Ep.4 : จับนม

3258 Words

Minto Say :: เมื่อกำหนดการทำงานมาถึง ฉันก็ถูกนัดให้มาเจอที่สตูดิโอ แบบไม่มีการคุยรายละเอียดก่อน มีแต่คนดูแลที่บอกว่าคุณธาวินจัดการให้หมดแล้ว เขาทำให้ฉันทำงานง่ายขึ้นเยอะเลย นี่สินะที่เรียกว่ามืออาชีพ เขาเคยดูแลดาราดังอย่างคุณพะพายมานี่เนอะ “กูว่ากูคงต้องเรียนงานกับคุณวินไว้บ้างละ” “เออดี….ฉันไม่ได้ทำงาน ตื่นเต้นจนมือแฉะเลย แกว่าฉันจะทำได้ไหมวะ” อาการประหม่าของฉันทำให้ไอ้ปิงปองต้องบีบมือของฉันเอาไว้แน่น “ทำได้ดิวะ แกทำได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะงานอะไร ฉันอยู่ข้างแก” “อืม สู้!!!” ฉันเดินเข้าไปในสตูดิโอก็เจอคุณธาวิน ในมุมที่ต่างออกไป เพราะเขาเดินมาหาฉันด้วยรอยยิ้ม แววตาหวานเยิ้มเหมือนวันแรกที่เราได้เจอกันกัน อี้!!!! ฉันไม่ชอบผู้ชายขี้หลีแบบนี้เลย เขาก้มลงมากระซิบข้างหูของฉันของฉันว่า “ช่วยปฏิเสธฉันด้วย เร็ว ๆ มีคนมองอยู่” โหยยยย ที่แท้การแสดง “ครั้งหน้าไม่ต้องให้คนมารับฉันก็ได้นะคะ ฉันเกรงใจ” ฉันฉีกยิ้มอย่างรู้งานก่อนจะเดินผ่านคุณวินไปเลย มันทำให้สายตาคนมากมายมองมาที่ฉัน ตอนนี้ฉันอารมณ์เหมือนคนสวยเลือกได้เลย เมื่อเข้ามาทักทายไหว้สวัสดีตั้งแต่ช่างแต่งหน้าจนไปถึงช่างไฟจนครบ ก็มาทักทายคนที่ทำงานด้วย ก่อนจะกล่าวทักทายอย่างเป็นมารยาท “มินโตะ ทำไมถึงเป็นมินโตะ” “เพราะฉันชื่อมินตราค่ะ แต่ผู้จัดการส่วนตัวของฉันดันใส่ชื่อตอนสมัครอินสตาร์แกมให้ฉันผิดนะสิคะ มินตรา เลยกลายเป็นมินโตะเลย ตลกไหมคะ ฮ่ะ ๆ” ใช่เลยอีปิงปองตัวดี มันดันอ่านลายมือฉันไม่ออก เห็นตัวเอ เป็นตัว โอ งี่เง่าสิ้นดี “แบบนี้เรียกว่าเป็น AKA สินะ Minto พี่ชื่อบีมนะ ดูน้องเนื้อหอมนะ” “ดมแล้วเหรอคะ ขอตัวไปแต่งหน้าก่อนนะคะ” ฉันยิ้มปอยตาให้คุณบีมก่อนจะเดินไปแต่งหน้าทำผม ไอ้ปิงปองที่ดูอาการของคนที่ฉันเพิ่งสนทนาด้วย ก่อนจะส่งสัญญาณนิ้วโป้งว่าฉันทำดี เจ้าหน้าที่ของกองถ่ายเดินมาบรีฟงานฉันกับคุณบีม ที่ต้องเล่นเป็นคนรักกัน ที่ชวนกันไปเที่ยว วันนี้เราจะถ่ายแค่เที่ยวภาคใต้ฟีลธีมทะเล ฉันอยากไปทะเล แล้วคุณบีมเลยบอกว่าการเที่ยวมันง่ายนิดเดียว ใช้บริการของ M.E. Tour การเที่ยวจะเป็นเรื่องง่าย