EP.3 กลิ่นแปลกๆ
1691 Words
EP.3 กลิ่นแปลกๆ
ผมพาเธอเดินลงมาที่ชั้นสอง เข้าไปที่ห้องพักVIP สำหรับนักแข่งภายในห้องตอนนี้มีแก๊งเพื่อนของผมอยู่กันครบ
“กว่าจะโผล่หัวมาได้นะคร๊าบบ สัสเตอร์”
“กูก็มาแล้วไงคร๊าบบ สัสราล์ฟ”
“มึงพาใครมาวะ แจ่มฉิบหาย ขาวโบ๊ะเลยวะ” ไอเดนเดินเข้ามากระซิบผม
“มองกันให้น้อยๆหน่อย ไอ้พวกหื่นนี่แฝดน้องกูเอง เอญ่า”
“หวัดดีเราราล์ฟ เรามังกร ไอเดน เราณดานะ”
“หวัดดีเราเอญ่า เรียกเราว่าญ่าเฉยก็ได้”
ทักทายกันเสร็จฉันก็เดินไปนั่งข้างๆยัยวา แล้วหันไปคุยกับยัยวาเบาๆ
“จะกลับกันตอนไหน แล้วป๊ารู้ยังว่าญ่ามาถึงแล้ว”
“รู้แล้ว ค่ำๆป๊าให้ไปเจอกันที่ร้านอาหาร”
“เฮ้ยญ่า ทำไมตัวร้อนจัง” เอวาตกใจที่แขนเธอมาโดนที่แขนฉันเธอรู้สึกถึงความร้อนจากตัวฉัน
"ไม่เป็นไรวา แค่ปวดหัวนิดหน่อยเอง"
"ป๊าไม่รู้นะที่วาพาญ่ามาสนามแข่ง ห้ามบอกป๊านะญ่า วาแอบมาน่ะ"
“ตามใจวาแล้วกัน วามีความสุขญ่าก็โอเคหมดแหละ”
"แบบนี้ไงวาถึงรักญ่าที่สุดดด" ไม่พูดเปล่ายัยวาก็กอดฉันซะแน่น
"เบาๆวา หายใจจะไม่ออกแล้ว ฮ่า ฮ่า "
"งานนี้งานใหญ่ระดับประเทศไม่ได้มีบ่อยๆ มีพวกนักแข่งต่างชาติที่เก่งๆมาจากหลายประเทศ วาอยากให้ญ่ามาดูและมาสนุกด้วยกัน อีกอย่างวาอยากให้ญ่ามาสัมผัสสิ่งที่วาชอบด้วยกันไม่อยากเอาแต่เล่าให้ญ่าฟัง"
“พูดขนาดนี้ ใครจะขัดได้จ๊ะ” ฉันหันไปยิ้มให้วาพร้อมกับบีบแก้มนิ่มเบาๆ ยัยวาก็ยังเป็นยัยวาที่มีความขี้อ้อนและฉันก็แพ้ความขี้อ้อนนี้ทุกครั้งไป
"จะคุยกันสองคนอีกนานไหม ใกล้เวลาแข่งแล้วค๊าบ" เตอร์หันไปพูกับวา
"ใกล้แข่งก็ลงไปสิ มึงรออะไรไอ้เตอร์" วาหันตอบไปอย่างหัวเสีย
"มึงจะไม่ไป?"
“ลงไปสนามแข่งกัน เตอร์มึงก็รีบลงไปเตรียมตัวเลย” มังกรพูดตัดบทก่อนที่จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้
เราทั้งเจ็ดคนเดินลงไปที่สนามแข่งพร้อมกัน ส่วนเตอร์ก็ปลีกตัวออกไปน่าจะไปอยู่ที่จุดลงแข่ง พวกเราหกคนก็มานั่งกันที่จุดทีมงาน ต้องบอกเลยว่าอากาศร้อนมากๆ ฉันรู้สึกปวดหัวมากกว่าเดิมตัวก็เริ่มร้อนขึ้นมาก ไม่รู้ว่าร้อนเพราะแดดหรือพิษไข้
ยัยวาและคนอื่นๆจะไปนั่งเชียร์เตอร์กันที่ตรงอัฒจันทร์เพื่อที่จะได้ดูการแข่งใกล้ๆ ยัยวาเป็นคนชอบความเร็วและชอบการแข่งรถมาตั้งแต่เด็ก แรกๆยัยวาแอบมาลงแข่งแต่พออากงกับอาม่าทราบท่านไม่ค่อยชอบและเป็นห่วงความปลอดภัย ยัยวาเลยต้องเลิกแข่งแต่ก็ยังแอบมาดูการแข่งหรือแม้แต่แอบลงแข่งเองเป็นบางครั้ง
“ญ่าไปด้วยกันไหม”
“ไปกันเถอะ ญ่ารอตรงนี้ อัฒจันทร์มันร้อนแล้วก็เสียงดัง”
“อยู่คนเดียวได้แน่นะ” ไอเดนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“เราอยู่ได้ ไม่ต้องหวง ไปสนุกกันเถอะ”
“คนแปลกหน้าส่งน้ำหรือเครื่องดื่มอะไรให้ห้ามรับและดื่มเด็ดขาดนะ” มังกรพูดย้ำอีกคน
“รับทราบคร๊าบบ”
“พวกเราไปนะ อยู่ได้แน่นะ”
“ไปเถอะวา ไปดูให้สนุก ไม่ต้องห่วงญ่า ญ่าโตแล้วนะไม่ใช่เด็ก” ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะให้กับอาการยัยวาที่เป็นห่วงมากจนเกินไป
ทั้งห้าคนก็ไปนั่งกันที่อัฒจันทร์ นั่งเสร็จก็โบกมือมาให้กัน ฉันก็โบกมือกลับด้วยรอยยิ้ม ให้พูดตามตรงนะฉันไม่มีความสนุกหรือตื่นเต้น
