พนันกันมั้ย

1244 Words

(Talk เหมันต์) “ไอ้เหม มึงดูว่าที่ดาวคณะพวกเราสิ งานดีฉิบหายน้องน้ำหวาน นั่นคนหรือนางฟ้าว่ะนั่น” ไอ้นี่ทำหน้าตาตื่นเห็นผู้หญิงไม่ได้ คนไหนก็สวยไปหมด “ไอ้เชี่ยบอส วันๆ ตามึงนี่มองหาแต่ผู้หญิงหรือไงว่ะ คนนั้นก็ดี คนนี้ก็เอ็กซ์ไปหมด” ผมอดด่ามันไม่ได้ทั้งๆ ที่ก็รู้นิสัยมันนะ แต่หลังๆ มันชักจะเยอะจนผมเริ่มอายเวลาอยู่กับมันแล้วมันทำหน้าตาหื่นใส่ผู้หญิง “โถ่ไอ้เหม มึงก็รู้ว่ากูเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบปียังเสือกมาถามอีก” นั่นไงไอ้นี่มันไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยมั้ย “เออ ไอ้หน้าฮี ผมด่ามันไป” แต่ด่าไปเท่าไหร่ก็ไม่สะทกสะท้านคนอย่างมันหรอก ไอ้บอสเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่เด็ก ถ้าคนไม่รู้จะมองว่าพวกผมเป็นคู่รักกัน แต่จริงๆ แล้วผมก็แอบร้ายนะมีผู้หญิงมาให้กินตลอด ถึงจะไม่ค่อยแสดงออกมาเพราะบุคลิกดูเนิร์ด แล้วใครก็ไม่รู้มานิยามว่าคนใส่แว่นต้องเป็นคนติ๋มแล้วเนิร์ดว่ะ ผมก็อยากเขกกะโหลกมันจริงๆ แล้วก็เจ็บใจมากที่ไอ้รุ่นพี่นมตู้มนั่นชอบเรียกผมว่าไอ้สี่ตา หงุดหงิดชิบ เป็นแค่ผู้หญิงกร้านโลก ริอ่านมาเรียกคุณชายอย่างผมแบบนั้น หึ แล้วนั่นไง เดินมานั่นแล้ว ไม่วายไอ้เชี่ยบาสทำตาโตแซวเข้าอีก ให้ผมนับถอยหลังมั้ย 3-2-1 “ว้าวๆๆๆ พี่เอิงเอยสุดสวย บั้นท้ายดินระเบิดมาซื้อชานมไข่มุกหรือครับ” นั่นไงผมคิดไว้ไม่ผิด แล้วยัยนี่ไม่กลัวใครด้วยสิ ก็เจนสนามขนาดนั้นไม่กลัวผู้ชายก็ไม่แปลก เธอเดินเข้ามาเพื่อต่อปากต่อคำไอ้บาสเหมือนเคย “น้องบาสคะ บั้นท้ายดินระเบิดนี่ มันดูโบราณไปหน่อยมั้ยคะ พี่ว่าน้องน่าจะหาคำอื่นที่ดูแรงกว่านี้มาเรียกพี่มั้ยคะ” นั่นไงเธอมาต่อปากต่อคำไอ้บาสเพื่อนผมแล้วไง “งุ้ยพี่เอิงเอยครับ ผมจินตนาการออกมาเป็นคำพูดไม่ได้หรอกนะครับถ้าไม่ได้เห็นของจริง” ไอ้เชี่ยนี่มองรุ่นพี่เหมือนจะแดกเธอเข้าไปให้ได้เลยแฮะ “หึ ทำเป็นหรือเปล่าเถอะเด็กน้อย ทำมาเป็นพูด เปิดซิงรึยังเถอะ” โอ้โหยัยนี่ดูถูกฉิบหาย “พี่เอยอยากลองดูมั้ยละครับ” ไอ้บาสต่อปากต่อคำ “พอดีพี่ไม่ชอบของเล็กๆ อ่ะนะ พี่ขอผ่านละกัน” เธอหันไปขำ กับเพื่อนเธอ 2 คนที่มาด้วยกัน หึ ผมแค่นขำในลำคอออกมานิดหน่อย “ขำอะไรเจ้าสี่ตา” นั่นไงเธอหันมาปะทะคารมกับผมแล้ว รู้จักผมน้อยไปแล้วเอิงเอย “ผมว่า ปากถ้ำของพี่มันน่าจะรับไซด์ปกติคนไทยไม่ได้แล้วมั้งครับ ถ้าเกิดว่าอัพเป็นไซด์ฝรั่งน่าจะพอไหวอยู่ พอให้แกว่งได้” ผมแค่นขำและแซะเธอแรงมาก เพราะผมหมั่นไส้มากกับท่าทีของเธอ “โอ้โหปากดีนี่ไอ้สี่ตา มองตาแข็งขนาดนั้น ไม่ใช่ว่ามีดีแค่ตาแข็ง อย่างอื่นก็คงไม่แข็งเท่าไหร่มั้งเด็กน้อย” ยัยนี่ ปั่นประสาทมากเกินไปแล้ว น่าโมโหชิบ ผมกำลังโกรธจนไอ้บาสเริ่มรู้ แล้วพวกเพื่อนๆ เธอก็คงรู้เหมือนกันจึงดึงแขนเธอออกไปจากวงสนทนางี่เง่านี่ . . (Talk เอิงเอย) “อีเอย มึงไปต่อปากต่อคำทำไมว่ะ เสียสุขภาพจิต” มีนเพื่อนรักฉันพูดขึ้น “เออนั่นดิก็แค่เด็กน้อยมั้ย มึงไม่เห็นต้องใส่ใจ” ชมพู่เพื่อนสนิทอีกคนพูดขึ้นมาอีก “เออ กูเกลียดแววตามองเหยียดของไอ้เด็กนั่นชิบ มองเหมือนกูเป็นตัวเชื้อโรค เลยเผลอไปหน่อย” ฉันเริ่มสงบสติอารมณ์แล้วฟังเพื่อน น่าโมโหชิบสายตาหมอนั่น ต่อไปอยู่ให้ห่างดีกว่า ถ้าไม่งั้นต้องได้มีเรื่องถึงขั้นชกต่อยกันแน่ๆ “แล้วยังไงคืนนี้มึงก็ต้องทำงานเหมือนเดิมงั้น” ชมพู่มันถามในสิ่งที่มันรู้อยู่แล้วทำไมว่ะ “เออ ก็ต้องทำดิ ไม่ทำกูจะเอาตังไหนมาผ่อนรถ” ฉันตอบไปอย่างเสียไม่ได้ อาชีพของฉันมันได้เงินดีด้วยสิโดยเฉพาะทิปจากแขก “เออ อย่าดื่มเยอะนะมึงเดี๋ยวขับกลับไม่ไหว” ชมพู่ยังคงเป็นห่วงฉันเหมือนที่ผ่านๆ มาเสมอ “ปกติกูก็ไม่ค่อยกินอยู่แล้วถ้าไม่โดนคะยั้นคะยอจริงๆ ส่วนใหญ่จะเมาดิบมึงก็รู้” “เออ วันไหนไม่ไหวก็โทรหาพวกกู” มีนพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง “ขอบใจมากมึง กูไหว” . . (Talk เหมันต์) “เชี่ยโดนรุ่นพี่ดูถูกขนาดนี้เจ็บใจฉิบหาย ว่าแต่ทำไมดูนางอารมณ์บูดๆ ว่ะ ปกติกูก็แซวนางแบบนั้น แต่วันนี้นางของขึ้นเฉย” ไอ้บาสถามอย่างสงสัย “เพราะกูมั้ง” ผมแกล้งพูดในสิ่งที่เหมือนผมจะรู้ดีเต็มอก เป็นใครก็ต้องโมโหแหละ ถ้าโดนมองเหมือนเชื้อโรคขนาดนั้น “ว่าแต่มึงเถอะ ทำไมถึงไม่ชอบพี่เขาขนาดนั้นว่ะ พี่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้มึงสักหน่อย” มันถามคำถามที่ผมเองก็ยังตอบตัวเองไม่ได้ “ขยะแขยง ผู้หญิงที่เอากับคนอื่นไปทั่ว มึงไม่ขยะแขยงหรอไอ้บาส” ผมไหวไหล่ถามมันแล้วใช้สายตามองเหยียดไปยังโต๊ะที่พวกเธอนั่ง “มึงรู้ได้ไงไอ้เหม มันก็แค่ข่าวลือป่ะว่ะ กูไม่เคยเห็นพี่เขาคบใครเลยนะ ถามใคร ใครก็บอกว่าพี่เขาไม่มีแฟน” “เออ ไม่มีแฟนนั่นแหละตัวดี แอบแดกเงียบๆ ฟาดทั้งมหาลัย ไหนจะเรื่องบุหรี่อีก แค่มองกูก็รับไม่ได้แล้ว” “แต่กูว่าพี่เขาไม่น่าจะใช่คนเลวร้ายแบบที่มึงว่าว่ะ” โอ้โหไอ้เชี่ยนี่ ก็คือมันเป็นเพื่อนผมแต่มันพูดเข้าข้างคนที่มีฮี แค่นั้นจริงๆ “กูว่ายังไงก็เจนสนาม มึงพนันกับกูมั้ย” ผมเริ่มโมโหที่มันเข้าข้างฮี มากกว่าเพื่อนแล้วเผลอท้ามัน “เออ กูว่าไม่เจนสนามสนาม กูพนันกับมึงว่าปากถ้ำยังไม่ถึงขั้นรถสิบล้อเข้าไปกลับลำได้” “เออ แล้วมึงคอยดู มาพิสูจน์กันสิว่าจะอย่างที่มึงว่ามั้ย” “แล้วจะพิสูจน์ยังไงวะ ไปขอดูก็คงจะโดนถีบกลับมามั้ย” เออก็จริงของมันว่ะ “เอางี้ มึงกับกูทั้งคู่เลยเข้าหายั่ยนั่น ถ้ายัยนั่นลากใครไปนอนด้วยคนนั้นก็พิสูจน์แล้วกลับมาบอก โอเคมั้ย” “เออ เข้าท่านี่ว่า จะได้รู้ด้วยว่าเธอง่ายจริงหรือเปล่า” ไอ้บอสยอมรับไอเดียแสนบรรเจิดของผม นั่นคือที่มาของเรื่องทั้งหมดของผมกับยัยรุ่นพี่ปั่นประสาทนี่ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่ไปท้ามันแบบนี้แน่ๆ . . หนูทำไมร้ายจังละลูกเหมันต์ ไว้มาต่อให้นะคะ ขอสักหัวใจนะคะคุณรี๊ดคนดีของไรท์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more