เมื่อเริ่มทำงานจริง อีตาคุณบีม กลับเล่นเกินหน้าที่ พอเป็นคู่รัก เขาพยายามเอาแขนมาโดนหน้าอกของฉันอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้สึกได้ แต่เพราะว่ามันเป็นงานของคนสนิทคุณวิน ฉันเองก็ไม่อยากโวยวายให้เสียงาน แต่ก็อดทนทำให้งานมันเดินต่อได้ “อ๊ะ” ฉันต้องสะดุ้ง เพราะคนที่ถูกบรีฟให้อุ้มช้อนฉันขึ้นมา เนียนจับนมของฉัน แม้จะเป็นแค่ด้านข้าง แต่สายตาของเขาที่มองฉันบอกเลยว่าเอาจริง “ใหญ่จริงหรือทำมาเนี่ย หรือเพราะนมนี่ ไอ้ธาวินมันถึงหางานให้” “ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ” คำตอบของฉันทำเอาคนที่อุ้มฉันอยู่ถึงกับฉีกยิ้มออกมา ธาวิน Say :: “เธอทุ่มเทกับงานดีนะครับ ไอ้บีมอะไรนั่นจับนมเธออยู่รึเปล่า” “เออ กูเห็นแล้ว!!!” มันเลวจริง ๆ เนียนจับนมเฉยเลย ผมยังไม่เคยได้จับเลย!!! ผมรู้ว่าเธอเป็นคนหวงตัวมาก เธอเองก็คงจะพยายามเต็มที่แล้ว แบบนี้ตกไอ้ขี้หลีบีมได้แน่ มันเป็นคนที่ผมเลือกมา เพราะชื่อเสียงในวงการของมัน คือนักล่าเด็กใหม่ “ทนดูไม่ได้ จะเดินออกไปก็ได้นะครับ หรือถ้าอยากได้ใจสาว คุณวินก็ไปช่วย” “กูเป็นหน่า ไม่ต้องสอน ไอ้นี่!!!” ผมรอจนเวลาพักกอง เลยเอาน้ำเข้าไปให้มิ้นท์ที่ตอนนี้หน้าตาของเธอบอกว่าลำบากใจมาก ผมสงสารเธอ งานนี้มันขัดกับความเป็นตัวเธอสุด ๆ นอกจากรอยยิ้มที่ผมได้กลับมา เหมือนจะบอกผมว่าไม่เป็นไร “ไหวไหม ไม่ไหว ฉันจะออกตัวช่วยเอง” “ไม่ต้อง เขาชวนฉันไปต่อ อย่าให้ฉันเปลืองตัวฟรี” สายตาดุ ๆ มองมาที่ผม นี่ละมั้งคือสิ่งที่ผมเคยชอบ ผมตามจีบเธอมาเกือบครึ่งปี เธอมีความมุ่งมั่นแบบว่ามากอย่างเหลือเชื่อ เพราะเธอมุ่งมั่นปฏิเสธผมอย่างหน้าเหลือเชื่อ “แต่มันจับ… อืม โอเค ถ้าไม่โอเค แค่พยักหน้าสองครั้ง ฉันจะให้ตุณหรือปังปอนเข้าไปช่วย” “มันชื่อปิงปองค่ะ เฮ้ออออ เข้าใจแล้ว คุณวินคะ!!! คืนนี้ฉันคงไปกับคุณไม่ได้ ฉันมีธุระ พรุ่งนี้นะคะ” เธอเลือกจะพูดขึ้นมาเบา ๆ ทันทีที่ไอ้บีมนั่นเดินเข้ามาใกล้เรา เหมือนจะมาแอบฟัง แสบใช้ได้ “งั้นคืนนี้ผมจะโทรหานะ เมื่อไหร่ผมจะจีบคุณติดน้า” “ใกล้แล้วค่ะ” เธอขยิบตาให้ผม เป็นการวิ้งค์ตาที่ทำเอาผมถึงกลับต้องยิ้มออกมาเลย