When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
[ ฉันทำทุกอย่าง ฉันพยายามจะแก้ปัญหามากมายที่แม่สร้าง ฉันต้องทำยังไง แม่ถึงจะเห็นใจฉันบ้าง ฮื่ออออ ] [ ไม่เป็นไรนะ ผมจะเป็นทุกอย่างให้คุณเอง ] ผมมาช้าไป ตอนนี้นักบุญกำลังหว่านคำพูดสวยหรู ผมจะเข้าปลอบเธอยังทำไม่ได้เลย รีบเดินกลับไปที่รถ เพราะจะเสี่ยงให้ใครมาเจอไม่ได้ มิ้นท์จะอยู่ในอันตราย โธ่เว้ย!!!! ผมตัดสินใจถอยมาตั้งหลักก่อน ไม่ใช่ว่าผมกลัวจะเผชิญหน้า แต่ผมกลัวกว่าถ้าไอ้คิวมันรู้ว่าผมอยู่เบื้องหลัง มิ้นท์จะอยู่ในอันตราย หรือมันอาจจะจับไปทรมานเพื่อหาความจริง อะไรก็ช่าง!!!! ความรู้สึกไม่ได้ทำให้งานมันออกมาดีจริง ๆ ด้วย “เอาไงดีครับ ไอ้จิมมี่มันน่าจะอยู่กับนายมันในห้อง” ไอ้ตุณมันถามผม แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำยังไง ผมอยากเข้าห้องนั้น ผมอยากกอดเธอแทนผู้ชายคนนั้น ผมอยากยืนอยู่ตรงนั้น!!!! “กูไม่รู้” “ตอบอะไรไม่สมเป็นคุณวินเลย สมองกับหัวใจมันทำงานสวนทางกันหรือครับ งั้นผมช่วยเอง” ไอ้ตุณหยิบโทรศัพ