เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 9 ต้องการกำลังใจ

จุ๊บ

"มอนิ่งค่ะสุดหล่อของหนู"

ทับทิมผละจูบออกจากแก้มขาวผ่องของผอ.หนุ่ม เช้าแบบนี้ทำไมผอ.ภาคย์ถึงได้มานอนบนโซฟาตัวยาว

แต่ด้วยชุดนอนเสื้อแขนสั้นและกางเกงขายาวสีดำของเขา อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนผอ.ภาคย์นอนที่นี่

ธรรศภาคย์มองดูนาฬิกาที่ห้อยอยู่บนผนังในห้องนอน บอกเวลาหกโมงเช้า ยังไม่สายนี่ ยังไม่ถึงเวลาของนาฬิกาที่เขาตั้งปลุกเอาไว้ด้วยซ้ำ แล้วทับทิมมาทำไมแต่เช้า

"คิดถึงค่ะ"

เขยิบเข้าไปหอมแก้มสากอีกที เขาคงสงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมเธอถึงมาแต่เช้าตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น

ก็เพราะคิดถึงเขาน่ะสิ ไม่ได้มาให้เจอตั้งสามวัน ถึงจะแอบมองอยู่ห่างๆ ก็เถอะ แต่ก็พยายามยับยั้งชั่งใจ

เพราะรู้ว่าเขาโกรธ ก็เลยทิ้งระยะห่างเอาไว้ คิดว่ายังไงสามวันผ่านไปเขาน่าจะยอมใจอ่อนลงให้เธอเข้ามาวุ่นวายได้บ้าง

ให้ถอดใจแล้วยอมแพ้ถอยกลับเหรอ ไม่มีทาง! แต่เธอมีเรื่องที่ต้องสะสางภายในจิตใจ

เมื่อก่อนมีแค่เรื่องแม่เท่านั้นที่มันสามารถกระทบจิตใจของเธอได้ แต่พอเธอรับเอาผอ.ภาคย์เข้ามาอยู่ในหัวใจ แค่เพียงเขาดุเธอก็ใจแป้วลงไปแล้ว

วันนี้เลยอยากมาดูว่าหายโกรธเธอหรือยัง เดี๋ยวลองแหย่ดู

ทับทิมถือวิสาสะนั่งลงบนตักของอีกฝ่ายเมื่อเขาลุกขึ้นนั่ง สองแขนโอบรอบคอเขาแล้วมองใบหน้าหล่อเหลาในยามเช้า คนอะไรดูดี๊ดูดีทุกเวลา

อยากเป็นภรรยาที่ได้ตื่นขึ้นมาเจอหน้าสามีเป็นคนแรก

"จะไปอาบน้ำแล้วครับ"

ธรรศภาคย์บอกคนที่เงียบหายไปสามวันติด คนที่บอกจะเป็นเด็กเขาทว่ากลับไม่มาให้เห็นหน้า จนแอบคิดว่าทับทิมคงไม่อยากเป็นเด็กของเขาต่อแล้วมั้ง

ยอมรับว่าวันนั้นกลับถึงบ้านก็รู้สึกผิดที่ขึ้นเสียงใส่เธอ แต่มันพลั้งเผลอ เพราะทับทิมทำในสิ่งที่อันตรายกับทั้งเขาและเธอ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง และหลักๆ คนที่เสียหายคือเธอทั้งนั้น

"ให้หนูอาบให้ไหมคะ"

ทับทิมถามยิ้มๆ ทว่าฝ่ายนั้นกลับส่ายหน้าแล้วยกคนตัวเล็กลงจากตัก เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

เมื่อคืนเขานอนที่วิทยาลัยเพราะทำงานดึก เขาไม่ใช่ประเภทที่เห็นเอกสารอะไรก็เซ็น แต่มันต้องอ่านและคิดวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ทำไปทำมามันก็ปาเข้าไปห้าทุ่ม ขี้เกียจกลับบ้านก็เลยนอนมันที่นี่ซะเลย

เมื่อก่อนที่เข้ามารับตำแหน่งผอ.ใหม่ๆ พ่อปล่อยให้เขาเรียนงานคนเดียว ภาพเขาวันนั้นกับวันนี้ไม่ต่างกัน นั่งทำงานจนดึก

ผอ.หนุ่มใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเพราะไม่ใช่ที่บ้าน เดินพันผ้าเช็ดตัวครึ่งท่อนล่างออกมาด้านนอก ก็ยังเจอทับทิมที่นั่งอยู่ในห้องนอนมองมา

