บทที่ 7
1174 Words
“ไปหาประวัติของเธอมาให้เราภายในสองชั่วโมง”
และนี่คือคำสั่งเด็ดขาดที่ชีคอัลมัสสั่งกับองครักษ์เอก พระองค์ไม่ตรัสให้อภัย ขณะเดียว
กันก็ไม่ตรัสลงโทษองครักษ์มาริสส์ เพราะตอนนี้พระองค์กำลังต้องการตัวนกน้อยแสนสวย ที่พระองค์ทำหลุดมือไปอย่างน่าเสีย
“กระหม่อมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”
ชีคอัลมัสพยักพระพักตร์รับรู้ ดวงเนตรคมกริบจ้องมองไปตามทิศทางที่หญิงสาววิ่งให้ไป ให้ตายเถอะ! พระองค์กำลังหลงเสน่ห์ อยากเมคเลิฟกับกับผู้หญิงที่เพิ่งพบหน้ากันไม่ถึงครึ่งคืน และที่สำคัญ พระองค์ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเธอด้วยซ้ำไป
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ เพราะนับต่อไปนี้ไม่เกินสองชั่วโมง พระองค์ก็จะรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับหญิงสาวคนนี้ ซึ่งทำให้เลือดในกายของพระองค์ร้อนระอุโดยที่เธอไม่ต้องทำอะไรเลย
“ต่อให้เจ้ามีปีก เจ้าก็บินหนีชีคอัลมัส อัลซิดส์ คาลาห์ ไม่พ้น”
อาคิราตื่นขึ้นมาในสายของวันใหม่พร้อมกับอาการปวดหัวแทบระเบิด หญิงสาวมั่นใจว่าตนเองไม่ได้ดื่มเหล้ามากมายจนทำให้เมาได้
แต่อาการปวดหัวที่กำลังเล่นงานในขณะนี้ เป็นเพราะเธอคิดถึงปัญหาชีวิตที่ยังแก้ปมไม่ได้สักที และสิ่งที่รบกวนความคิดของเธอหนักหนา ทำเอาร่ำๆ อยากหายานอนหลับมากรอกปาก ก็คือสายตาคมกริบดุจพญาอินทรี ลมหายใจร้อนๆ รวมทั้งสัมผัสจากมือใหญ่ร้อนรุ่มของบุรุษหนุ่มผู้นั้น ที่ตามหลอกหลอนเธอทั้งคืน
คราใดหลับตาลง ดวงตาคมกริบสีนิลก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองทันที ทำเอาเธอไม่กล้าแม้แต่จะปิดเปลือกตา ต้องนั่งตาค้าง เดินไปเดินมาภายในห้องพักทั้งคืน มาผล็อยหลับตอนฟ้าสางแล้ว
ก๊อก...ก๊อก...
เสียงเคาะห้องที่ดังขึ้น ทำให้อาคิราชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินไปชงกาแฟมาดื่มเพื่อไล่อาการปวดหัวให้ทุเลาลงบ้าง หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน กำลังสงสัยว่าใครมาหาเธอถึงโรงแรม
“ใบเฟิร์นมาหาเราหรือเปล่า”
อาคิราพึมพำถามตัวเอง พอคิดว่าอาจจะเป็นเพื่อนรักมาหา เพราะอีกฝ่ายรู้ดีว่าเวลาเธอมาพักผ่อนที่ภูเก็ตมักจะพักในโรงแรมแห่งนี้เป็นประจำ ก็รีบเดินเร็วๆ ไปเปิดประตูออกกว้าง โดยไม่ได้ส่องดูแขกผู้มาเยือนตรงตาแมวที่ประตูก่อน
“ใบเฟิร์น...”
น้ำเสียงที่เอ่ยเรียกเพื่อนสาว รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้างาม ขาดหายไปในทันทีเมื่อเปิดประตูออกกว้างแล้วเห็นคนที่ยืนเด่นประกาศศักดาอยู่ตรงช่องประตู
“อรุณสวัสดิ์สาวน้อย”
ชีคอัลมัสกระตุกยิ้มตรงมุมโอษฐ์ ขณะตรัสทักทายสุรเสียงเย็น ดวงเนตรคมกริบจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง
“กรี๊ดดด! ไอ้บ้า!”
