บทที่ 3
1199 Words
ชีคอัลมัสหลุบสายตามองเวลาบนนาฬิกาข้อมือราคาแพงลิบ จากนั้นก็ตรัสสั่งองครักษ์ปากปีจอ เมื่อเห็นว่าถึงเวลานัดหมายกับสหายทุกคนแล้ว
“หยุดพล่ามถึงเรื่องพรหมลิขิตไว้สักสองสามชั่วโมงนะเจ้ามาริสส์ ตอนนี้เราอยากออก
ไปท่องราตรี ฉลองความโสดให้กับตนเองหน่อย หรือ...ถ้าหากถูกพรหมลิขิตเล่นงานให้เจอผู้หญิงไทย ที่สามารถทำให้เรารักเธอได้ เราจะได้ดื่มฉลองให้กับโชคชะตาของเราไปในคราว
เดียวกัน”
ตรัสออกไปแล้ว ก็ทรงหัวเราะร่วนเสียงดังด้วยความขบขำ พร้อมกับเดินออกจากห้อง โดยมีองครักษ์มาริสส์เดินตามมาติดๆ
‘หัวเราะไปเถอะพระองค์ เจอหญิงสาวที่สามารถปราบพระองค์ได้เมื่อไร แล้วจะหัวเราะไม่ออก’
องครักษ์มาริสส์ค่อนขอดเจ้าเหนือหัวอยู่ในใจ เชื่อว่าต้องมีใครสักคนที่สามารถกุมหัวใจอันแข็งแกร่งของเจ้าแห่งทะเลทรายผู้นี้ได้ และมั่นใจว่าการเดินทางมาประเทศไทยในครั้งนี้ ชีคอัลมัส อัลซิดส์ คาลาห์ จะต้องถูกกระชากหัวใจออกจากตัวพระองค์ด้วยฝีมือของสาวไทย ซึ่งเงิน! ไม่สามารถซื้อหัวใจของเธอได้...
ไนต์คลับชื่อดังถูกสั่งห้ามไม่ให้คนนอกเข้า คงมีแค่เพียงเด็กเสิร์ฟ เหล่าบาร์เทนเดอร์ และหญิงบริการเกรดเอที่ถูกคัดมาเป็นพิเศษเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในผับแห่งนี้ได้
แต่หญิงสาวแสนสวยใบหน้าคมเข้ม เรือนร่างสุดเซ็กซี่ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของลูกสาวเจ้าของผับไม่รู้เรื่องการถูกสั่งปิดผับเพื่อเจ้าแห่งทะเลทรายโดยเฉพาะ หญิงสาวเพิ่งเดินทางมาถึงภูเก็ตเมื่อช่วงสายที่ผ่านมา และอยากมาเซอร์ไพรส์เพื่อนรักจึงมาหาที่ผับโดยไม่ได้บอกเพื่อนไว้ล่วงหน้า
“สวัสดีจ้ะ น้องอั้ม”
อาคิรา หรือ ตะวัน เอ่ยทักทายกับเด็กเสิร์ฟ เมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าผับ ซึ่งเด็กเสิร์ฟเหล่านี้รู้จักคุ้นเคยกับเธอเป็นอย่างดี
เด็กเสิร์ฟผู้เป็นเจ้าของชื่อจ้องมองอาคิราอยู่ครู่หนึ่ง พอจำได้ว่าเป็นใครก็รีบทักทายกลับในทันที “สวัสดีค่ะคุณตะวัน ไม่ได้เจอคุณตะวันแค่ไม่กี่เดือน อั้มจำคุณตะวันแทบไม่ได้”
อาคิราคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะสัพยอกกลั้วเสียงหัวเราะ “พี่ขี้เหร่มากจนน้องอั้มจำไม่ได้เลยหรือจ๊ะ”
เด็กเสิร์ฟรีบส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับโปรยยาหอมใส่อย่างเอาอกเอาใจ “ใครว่าล่ะคะ คุณตะวันสวยขึ้นจนอั้มจำไม่ได้ต่างหากค่ะ”
อาคิราหัวเราะกับความปากหวานของเด็กเสิร์ฟ ก่อนจะถามหาเพื่อนรักของเธอ “ตอนนี้คุณใบเฟิร์นอยู่ในห้องทำงานหรือเปล่า”
“อยู่ค่ะคุณตะวัน แต่คุณใบเฟิร์นยุ่งมากเลยค่ะ คุณตะวันจะให้อั้มไปเรียกคุณใบเฟิร์นมาพบไหมคะ”
พอได้ยินเด็กเสิร์ฟบอกเช่นนั้น อาคิราก็รีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของเพื่อน เพราะยังไงๆ คืนนี้เธอก็ตั้งใจว่าจะปักหลักอยู่ในผับของเพื่อนรักตลอดทั้งคืน
“ไม่ต้องหรอกอั้ม อย่าเพิ่งไปรบกวนคุณใบเฟิร์นเลย เอาไว้พี่พบกับคุณใบเฟิร์นตอนเธอออกมาดูแลแขกในร้านก็ได้”
เอ่ยบอกไปแล้ว อาคิราก็ก้าวเท้าเข้าไปในผับ พอทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาเล็ก ซึ่งวางอยู่แทบทุกมุมของผับ ก็เอ่ยถามเด็กเสิร์ฟต่อด้วยความแปลกใจเล็กน้อย