ทับทิมกัดปากตัวเองเบาๆ กับภาพตรงหน้า ตอนนั้นได้แต่จินตนาการว่าผอ.ภาคย์เวลาไม่มีเสื้อผ้าบนร่างกายต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่นอน

แต่ความจริงคือเขาสุดกว่าในภาพที่เธอจินตนาการในหัวซะอีก คนอะไรหุ่นดีมาก ขาวสะอาดสะอ้านเหมือนคนอาบน้ำวันละสิบรอบ

กล้ามเนื้อตรงหน้าท้อง ช่วงอก ช่วงแขนก็แน่นไปหมด อายุสี่สิบห้าจริงๆ เหรอ ทำไมเขาถึงดูแลตัวเองได้ดีมากขนาดนี้

แม่เจ้าโว้ย! เลือดกำเดาอีทับทิมแทบไหล

แม่อยากเดินเข้าไปกระชากผ้าเช็ดตัวสีเทาออกจากท่อนล่างให้รู้แล้วรู้รอดแล้วจับบั้งข้าวหลามผอ.ภาคย์ยัดใส่ปากตัวเอง!

"ออกไปรอข้างนอกก่อนครับผมจะแต่งตัว"

เปิดตู้เอาเสื้อผ้าออกมาแขวนด้านหน้าประตูก็ยังเห็นทับทิมนั่งอยู่ ใจคอจะดูเขาใส่เสื้อผ้าหรือยังไง

"ละ..แล้วหนูรอในนี้ไม่ได้เหรอคะ"

เสียงหลงแล้วอีทับทิมเอ๊ย จะวูบ! ว่าที่ผัวในอนาคตทำไมน่ากินจังเลย น่าเลียไปซะทุกส่วน โดยเฉพาะยอดอกสีชมพู

ฮื่ออออ เป็นบุญตาอีทับทิมจริงจริ๊งที่ได้มาเห็น

"ไม่ได้ครับ"

ธรรศภาคย์ส่ายหัว ก่อนจะเดินมาจับแขนทับทิมส่งออกหน้าประตูห้องนอนแล้วปิดกลับเข้ามาแต่งตัว

ไม่นานก็เดินออกมาในชุดทำงาน เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแล็คสีเดียวกัน สวมถุงเท้าและผูกไทเรียบร้อย

ทับทิมที่เห็นหน้ารีบเดินเข้าไปสวมกอด กดจมูกลงบริเวณเนินอกที่โผล่ออกมาจากคอเสื้อด้วยความคิดถึง

คนที่เพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ ตัวหอมจังเลย นอกจากกลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้มันยังมีกลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ ด้วย

"พอแล้วครับ"

ถ้าจะกอดแน่นขนาดนี้ไม่สิงเข้ามาในตัวเขาเลยล่ะ

"ไม่คิดถึงหนูเหรอคะ ไม่มาให้เจอตั้งสามวัน"

เงยหน้าขึ้นถามทำตาปริบๆ ทว่าฝ่ายนั้นไม่ตอบกลับมา

"แต่หนูคิดถึงผอ.นะคะ"

"ขอกินกาแฟก่อนครับ"

ดันคนตัวเล็กออกห่างเพียงนิดก่อนจะเดินไปชงกาแฟมาดื่ม

กาแฟดำเพียวๆ สองช้อน ไม่นม ไม่น้ำตาล เขากินแบบร้อน ไม่เหมือนธนา รายนั้นชอบกินกาแฟเย็น

พูดถึงธนาแล้ว กลัวหลานชายขึ้นมาเจอทับทิมแล้วสิ ปกติธนาจะไม่ขึ้นมาหาเขานะหากเขาไม่เรียก

แต่วันนั้นก็เห็นแล้วว่าธนาสงสัยที่เขาไม่ลงไปหาจนต้องขึ้นมาหาเสียเอง

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณลงไปได้แล้วครับ ยังไงค่อยแชทมาแล้วกันเดี๋ยวผมจะเข้าไปอ่าน"

"งื้อ..รีบไล่จังค่ะ"

ทับทิมเดินมานั่งคร่อมลงบนตักเขาเมื่ออีกฝ่ายถือถ้วยกาแฟมาวางบนโต๊ะกระจกแล้วทิ้งสะโพกนั่งลงที่โซฟา

สองแขนโอบรอบคอเขาอัตโนมัติ ก้มลงไปจุ๊บริมฝีปากหยักทีหนึ่งแล้วผละออก

ตัดสินใจดึงหน้าเข้าไปจูบใหม่เมื่อรู้สึกว่ามันไม่พอ ตะโบมดูดปากเขาอย่างอย่างหนักหน่วงด้วยความโหยหา

คิดถึงผอ.ภาคย์มาก คิดถึงจนจะขาดใจตาย

ทว่าคนตัวโตกลับต่อต้านไม่ให้เธอได้แทรกลิ้นเข้าไป มือหนาดันตัวเธอออกห่าง แต่เธอเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน

คิดถึงจูบหวานๆ ของผอ.ภาคย์มาก นับวันยิ่งมากขึ้นทุกที

"พะ..พอก่อนครับ"

ผอ.หนุ่มเบี่ยงหน้าหนี ทำให้ปากของเราทั้งคู่หลุดออกจากกัน

"ไม่คิดถึงหนูเลยเหรอคะผอ."