อาคิราหวีดเสียงร้องด้วยความตกใจ รีบกระแทกประตูปิด แต่ก็ยังช้ากว่าเจ้าแห่ง
ทะเลทราย ที่รีบยื่นพระหัตถ์มาจับประตูไว้ ก่อนจะแทรกกายเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว
“ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้”
อาคิราตวาดออกคำสั่ง ขณะเดียวกันก็ถอยกรูดไปทางด้านหลัง เพราะกำลังถูกเรือนกายล่ำสันเดินดาหน้าเข้าใส่ ราวกับราชสีห์กำลังย่างก้าวเพื่อตะครุบเหยื่อก็ไม่ปาน
ชีคอัลมัสคลี่ยิ้ม เดินเข้าลงหาร่างบางระหงในชุดนอนสุดเซ็กซี่อย่างใจเย็น พระองค์กำลังถือไพ่เหนือกว่า กำลังเป็นผู้ล่า! เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ขอเล่นเกมไล่จับกระต่ายเนื้อหวานให้หญิงสาวเกิดอาการสั่นคลอนสักครู่ ก่อนจะตะครุบเหยื่อไว้ในอุ้มมือของพระองค์
“เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่งเรา”
ทรงตรัสสุรเสียงลึก เท้าใหญ่สืบเข้าหาร่างบางระหงอย่างช้าๆ ทว่าเต็มไปด้วยความมั่นคง ด้วยรู้ว่าอีกไม่นานเกินรอ อาคิราก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับการถูกตามล่าในเกมนี้
“คุณกำลังบุกรุกเข้ามาในห้องของฉัน...ฉันจะบอกให้ รปภ. มาลากตัวคุณโยนไปนอนข้างถนน”
“ฮ่าๆๆๆ”
เจ้าแห่งทะเลทรายแหงนศีรษะหัวเราะราวกับกำลังได้ฟังเรื่องตลกขบขำ แล้วเค้นสุรเสียงตอบให้อาคิราต้องขนหัวลุกพอง
“ใครหน้าไหนจะกล้ามาลากตัวชีคอัลมัส อัลซิดส์ คาลาห์ ไปโยนข้างถนน อย่าว่าแค่เข้ามาลากตัวเราเลย แค่เข้าใกล้ในรัศมีร้อยเมตร คนเหล่านั้นก็ยังไม่สามารถทำได้เลย”
อาคิราหน้าถอดสีซีด เมื่ออีกฝ่ายประกาศให้รู้ว่าตนเองยิ่งใหญ่มากเพียงใด หญิงสาวรู้ความหมาย และศักดินาของคำว่า ‘ชีค’ อีกทั้งรับรู้ว่าชีคอัลมัสผู้นี้มีอำนาจบาตรใหญ่ล้นมือ เพราะผ่านไปแค่เพียงคืนเดียว พระองค์ก็สามารถตามหาเธอพบ แต่ถึงแม้จะหวาดกลัวมากเพียงใด เธอก็ไม่มีทางเผยความรู้สึกให้อีกฝ่ายต้องยิ้มเยาะด้วยความสะใจ
“ฉันไม่สนใจว่าคุณจะยิ่งใหญ่คับฟ้ามาเพียงใด ตอนนี้คุณกำลังบุกรุกห้องของฉัน ขอเตือนให้รีบออกไปก่อนฉันจะจัดการกับคุณขั้นเด็ดขาด” อาคิราขู่ฟ่อ ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า
ชีคอัลมัสหัวเราะร่วน สนุกไปกับคำขู่ของอาคิรา ไม่ได้มีหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว
“เจ้าจะจัดกับเราอย่างไร อาคิรา!”
ดวงเนตรคมกริบไหววาบ ยิ้มเยาะตรงมุมโอษฐ์ กับอาการอ้าปากค้างของอาคิรา ขณะได้ยินพระองค์เรียกชื่อของเธออย่างถูกต้อง
“คุณ...คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง”
อาคิราเอ่ยถามเสียงสั่น หวาดกลัวจับใจ ไม่ใช่แค่เพียงตามหาเธอพบเท่านั้น แต่ชีคผู้นี้ยังรู้จักชื่อของเธอด้วย
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเจ้า ไม่มีสิ่งใดที่เราจะไม่รู้ อยากให้เราเล่าประวัติส่วนตัวแบบย่อๆ ของเจ้าให้ฟังไหม ตะวัน”
คราวนี้อาคิราตกใจหน้าซีดยิ่งกว่ารอบแรก ทั้งชื่อจริง ชื่อเล่นของเธอชีคอัลมัสล่วงรู้ทุกอย่าง ซึ่งแน่นอนว่าพระองค์ต้องสืบหาข้อมูลของเธอมาหมดแล้ว ตามที่ได้ตรัสบอกมา
“คุณสืบประวัติฉันทำไม ต้องการอะไรจากฉัน”
“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อคืนเจ้าทำอะไรไว้”
ชีคอัลมัสตรัสถามสุรเสียงลึกอยู่ในลำคอ ไม่มีทางให้อภัยกับคนที่บังอาจตบพระพักตร์พระองค์ต่อหน้าสหาย
แม้จะหวาดกลัวกับคำถามของชีคอัลมัส กระนั้นอาคิราก็เชิดหน้าขึ้นเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นเดียวกัน
“ถ้าความจำแม่นถึงเพียงนี้ ท่านชีคก็คงไม่ลืมว่าได้ดูถูกฉันไว้อย่างไรบ้าง”
- Writer
