เจรามี่เดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกรุงโรม เขถือเสื้อสูทไว้ในมือ ส่งถุงของฝากที่ให้สาวใช้ที่เดินเข้ามาหา
“ไปไหนกันหมดบ้านเงียบเชียว?”
“คุณเพ็ตตี้อยู่ในห้องรับแขกด้านในค่ะ เธอให้บอกคุณเจว่าถ้ามาถึงให้ตามเข้าไปได้เลย” สาวใช้ตอบคำถามของเจรามี่อย่างสำรวม และ ถอยหลังกลับเข้าไปด้านใน เพื่อทำงานตามหน้าที่ตัวเองปล่อยให้เจรามี่เดินไปทางห้องรับรองแขกด้านในเพื่อพบมารดา
“เจทำไมไม่ให้รถที่บ้านไปรับล่ะลูก” เพ็ตตี้เงยหน้ามอง นางกำลังทำความสะอาดเครื่องเพชรอยู่
“ไม่เป็นไรครับ...ลำบากเปล่าๆ ไฟล์ที่มาถึงมันเป็นช่วงเช้ามืด ที่สนามบินมีรถบริการ สามารถใช้บริการได้ครับ” เจรามี่ทรุดนั่ง พร้อมทั้งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ เขาหลุบเปลือกตาลงเพื่อพักผ่อนสายตา อิริยาบถสบายๆ เมื่ออยู่ในบ้านตัวเอง ไม่ต้องวางตัวให้เคร่งขรึมน่าเกรงขาม
“เหนื่อยมากไหมล่ะลูก” เพ็ตตี้ถามบุตรชายอย่างเป็นห่วง
“ก็ไม่มากเท่าช่วง