ผมกลับออกไปอยู่ห่าง ๆ ในจุดที่ไอ้ตุณกับปิงปองสินะ อ่า 2 คนนั้นยืนอยู่ ยืนแบบเสาไม่มีศาล ยืนทำไมไม่ทำอะไรเลย ยืนแบบไม่มีก็ได้ อะไรไอ้พวกนี้ “ไอ้บีมอะไรนั่น มันแต๊ะอั๋งคุณมิ้นท์อีกแล้ว” ไอ้ตุณเอ่ยบอกผมทันทีที่นั่งลงที่โซฟารับแขก “กูเสนอตัวไปช่วยแล้วเขาบอกไม่ต้อง” “เราต้องอดทนครับ อดทนมาก ๆ เพราะตอนนี้มิ้นท์เองก็อดทน เพราะมันเป็นงาน” คนเป็นเพื่อนมีอาการตัวสั่นด้วยความโกรธ แค่นี้ก็โกรธแล้ว ถ้าต้องแสดงละครที่มีเลิฟซีนทำยังไง ผมเองก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเธอด้วย นี่มันแค่เริ่มต้น ของจริงต่อจากนี้ต่างหาก ถ้าผมเข้าไปช่วยเธอ งานของเราจะยากทันที ต้องทำให้เธอโสดจนไปถึงมือไอ้คิว “โอ้ยยยย!!!” เสียงโอ้ยของไอ้บีมดังลั่น เพราะโดนหญิงสาวตัวเล็กหยิกมือ สงสัยยัยนั่นก็เริ่มทนไม่ได้แล้วเหมือนกัน ผมเองก็น่าจะห่วงเกินไป ผมรอจนเธอทำงานเสร็จ ก็เลยรอรับเธอกลับ ด้วยเหตุผลที่ผมบอกคนอื่น ๆ ว่าผมหางานให้เธอ ผมเลยต้องรับผิดชอบ ซึ่งมันปกติมาก สำหรับคนที่แสดงออกว่าตามจีบเธออยู่ เมื่อเข้ามาในรถได้คนที่ยิ้มแย้มตลอดเวลาก็ก้มหน้าลงแล้วกรี๊ดออกมาจนลั่นรถ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มเหมือนเดิม “เค้านัดฉันแล้วค่ะ” “เบี้ยวนัดไปซะ ถ้ามันโทรมาตามบอกว่ากลัว ถ้าจะไปด้วยกันสองคน ถ้านัดไปกินกับกลุ่มเพื่อนเธอค่อยไป” สิ่งที่ผมพูด ทำให้คนฟังอ้าปากค้าง “ทำไมไม่บอก จะให้ฉันเปลืองตัวทำไม ถ้าไม่ต้องไป ก็บอกสิ!!!!! นี่มันเนียนจับนมฉันตั้งสองที” บ่นอะไรนักหนา จะจับนมผมคืนไหมล่ะ ผมจะให้จับ ผมจะให้ลูกหนี้มาต่อต้าน เสียงดังใส่ผมแบบนี้ไม่ได้ ผมบีบเข้าทีกรอบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอลืมไปไหมว่าเธออยู่ในสถานะลูกหนี้ ผมให้ทำอะไรเธอก็ต้องทำ ไม่ใช้มาเสียงดังใส่ผมแบบนี้ “อย่าลืมว่าตัวเองเป็นลูกหนี้ ฉันทำทุกอย่างในฐานะความเป็นคนแล้ว ถามแล้วว่าไหวไหม ถ้าไม่ไหวต้องบอกไม่ใช่ทนแล้วมาบอกว่าไม่โอเค ต่อไปถ้าเกิดอะไรแบบนี้ ตบมันเลย” ผมยิ่งบีบแก้มของเธอแรงขึ้น แต่เธอกลับกอดผมเฉยเลย อะไรของยัยนี่เนี่ย “ฮีลลิ่ง ต่อไป จะไม่ทนแล้ว ฉันจะตบมันเลย ฉันล้อเล่นนะ ประสบการณ์มันสอนค่ะ ว่าวงการนี้ ถ้าเราไม่รู้จักอ่อนเลย เราจะอยู่ไม่ได้ แล้วฉันก็อยากทำงานของคุณให้มันสำเร็จ เพราะยังไงมันก็เป็นงาน ขอบคุณนะที่เป็นห่วง” “ไปห่วงเธอตอนไหนไม่ทราบ ฉันกำลังด่าเธออยู่นะ” ยัยนี่บ้าไปแล้วหรือไง ผมกำลังด่าเธออยู่ กลัวฉันบ้าง ฉันเนี่ยปาดคอเธอได้ง่าย ๆ เลยนะ!!!! ในขณะที่เรากันเถียงกันอยู่ ไอ้เวรตุณมันก็ดันหัวเราะออกมา ผมเลยสะบัดหน้าของเธอออกจากมือ ยัยนี่ประสาท ผมเท้าคางกับที่จับของประตูรถ เพื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ยัยนี่มันเหลือเกิน ผมไม่อยากจะคุยกับเธอแล้ว ขี้มโน พูดเองเออเอง “รีบขับหน่อยไอ้ตุณ ฉันมีนัดกับน้องมิว” ผมต้องการข่าวจากวงใน จนกว่ามิ้นท์จะเข้าหาไอ้คิวได้ ผมเองก็ต้องสืบจากทางอื่นไปด้วย หลังจากที่ส่งมิ้นท์กับเพื่อนที่คอนโด ไอ้ตัวสะเหร่อก็หัวเราะก๊ากออกมาทันที เกลียดมันจังเลย ผมถีบเบาะที่มันนั่งขับรถอยู่ จนมันเงียบ แต่ก็ยังมีคิกคักอยู่ตลอดเวลา “ไปไหนครับ วันนี้เราไม่มีนัดสักหน่อย” “มี!!! ฉันจะทำให้มันมีไง ขับรถไป!!!! หัวเราะอยู่ได้” ใช่ ผมไม่ได้นัดกับมิว เพราะเธอไม่มีอะไรที่ผมอยากได้อีกแล้ว แต่ผมจะไปตามดูไอ้คิวต่างหาก “เขาไม่หึงครับ” “กูก็ไม่ได้ทำให้เขาหึงไหม!! มึงนี่แม่ง ชอบพูดให้กูดูชอบยัยนั่นเนอะ วันนี้มึงไปเลย ไปเอาเวลาที่แน่นอนของไอ้คิวมาให้กูให้ได้ เข้าทางเลขาป้าคนนั้น” ผมอยากจะบ้า ผมไม่ได้พูดเพื่อให้ยัยนั่นหึงซะหน่อย ไอ้นี่ขี้มโน ผมจะสนใจทำไม ยัยนั่นทิ้งผมนะ “สาว ๆ เอาเอง แก่ ๆ โยนมาเชียว คุณวินไม่น่ารัก เบื้องหน้าชายผู้สมบูรณ์แบบ จะมีใครรู้เบื้องหลังบ้าง” คนที่พูดมาก โดนผมถีบเบาะอีกครั้ง เพื่อให้มันเงียบ สงสัยอาการพูดมากจะมาตามกรรมพันธุ์แฮะ เฮ้ออออ Minto Say :: ฉันกลับมาถึงห้องด้วยร่างกายที่โคตรจะเหนื่อยล้า แถมหิวมาก เพราะถ่ายงานฉันไม่กล้ากินอะไรเลย เพราะกลัวพุงออก เลยจิบแต่น้ำ ไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน ตอนนี้เลยอยากจะหาอะไรกระแทกปากสักหน่อย “มึง ไม่เอาแบบนี้ได้ไหมวะ แบบยอมให้เขาจับนมอะไรแบบนี้” “มันเป็นงานราคา 2 ล้านไงมึง” ฉันตอบออกไปแบบไม่ได้มีอะไรแอบแฝง ฉันคิดแค่นี้จริง ๆ ฉันอยากได้บ้านของพ่อคืน ฉันอยากให้หนี้ที่มีให้หมด ก็แค่นั้นเลย “เฮ้อออออ แบบนี้โคตรเปลืองตัวเลย กูเป็นห่วงมึงนะ” ไอ้ปิงปองแกจะมาจริงจังอะไรเนี่ย ไม่ต้องเครียดได้ไหม “คุณวินเค้าเซฟดี เค้าถามตลอดว่าไหวไหม ฉันเองแหละที่ทำให้มันเกิดขึ้น แกรู้ว่าฉันดูแลตัวเองได้” ฉันพยายามที่จะสู้ สู้แทนคนที่นอนอยู่บนเตียงที่ลุกขึ้นมาบอกความจริงไม่ได้ ฉันไม่ได้สนิทกับคุณพะพายขนาดโกรธแค้นแทน แต่ฉันสงสารคุณวิน ทุกครั้งที่เขามองไปที่น้องสาว เขาจะต้องร้าวรานมากแน่ ๆ รายนั้นรักน้องสาวอย่างกับอะไร “เอาเถอะ มึงเอาไง กูเอาด้วย” ปิงปองดึงฉันเข้ามากอดเอาไว้ มันเหมือนกำลังใจชิ้นใหญ่ ทำให้น้ำตาที่ถูกซ่อนเอาไว้ได้ไหลออกมา ตอนนี้ฉันเหมือนคนที่ว่ายน้ำอยู่กลางมหาสมุทร หนี้มากมายเกินตัวที่ต้องจ่าย หนี้ไม่ได้ก่อ แม้จะมีงานมา 1 งานก็ใช่ว่าฉันจะหมดหนี้ ฉันต้องทำงานนี้อีกตั้งเท่าไหร่ ที่ผ่านมาฉันอ่อนแอไม่ได้เลย Rrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr [ Beem Calling….. ] โทรมาตามแล้วสิ ไม่อยากรับเลย ฉันมองหน้าปิงปอง เพื่อบอกว่าหมดเวลาของคนอ่อนแอแล้ว ฉันกดรับสายคุณบีมแล้วเปิดลำโพงให้ปิงปองฟังด้วย สายสนทนา “ค่ะ มินตรารับสายค่ะ” [ พี่บีมเองนะคะ ส่งโลเคชั่นมาสิคะ พี่จะไปรับ ไอ้วินกลับไปแล้วใช่ไหม ] “เขาแค่มาส่งที่หน้าคอนโดค่ะ ฉันมาคิดดูแล้ว ฉันไม่ไปดีกว่า ไปกันแค่สองคนมันจะดูไม่ดี” ฉันเบี้ยวนัดตามที่คุณวินบอก [ อะ อ่าวววว สองคนที่ไหนคะ เพื่อนพี่เยอะแยะ ] เพื่อนเหรอ ฉันนึกไปถึงคำพูดของคุณวิน ถ้าพาไปเจอเพื่อนค่อยไป นี่แหละโอกาสเหมาะแล้ว “เพื่อนฉันไปด้วยนะคะ ที่เป็นผู้จัดการส่วนตัว ถ้าพี่โอเคก็มารับได้เลย” ฉันพยักหน้าให้ปิงปอง ที่ส่ายหน้าใส่ฉันไม่หยุด นี่เป็นโอกาสทอง จะปล่อยหลุดมือไม่ได้ [ ที่อยู่มาเลยค่ะ ] “คอนโดเปี่ยมสุข แถวบางบอนค่ะ ถึงแล้วโทรมานะคะ” จบการสนทนา ไอ้ปิงปองเทศนาฉันยาวเหยียด ที่รับปาก โดยไม่วางแผนก่อน ฉันเลยต้องลากมันไปแต่งตัวด้วย แกจะมาด่าฉันทำไม แกก็ไปไอ้นี่ ฉันมีเป้าหมาย แล้วฉันก็ไม่ได้โง่ ที่จะทำให้เป้าหมายสนใจ ฉันต้องมีอะไรที่เหมือนกับคนที่เขาเคยรัก ฉันเปิดดูรูปของคุณพะพาย สไตล์การแต่งตัว