EP.4 : ค็อกเทล
2247 Words
คืนวันเสาร์ ISSARA ROYAL BANGKOK HOTEL. ชั้น 6 Club & Lounge
หญิงสาวยืนสอดส่องสายตามองดูที่เคาน์เตอร์บาร์อยู่ครู่หนึ่ง และสายตาก็ปะทะเข้ากับเป้าหมายอย่างจัง บาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดหล่อยืนพูดคุยกับลูกค้าสาวๆที่นั่งยึดพื้นที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์จนแทบไม่มีที่นั่งหรือที่ยืนเหลืออยู่เลย ไม่แปลกใจที่เขาจะโซฮอตกับลูกค้าสาวๆขนาดนี้เพราะใบหน้าหล่อๆนั้นเป็นสาเหตุ
ตอนนี้ฉันชักไม่แน่ใจว่าเขาจะจำอะไรได้ไหมเพราะเรื่องมันผ่านมาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้ว คืนนั้นฉันนั่งอยู่ตรงหน้าเขาพอดีบางทีเขาอาจจะยังจำฉันได้ ไหนๆฉันก็มาถึงที่นี่แล้วลองเข้าไปถามดูดีกว่า เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาทันที ร่างเพรียวระหงเดินแทรกช่องว่างที่กำลังมีคนเดินออกมาจากหน้าเคาน์เตอร์บาร์
เธอยิ้มกว้างให้เขา ชายหนุ่มชายตามองหญิงสาวเล็กน้อยแต่ก็หันกลับไปผสมค็อกเทลต่อ
“ เอ่อ.. สวัสดีค่ะ ”
“ สวัสดีครับ รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ
“ คือ..คุณพอจะจำฉันได้หรือเปล่าคะ คืนวันเสาร์ที่บริษัทจัดงานปาร์ตี้ฉันนั่งตรงเคาน์เตอร์บาร์ข้างหน้าคุณ ”
ชายหนุ่มมองสำรวจใบหน้าหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะไล่สายตาลงมาถึงหน้าอกของเธอก่อนจะเลื่อนสายตากลับขึ้นไปมองหน้าคนพูดอีกครั้ง สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกหน้าชาไปทันที ถึงจะถูกจ้องที่หน้าอกบ่อยแค่ไหนแต่การกระทำเสียมารยาทของชายหนุ่มตรงหน้าก็ทำให้เธออดรู้สึกไม่พอใจไม่ได้
“ หึ..ก็พอจะจำได้ ”
“ ฉันมีเรื่องอยากจะรบกวนถามคุณหน่อย เอ่อ..คือ ” เมย์หยุดพูดไปครู่หนึ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับสาวๆที่หันมาจ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจ
“ ตอนนี้คงไม่สะดวก รอหลังผมเลิกงานได้ไหม ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อเอ่ยขึ้น
“ เอ่อ..เลิกงานกี่โมงคะ ”
“ เที่ยงคืน ”
“ คุยตอนนี้ไม่ได้เหรอคะ ใช้เวลาแค่แป๊บเดียวไม่นานหรอกค่ะ ” สายตาชำเลืองดูเวลาในโทรศัพท์ที่เวลาตอนนี้เพิ่งจะสี่ทุ่มเอง ถ้าต้องรอถามเขาหลังเลิกงาน เธอต้องนั่งรออีกตั้ง 2 ชั่วโมง กว่าจะได้กลับบ้านไม่ตีหนึ่งเลยเหรอไง
“ รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ? ” เขาส่ายหน้าปฏิเสธแทนคำตอบ
“ เอ่อ..แนะนำหน่อยสิคะ ปกติฉันไม่ค่อยดื่มค็อกเทลเท่าไหร่ ” เมย์พ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดพลางมองหาที่นั่งที่ยังว่างอยู่ เป็นจังหวะที่ชายหนุ่มคนหนึ่งลุกออกจากที่นั่งทำให้เธอรีบขยับตัวลงไปนั่งที่เก้าอี้ตัวนั้นทันที
บาร์เทนเดอร์หนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนบาร์เทนเดอร์อีกคนให้เปลี่ยนตำแหน่งกับเขา ขณะเดินไปยืนตรงที่หญิงสาวนั่งอยู่ ชายหนุ่มเทส่วนผสมลงไปในกระบอกเช็คเกอร์ก่อนจะเขย่าส่วนผสมทุกอย่างให้เข้ากันและเทน้ำสีชมพูสดลงแก้วใบสวยและหยิบมันลงวางลงบนโต๊ะตรงหน้าเธอ เขาหยิบสตอร์เบอรี่ลูกโต4ลูกใส่ลงถ้วยแก้วใบเล็กวางลงข้างๆ
“ ว้าว! สีสวยจัง เรียกว่าอะไรคะ? ”
“ Virgin Cocktail ผมคิดว่ามันเหมาะกับคุณ ดื่มง่ายๆ รสชาติเหมือนน้ำผลไม้ อืม..ส่วนผสมก็มีBitter soda ,Pink grapefruit juice, Homemade grenadine, Pink pepper con แล้วก็ผสม Gin นิดหน่อย แก้วนี้ผมเลี้ยงส่วนสตอร์เบอรี่ถ้วยนี้แถมฟรี ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มขยิบตาให้เธอก่อนจะหันไปผสมค็อกเทลให้ลูกค้าคนอื่นต่อ
“ เอ่อ..ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจ่ายเอง ”
“ ไม่เป็นไรครับ แก้วต่อไปคุณค่อยจ่ายก็ได้ ลองชิมดูสิรสชาติถูกใจไหม ”
“ ขอบคุณค่ะ อืม..รสชาติดี เหมือนดื่มน้ำผลไม้เลย ” เมย์ยกแก้วขึ้นมาจิบต่อแก้เขิน สายตาเบือนไปมองทางอื่นไม่กล้าสบสายตาสีเทาอมเขียวคู่นั้นของเขา
ฉันไม่รู้จะคุยอะไรนอกจากหันไปมองที่แดนซ์ฟลอร์เป็นพักๆ นั่งฟังเพลงพร้อมกับจิบเครื่องดื่มในมือไปเรื่อยๆ อารมณ์ตอนนี้ก็กรึ่มๆ รู้สึกเลือดลมในกายสูบฉีดขึ้นมา ดื่มไปได้สักพักก็หมดแก้วที่สองแต่แอลกอฮอล์คงน้อยจริงอย่างที่เขาบอกเพราะฉันไม่รู้สึกเหมือนดื่มเหล้าเลยเหมือนดื่มน้ำผลไม้ชิลๆมากกว่า
ขณะที่รอเครื่องดื่มแก้วใหม่จากบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เธอก็ชวนเขาคุยไปด้วย
“ แก้วนี้เรียกว่าอะไรคะ? ”
ฉันมองแก้วทรงแชมเปญที่มีน้ำสีชมพูสวยที่มีละอองสีทองระยิบระยับในแก้วก่อนจะยกขึ้นจิบ รสชาติมันถูกปากพอๆกับแก้วแรก รสชาติหวานอมเปรี้ยวอร่อยลิ้นจนต้องยกขึ้นจิบต่อ
“ Cosmopolitan หวานอมเปรี้ยวนิดๆ แอลน้อย ส่วนผสมก็มี Absolut Citron ,Cointreau, cranberry juice , lime juice , simple syrup หึ..พอหมดแก้วนี้คุณควรหยุดดื่มนะ ถึงแอลกอฮอล์ที่ผสมจะน้อยกว่าปกติแต่คุณก็อาจเมาได้เหมือนกัน ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มชะโงกหน้าเข้าใกล้จนใบหน้าแทบจะติดกับใบหน้าของเธอ หญิงสาวเบี่ยงตัวออกห่างอัตโนมัติและหลบสายตาไปมองทางอื่นจึงไม่ทันเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเขา
“ฉันไม่เมาหรอก ปกติฉันคอแข็ง” เมย์เชิดหน้าขึ้นก่อนจะยกแก้วค็อกเทลขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“ ขออีกแก้วค่ะ ”
“ ลองอะไรแรงๆหน่อยไหม คุณบอกว่าคอแข็งนี่ ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยออกมาเบาๆ เขายกยิ้มมองดูแม่สาวอวดเก่งที่นั่งสบสายตาเขาอยู่ครู่หนึ่ง
“ คะ? เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ” เพราะเสียงเพลงที่ดังทำให้เธอได้ยินที่เขาพูดไม่ชัด
“ ผมมีเครื่องดื่มสูตรพิเศษจะแนะนำให้คุณลองดื่มดู ”
เขาหยิบส่วนผสมเทลงในกระบอกเช็คเกอร์แต่ปรับเปลี่ยนสูตรนิดหน่อย จากGin เปลี่ยนเป็น Sierra tequila silverในปริมาณมากขึ้นและเพิ่มปริมาณความหวานของไซรัปลงไปอีกเล็กน้อยเพื่อลดความขมลง ชายหนุ่มวางแก้วค็อกเทลลงบนโต๊ะก่อนจะเลื่อนมันไปตรงหน้าเธอ
“ Butterfly Negroni Special” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก สายตาแวววับเป็นประกายเจ้าเล่ห์ขณะมองสบสายตาหญิงสาวตรงหน้า
อันโดรเมดามองน้ำสีม่วงอมชมพูสวยในแก้วด้วยความตื่นเต้น มือเล็กหยิบแก้วขึ้นจิบพลางยิ้มออกมาเมื่อสัมผัสรสชาติขมอมหวานนุ่มลิ้น นี่เขาคงแกล้งใส่เหล้าแรงกว่าเดิมลงไปแน่ๆ กลิ่นมันลอยเด่นจนแตะจมูก แถมช่วงท้องเธอยังรู้สึกร้อนวูบวาบ เธอตวัดสายตาขึ้นมองจ้องเขาเล็กน้อย เขาส่งรอยยิ้มสะกดสายตามาให้ก่อนจะผสมเครื่องดื่มให้ลูกค้าคนอื่นๆต่อ
เธอคิดว่าแก้วนี้คงจะเป็นแก้วสุดท้ายของคืนนี้แล้วหลังจากนั้นเธอคงจะสั่งน้ำผมไม้มาดื่มแทน เธอมาที่นี่เพื่อมาถามเขาไม่ใช่จะมานั่งดริ้งจนเมา ตลอดเวลาที่บาร์เทนเดอร์หนุ่มผสมค็อกเทล เธอก็จับตาดูเขาตลอดเวลา เขาคงไม่ใช่คนที่วางยาเธอหรอกไม่มีเหตุผลและแรงจูงใจมากพอ คนหน้าตาดีแบบเขาหาสาวๆสวยๆได้ไม่ยากหรอกคงไม่สิ้นคิดมาทำอะไรแบบนี้ แค่ยืนอยู่เฉยๆสาวๆก็คงสมัครใจเดินเข้าไปหาเขาเองมากกว่า เธอคิดในใจขณะะมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างเคลิ้มๆ
“ สวัสดีครับ ” เสียงทุ้มๆทักขึ้นด้านหลังหญิงสาว
อันโดรเมดาหันไปมองดูต้นทางเสียง ชายหนุ่มหน้าตาดีและแต่งตัวดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหย่อนตัวลงนั่งข้างๆเธอพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร
“ สวัสดีค่ะ ”
“ เห็นคุณนั่งดื่มอยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้ว มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ ”
“ ใช่ค่ะ”
“ ผมดื่มเป็นเพื่อนได้ไหมครับ ผมก็มาคนเดียวเหมือนกัน ”
นึกว่าฉันโง่และง่ายหรือไง ฉันเห็นเขาและกลุ่มเพื่อนของเขามองมาทางฉันตั้งแต่เมื่อกี้แล้วยังมีหน้ามาโกหกว่ามาคนเดียวอีก วันนี้ฉันก็แต่งตัวไม่ได้โป๊อะไรแค่เสื้อคอปาดสีดำและกระโปรงสั้นแค่นั้นแถมไม่ได้รัดรูปโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งอะไรแต่อย่างว่าสถานที่แบบนี้ก็คงไม่พ้นมีแต่ผู้ชายแบบนี้เข้าหา
“ พอดีอยากดื่มคนเดียวเงียบๆค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ” เธอยิ้มเย็นปรายตามองเขาอย่างไม่สนใจขณะที่ในใจก็ไม่อยากจะพุดคุยสนทนาอะไรเพราะคงไม่พ้นเข้ามาทำตัวเป็นหมาหยอกไก่เล่นๆ เพื่อหวังจะฟันสาวมากกว่า
“ งั้นผมนั่งดื่มเงียบๆเป็นเพื่อนคุณก็ได้ ผมชื่อเขตแดนนะ เรียกแดนเฉยๆก็ได้ คุณชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาราวน้ำเชื่อมพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ เมย์ค่ะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ” เมย์ยิ้มตอบเขาตามมารยาท รู้สึกทนไม่ได้กับสายตากะลิ้มกะเหลี่ยอย่างโจ่งแจ้งของชายหนุ่มตรงหน้า
ร่างเพรียวรีบลุกพรวดพราดขึ้นเร็วเกินไปจนเซเสียหลักไปเล็กน้อย เขตแดนขยับตัวเข้าไปรองรับตัวของหญิงสาวเอาไว้เพราะกลัวว่าเธอจะล้มลงกับพื้น ใบหน้าเธอปะทะเข้าอกแข็งอย่างจังก่อนจะรีบผละตัวออกแทบทันที