“ทำไมวันนี้เงียบจังเลย ไม่มีลูกค้าเข้าร้านเลยหรืออั้ม”
พออาคิราเอ่ยถาม เด็กเสิร์ฟร่างเล็กอย่างอั้มก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย เพราะนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าวันนี้ เจ้านายของเธอสั่งให้ปิดผับ งดรับคนนอกเข้ามาเที่ยว
“แย่แล้วคุณตะวัน อั้มลืมเสียสนิทเลยค่ะ”
“อะไรจ๊ะอั้ม” อาคิราถามอย่างงุนงงกับท่าทีของเด็กเสิร์ฟที่ร้องออกมาเสียงดัง
“คือคุณใบเฟิร์นสั่งให้ปิดผับ งดรับแขกจากข้างนอก เพราะว่ามีคนเหมาผับของเราในคืนนี้นะคะ”
“ใครหรือใบเฟิร์น ท่าทางจะรวยน่าดู ถึงกล้าเหมาผับของคุณใบเฟิร์น”
อาคิราเอ่ยถามด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าใครกันที่กล้าเหมาผับแห่งนี้ ซึ่งเป็นผับมีระดับ หรูหรา และสร้างรายได้ต่อคืน ให้กับผู้เป็นเจ้าของผับในหลักแสนขึ้นไป ซึ่งแน่นอนว่าคนที่สามารถเหมาผับของเพื่อนรักของเธอได้ คงมีฐานะการเงินที่เข้าขั้นมหาเศรษฐี
อั้มส่ายหน้าปฏิเสธช้าๆ พร้อมกับตอบว่า “อั้มก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คุณใบเฟิร์นสั่งไว้เพียงเท่านี้นะคะ”
“แล้วคุณใบเฟิร์นสั่งห้ามไม่ให้คนนอกเข้าเลยหรือ” อาคิราถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง
“ค่ะ คุณตะวัน มีคำสั่งจากคนที่เหมาผับว่าห้ามแขกคนอื่นๆ เข้าในผับ นอกจากแขกวีไอพีที่มีบัตรเชิญแล้ว คนที่เข้าได้ก็มีเด็กเสิร์ฟ และพวกสาวๆ ที่ถูกคัดเลือกให้มาบริการในคืนนี้ค่ะ”
“ห้ามถึงเพียงนี้เลยหรือนี่” อาคิราบ่นงึมงำอยู่ในลำคอ ก่อนจะเอ่ยพูดต่อ “เขาห้ามคนนอกเข้า แต่ไม่ได้ห้ามคนในอย่างฉัน ฉันเป็นเพื่อนคุณใบเฟิร์น คงไม่เป็นไร หากจะนั่งดื่มอยู่ในผับสักสองสามชั่วโมง”
ใจจริงแล้ว อาคิราไม่ได้คิดจะอยู่ในผับแค่สองสามชั่วโมงตามที่บอกออกไป เธอต้องการมาดื่มเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้คลายจากความเครียด และตั้งใจจะอยู่คุยกับเพื่อนรักจนกว่าผับจะปิดให้บริการ แต่กระนั้นก็ไม่ปริปากบอกความจริงกับเด็กเสิร์ฟ
อั้มตีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับกำลังตัดสินใจ พลางเอ่ยตอบออกมาอย่างเกรงใจ “คงได้มั้งค่ะคุณตะวัน ถ้าเอ่อ...คุณตะวันไม่ไปยุ่งกับพวกเขา”
อาคิราหัวเราะออกมาเบาๆ กับคำพูดในตอนท้ายของเด็กเสิร์ฟคนนี้ “พี่ไม่ไปยุ่งกับพวกเสือ สิงห์ ที่มาท่องราตรีในคืนนี้หรอก พี่แค่อยากนั่งจิบอะไรเย็นๆ คนเดียวเท่านั้น”
“ถ้ายังงั้นอั้มจะไปบอกให้บาร์เทนเดอร์ชงเครื่องดื่มมาให้คุณตะวัน อีกห้านาที แขกก็จะเดินทางมาถึงแล้ว เดี๋ยวอั้มขอไปต้อนรับแขกที่หน้าผับก่อนนะคะ”
อาคิราพยักหน้ารับโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ดวงตากลมโตจ้องมองตามอั้มที่รีบก้าวเดินไปยืนอยู่หน้าผับ หญิงสาวรอไม่นาน เครื่องดื่มเย็นๆ มีแอลกอฮอล์อ่อนๆ ที่เธอมักจะสั่งทุกครั้งเวลามานั่งดื่มในผับแห่งนี้ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟอยู่ตรงหน้า และด้วยนั่งหันหน้าเข้าหาทางเข้าผับพอดี หญิงสาวจึงเห็นว่าตอนนี้บริเวณด้านหน้าผับเริ่มมีนักท่องราตรีเดินมายื่นบัตรเพื่อขอเข้ามาภายในผับแห่งนี้แล้ว
- Writer