แต่งหน้า เอาให้ให้เป็นสไตล์เดียวกัน ซึ่งเป็นลุคใส ๆ ในวงเหล้า เย้!! แอ๊บใสไปเลยจ้า “อีปิงปอง สูทแดง!!! มึงจะไปเชียร์แขก อาบ อบ นวด ไหนเนี่ย” “ปากมึงนี่น่าจะเอาขี้เถ้ายัดตอนเกิดเนอะ กูออกจะหล่อ” ฉันมองคนที่จัดแจงสูทของตัวเอง พร้อมกับเอาดอกไม้ปักที่กระเป๋าสูท จ๊ะ เอาที่มึงสบายใจ เชียร์แขกชัด ๆ ฉันพยายามโทรหาคุณวินเพื่อส่งข่าวหลายครั้ง แต่เขาไม่รับสายเลย เบอร์คุณตุณก็ไม่มี ฉันเลยหันไปหาคนที่ยังงุ่นงานกับดอกไม้ในกระเป๋าเสื้อ “มึงติดต่อคุณตุณไว้ด้วยนะ เพื่อความปลอดภัย ตอนนี้กูเตรียมสเปรย์พริกไทยแล้ว เครื่องช็อตไฟฟ้าแล้ว พร้อม” ฉันคิดว่าฉันน่าจะเอาตัวรอดได้ จำไว้มิ้นท์ เขาชอบแบบคุณพะพาย สดใสเข้าไว้ “เออ ได้เลย” แต่ยังไม่ทันที่ปิงปองจะโทรหาคุณตุณ สายจากคุณบีมก็โทรเข้ามา เพื่อบอกว่าเขาถึงคอนโดของฉันแล้ว เราเลยได้แต่ฝากเป็นข้อความเอาไว้ หวังว่าเขาจะได้อ่าน แล้วตามมาช่วยเราได้ [ ตอนนี้มิ้นท์มีนัดไปดื่มกับคุณบีมและเพื่อน ๆ ทางนั้นกำลังมารับเราแล้ว ถึงที่แล้วจะส่งโลเคชั่นให้อีกทีครับ ] ก่อนจะลงไปหาคนที่มารับที่ชั้นล่างของคนโด “แต่งตัวน่ารักจังเลย นึกว่ามินตราจะสายเซ็กซี่ซะอีก ขึ้นรถสิคะ” “ฉันไม่ได้ไปกับพี่สองคนแน่นะ ฉันไม่อยากเป็นข่าวว่าเดทนะคะ ไปกลุ่มเพื่อนเยอะ ๆ จะได้ปลอดภัย ฉันไม่อยากให้พี่มีข่าวเสียด้วยค่ะ” “แน่นอนค่ะ เพื่อนพี่ไปอีกเพียบเลย” เราขึ้นรถไปกับคุณบีม โดยมีปิงปองตามมาด้วย คุณบีมพยายามชวนฉันคุยตลอดทาง พยายามจะแตะเนื้อต้องตัว จนฉันต้องขู่ว่าจะกลับ เขาถึงยอมสงบมือปลาหมึกของตัวเอง กว่าจะมาถึงร้านก็เล่นเอาฉันเหนื่อยเลย รถที่เรานั่งมา มาจอดที่ทองหล่อ หน้าร้าน Angels เมื่อเข้ามาในร้านได้ ฉันก็หาเป้าหมายของฉันทันที แต่ไม่มี!!!!!! หรือจะมาช้า ควรรอไหม “ดื่มอะไรดีคะ ทั้งหนูทั้งเพื่อนเลย” พี่บีมถามฉันกับปิงปอง ว่าจะดื่มอะไร แต่ฉันไม่ได้มาเพื่อดื่มอะ “เหล้า น้ำค่ะ ขอจาง ๆ นะคะกลัวจะเมา ของเพื่อนขอโซดา แกจะเข้าห้องน้ำใช่ไหมปิงปอง รีบไปสิ” ฉันเปิดช่องให้เพื่อนไปติดต่อหาคุณวิน แล้วส่งพิกัด เพื่อบอกว่าร้านอยู่ที่ไหน “นี่น้องมินโตะจ้า รู้จักเพื่อนพี่หน่อย นี่พี่บอมเบ กับเจมส์ เป็นพวกแก๊งตัวร้าย รังเกียจไหมจ๊ะ” พี่บีมพยายามจะโอบไหล่ฉัน แต่ฉันเอี้ยวตัวหนี “ไม่ค่ะ ร้านน่านั่งนะคะ” ฉันเริ่มมองไปรอบ ๆ ร้านหาคนชื่อคิว “มองหาอะไรคะ ทำไมขอโอบหน่อยไม่ได้เหรอ หอมจังเลยตัวหนู” คุณบีมพยายามจะลวนลามฉันในความมืด ทำให้ฉันต้องเบี่ยงตัวหลบ แล้วหันไปยิ้มให้เขา “ไม่ได้ค่ะ มินขอไปตามหาเพื่อนก่อนนะคะ ไปห้องน้ำนานจัง” แต่ทันทีที่ฉันจะลุกไปหาไอ้ปิงปอง แก้วเหล้าก็วางอยูาหน้าฉันพอดี สายตาที่มองให้ฉันดื่ม ทำให้ฉันต้องดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้เลย อีกด้าน “อ้าาาส์ วินขาาาา อื้มมมมม ดีจังเลย” เพลงรักที่กำลังจะเริ่มขึ้นถูกขัดจังหวะด้วยคนที่หน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง ธาวินรู้ได้ทันทีต้องมีเรื่องสำคัญมากกว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ในตอนนี้แน่ “คุณวิน!!! เรื่องด่วนครับ” “มิว แป๊บนะ พี่ขอตัวสักแป๊บ” วินละจากหญิงสาวที่เป็นเหยื่อในครั้งนี้ หญิงสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของคนเป็นพี่ชาย แล้วเดินตามตุณออกมาจนถึงด้านนอกของคอนโด เพราะไม่อยากให้มีบทสนทนาที่ดังขึ้น ตุณเลยโชว์โทรศัพท์ที่ได่รับข้อความจากปิงปองให้ธาวินดู ทำให้ธาวินตกใจในความบ้าบิ่นไม่ปรึกษาของมิ้นท์เป็นอย่างมาก เขารีบใส่เสื้อให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องของหญิงสาวไปเลยโดยไม่บอกลา เพราะความร้อนใจมากมายที่มี “ยัยนี่มันไม่คิดจะปรึกษาฉันเลยหรือยังไง” พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เลยเห็นว่ามิ้นท์พยายามโทรหาเขาแล้วเกือบสิบสาย แต่เขานั้นปิดเสียงปิดสั่นเอาไว้ ในระหว่างทางที่เขาจะเดินออกจากคอนโด กลับมองเห็นคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่จากที่ไกล ๆ ใครคนหนึ่งที่ควรจะอยู่ที่ร้านเหล้า แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ที่คอนโดของน้องสาวตัวเอง มันช่างเป็นความโชคดี ที่เขาออกมาจากห้องของมิวได้ก่อน “แย่แล้วไอ้คิวอยู่ที่นี่ มิ้นท์ไม่ปลอดภัยแล้วพวกไอ้บีมมันพวกชอบหยอดยา”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more