้องนอนแบบนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่” อันดาพูดขึ้นอีกครั้งเพราะยังไงแล้วเธอเองก็เป็นผู้หญิง ไม่ได้สนิทสนมหรืออะไรกับเหนือเวหามาก การอยู่ในที่แบบนี้สองต่อสองมันค่อนข้างที่จะไม่ปลอดภัย “อ่า…ไปสิ” “เฮียก็ปล่อยหนูก่อนสิ กอดหนูไว้แบบนี้หนูจะไปได้ไง” แน่นอนว่าสองแขนของเหนือเวหาปล่อยอันดาให้เป็นอิสระทันทีพร้อมกันอันดาที่เดินออกไป ในใจของเหนือเวหาก็ได้แต่คิดเพราะอะไรถึงให้อันดาอุ้มเจ้าร็อกกี้ขึ้นมาเพราะมันไม่มีเลยสักคนที่จะได้ขึ้นมาถึงชั้นสามที่เป็นห้องนอนส่วนตัว “หรือร็อกกี้จะมีหม่าม้าตามที่ไอ้ท็อปบอกแล้วจริงๆ” “หม่าม้าบ้าบออะไรวะ ! ไม่มีทางหรอก” ❤️ ร็อกกี้ล็อกมงค่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more