ชายหนุ่มตรงหน้าจะคิดว่าฉันอ่อยเขาหรือเปล่านะ แต่ค็อกเทลแก้วนี้ก็แรงจริงๆ ตอนแรกก็ไม่มีอาการอะไรพอดื่มหมดแก้วเท่านั้นออกฤทธิ์ทันที อันโดรเมดาปรายสายตามองไปทางบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่กำลังยืนจ้องเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ค็อกเทลสูตรพิเศษของบาร์เทนเดอร์หนุ่มเริ่มออกฤทธิ์ รสชาติมันอาจนุ่มลิ้นแต่ปริมาณแอลกอฮอล์ก็แรงจัด เขาแค่จะแกล้งเธอเท่านั้นแต่ไม่คิดว่ามันจะทำเธอเมาได้เร็วขนาดนี้ เขายืนมองดูหญิงสาวเขม็งขณะที่ได้ยินบนสนทนาทั้งหมดของคนทั้งคู่
“ เดินไหวไหมครับ ให้ผมเดินไปส่งไหม ” เมื่อโอกาสเป็นใจ เขตแดนก็รีบเสนอตัวทันที
“ ไหวค่ะ ฉันไปได้ ปล่อยเถอะค่ะ ” เมย์ปัดมือเขาออกจากแขนและลำตัวของตัวเองทันที
“ โอเคครับ คุณแน่ใจนะว่าไหว ”
“ คะคุณใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรคะ ”
ฉันเบิกตากว้างขึ้นมองหน้าเขาทันทีเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมจากเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มตรงหน้า มือไม้และเรียวขาเริ่มสั่นเทา หัวใจฉันเต้นเเรงโครมครามจนเหมือนจะหลุดออกมานอกอกขณะจ้องมองหน้าเขาไม่กระพริบตา อย่าเพิ่งตื่นตูมไปเขาอาจจะแค่ใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกับไอ้โรคจิตนั่นก็ได้และอาจจะไม่ใช่คนเดียวกันกับที่ฉันคิดหรอก ฉันคิดในใจขณะปรับสีหน้าท่าทางให้เป็นปกติ
เขตแดนก้มหน้าลงดมเสื้อเชิ้ตของเขาทันทีแต่ก็ไม่ได้กลิ่นแปลกปลอมอะไรนอกจากลิ่นน้ำหอมเท่านั้น เขาเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างงงๆ ในคำถามและท่าทางตกใจของเธอ
“เอ่อ..มันหอมดีค่ะ เผื่อฉันจะไปหาซื้อมาใช้บ้าง”
“เหรอครับ ยี่ห้อCreed Aventus เห็นมีคนชมบ่อยๆ ว่าผมตัวหอม” เขตแดนยิ้มออกมาขณะจ้องตอบสายตาหญิงสาวตรงหน้า
“เหรอคะ”
“ให้ผมไปส่งคุณที่ห้องน้ำไหม”
“เอ่อ..ก็ได้ค่ะ”
“ไม่ได้!! เดี๋ยวผมไปส่งเธอเอง” เสียงแทรกของบาร์เทนเดอร์หนุ่มดังออกมาขัดจังหวะพร้อมกับร่างสูงที่เดินออกมาหยุดยืนตรงหน้าคนทั้งคู่
“เธอมาที่นี่เพื่อจะคุยกับฉันไม่ใช่เหรอไง”
“ก็ใช่ แต่ฉันอยากจะคุยกับเขาก่อน อ๊ะ! นายจะพาฉันไปไหน” เมย์พยายามแกะมือของเขาที่คว้าหมับเข้าที่แขนของเธอออกแต่มันกลับยิ่งบีบแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ
“ไปคุยกันไง”
“มันยังไม่ใช่เวลาเลิกงานไม่ใช่หรือไง! ปล่อยสิ!!”
“ตอนนี้เลิกงานแล้ว ผู้หญิงบ้าอะไร โง่เหรอถึงดูไม่ออกว่ามันคิดยังไง ยังจะให้มันไปส่งเข้าห้องน้ำอีก อยากโดนมันเอาเหรอไง”
“ปากเสีย!! แล้วยังมีความคิดทุเรศอีก แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายหา! ไม่คงไม่คุยแล้ว ปล่อยเซ่!! ฉันจะกลับบ้าน!! โว๊ย! บอกว่าจะกลับไง หูหนวกเหรอไง”
“ หูไม่ได้หนวก! แต่ไม่ให้กลับ!! ” ชายหนุ่มตะโกนตอบเธอเสียงดังไม่แพ้กัน หันมาจ้องหน้าเธอเขม็งขณะลากตัวเธอมาจนถึงหน้าห้องน้ำหญิง โดยไม่ได้สนใจสายตาของคนอื่นๆที่เดินสวนกันไปมา
“ จะเข้าห้องน้ำไหม? ”
“ อืม ”
บาร์เทนเดอร์หนุ่มคลายฝ่ามือปล่อยแขนของเธอให้เป็นอิสระทันที สายตามองปะทะกันเล็กน้อยก่อนที่หญิงสาวจะเดินกระฟัดกระเฟียดหายเข้าไปในห้องน้ำ
- Writer