คนตัวเล็กทำสีหน้าออดอ้อนขอความเห็นใจ แต่ใช่ เขาอาจไม่ได้คิดถึงเธอก็ได้ แต่เธอคิดถึงเขานี่นา

"ผอ.ไม่คิดถึงหนูไม่เป็นไรค่ะ แต่ให้คนที่คิดถึงผอ.มากๆ จนนอนไม่หลับได้มีกำลังใจหน่อยนะคะ หนูต้องการกำลังใจจากผอ.ในการใช้ชีวิตมากๆ เลยค่ะ"

พอสิ้นคำนั้นธรรศภาคย์หันกลับมามองหน้าทับทิม ทำไมอีกฝ่ายพูดแบบนั้น ทับทิมกำลังมีปัญหาอะไรกันแน่

"หนูไม่ได้ว่าจะทำพฤติกรรมไม่ดีแบบวันนั้นแล้ว ขอแค่..ได้จูบกับผอ.เพื่อเติมกำลังใจเฉยๆ หากผอ.ไม่ได้เป็นฝ่ายอยากมีอะไรกับหนูเองหนูจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วค่ะ"

เอ่ยจบทับทิมประกบปากลงไปอีกครั้งไม่รอให้เจ้าของร่างกายเป็นฝ่ายอนุญาต คราวแรกเหมือนเขาจะไม่เปิดโอกาส ทว่าพอเธอรุกหนักเข้าเขากลับยอมเปิดปากให้เธอได้เข้าไปควานหาความหวานจนสำเร็จ

ลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระวัดรัดลิ้นสากด้านใน ก่อนจะดูดดุนเบาๆ เธอกลืนน้ำลายของเขาลงคออย่างไม่นึกรังเกียจ อะไรที่เป็นของผอ.ภาคย์เธอไม่รังเกียจสักนิด

ไม่ใช่เพียงความใคร่ที่มีต่อเขาเพียงอย่างเดียว แต่มันคิดถึง มันรัก เธอรักผอ.ภาคย์จริงๆ ถึงได้ยอมเสื่อมเสียภาพพจน์กุลสตรีที่มี

หากรอให้เขาก้าวเข้ามาเองแล้วเมื่อไหร่จะมีโอกาสได้อยู่ด้วย เธอขอเป็นฝ่ายเดินเข้าหาเขาเองก็แล้วกัน

ทับทิมทำจนรู้สึกว่าตัวเองได้รับการเติมเต็มความสุขกลับมาแล้วจึงเป็นฝ่ายค่อยๆ ผละออก มองฝ่ายนั้นยิ้มๆ ไม่ได้จูบเขาอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างคนโหยหาความรักเหมือนคราวแรก

แต่เป็นการจูบอย่างละเมียดละไม ซึมซับเอาความอบอุ่นจากร่างกายที่เขามี

ส่วนผอ.ภาคย์ก็น่ารักมาก ปล่อยให้เธอทำไม่ขัดใจเลย

มือที่จับประคองเอวเธอไว้ก็ไม่ได้ดันออกห่างเหมือนตอนแรก เขาก็จับมันอยู่แบบนั้น เธอจึงจับมือของเขาให้เปลี่ยนเป็นโอบรอบตัวเธอแทน

"จับแบบนั้นเดี๋ยวหนูแอบคิดลึกนะคะว่าผอ.อยากจับหนูโยกขึ้นโยกลง ให้กอดเอวหนูแบบนี้แทนค่ะ"

บอกแล้วเปลี่ยนซบใบหน้าลงกับอกอุ่น สองมือสอดกอดเอวสอบของเขา เธอชอบอยู่บนตักของผอ.ภาคย์ท่านี้จังเลย

เธอกอดเขา เขากอดเธอ ความรู้สึกมันอยากให้ผอ.ภาคย์ทำแบบนี้ทุกครั้ง

หูเนียนแนบกับอกอุ่น สัมผัสได้ว่าเขาก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน ทับทิมแอบอมยิ้ม