เหมือนกับยัยวาเอาเสียเลย ออกจะเบื่อๆ แต่ติดตรงที่ยัยวาชอบไม่งั้นไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก
ฉันนั่งมองออกไปยังที่ขนามแข่งเห็นเตอร์ยืนอยู่ตรงกลางสนามแข่งเหมือนกำลังให้สัมภาษณ์นักข่าว เตอร์ถือได้ว่าเป็นผู้ชายที่หล่อและมีเสน่ห์มาก ใบหน้าหล่อเหลาที่เหมือนหลุดออกมาจากนิตยสารยิ่งใส่ชุดนักแข่งยิ่งทำให้เขาโดดเด่นขึ้นไปอีก
ระหว่างที่เขาสัมภาษณ์เสียงสาวๆที่ข้างสนามก็กรี๊ดกร๊าดกันดังสนั่นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกรี๊ด ฉันนั่งมองไปที่เขาเพลินๆ บางทีก็เหมือนโดนมนต์สะกดเพราะความหล่อของเขาเหมือนกันกับสาวๆพวกนั้น
เมื่อในสนามจบการสัมภาษณ์ทุกอย่างก็เริ่มเงียบสงบลง อาการหนักที่หัวก็เริ่มก่อตัวขึ้นแถมเปลือกตาเหมือนค่อยๆจะปิดลงแต่ก็ต้องสะดุงกับเสียงเรียกของใครบางคน
“คุณครับๆ” ฉันหันไปตามเสียงเรียกจากด้านข้าง
“เรียกฉันหรือคะ” ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
“ใช่ครับ” คุณมาร์ชอยากทำความรู้จักกับคุณเลยให้ผมมาขอเบอร์โทรหรือคอนแทกต์ของคุณครับ เขาพูดเสร็จก็ชี้มือไปทางต้นเรื่องให้ฉันดู คนต้นเรื่องหันมาส่งยิ้มให้และก้มหัวให้นิดหน่อยเป็นการทักทายอย่างสุภาพ ฉันเองก็ส่งยิ้มตอบแล้วก้มหัวเป็นการทักทายกลับเหมือนกัน
“รบกวนฝากขอโทษเขาด้วยนะคะ บอกเขาว่าฉันไม่สะดวก” ฉันปฏิเสธเขาไปเพราะไม่อยากจะวุ่นวาย ฉันไปที่ไหนก็มีคนมาขอเบอร์แบบนี้ตลอดถ้าให้ทุกคนสงสัยวันๆก็คงไม่ต้องทำอะไรเลย
“ครับ ผมจะบอกคุณมาร์ชให้ครับ” แล้วพนักงานก็เดินออกไปตรงไปหาต้นเรื่องที่นั่งอยู่ที่จุดทีมงานถัดไป
หลังจากที่ผมให้สัมภาษณ์และถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อย พวกเพื่อนผมมันก็โบกมือให้ผม ผมมองไปไม่เห็นเอญ่าอยู่ที่กลุ่มนั้น แล้วยัยนั่นไปอยู่ที่ไหน ผมมองไปที่จุดทีมงานยัยนั่นนั่งอยู่คนเดียวแถมเธอคุยกับพนักงานและยังหันไปส่งยิ้มให้กับนักแข่งที่อยู่ตรงบล็อกถัดไปอีกด้วย เธอจะรู้ไหมว่าพวกผู้ชายทั้งนักแข่งและพวกทีมสต๊าฟพากันมองไปที่เธอด้วยสายตาแทะโลมโดยที่เธอไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าตัวเองกำลังเป็นจุดสนใจของบรรดาผู้ชายเหล่านั้น
“มานั่งทำไมคนเดียวตรงนี้” เสียงดังมาจากด้านหลังพร้อมกับมีอะไรบางอย่างลอยมาคลุมที่หน้าฉัน
“อะไรวะ!!” ฉันสบถออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วดึงเสื้อแจ็คเก็ต
ออกจากหน้าตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นไปก็เจอเตอร์ที่ทำหน้าหงุดหงิดส่งมาให้ฉัน
"คลุมไว้ซะ นั่งเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว" พูดเสร็จเขาก็มองมาที่ขาของฉันเป็นการบอกกลายๆ
"อืม ขอบใจ"
"แล้วเธอไม่ไปอยู่กับเพื่อนๆ"
"มันร้อนแล้วฉันก็ปวดหัวด้วย เลยขอยัยวานั่งรออยู่ตรงนี้"
“แล้วหน้าทำไมแดงแบบนั้น” ผมยื่นมือไปแตะที่หน้าผากของเธอ โอ้โห..ยัยนี่ตัวร้อนยังกะไฟ
“ยุ่งน่า นายไปแข่งได้แล้วไป” ฉันปัดมือเขาออกจากหน้าทันที
"เธอย้ายไปนั่งด้านในตรงนั้นไป เก้าอี้ตัวนั้นปรับนอนได้ เดี๋ยวให้เด็กเอายามาให้"
"นั่งได้ใช่ไหม คนอื่นจะไม่ว่าแน่นะ"
"ไม่มีใครว่าหรอก ฉันจะบอกทีมงานให้ ถ้าง่วงเธอก็ปรับเก้าอี้นอนได้เลย"
ฉันย้ายมานั่งด้านในตามที่เตอร์บอกเรียบร้อย เตอร์ก็เดินออกไปยังจุดสตาร์ทเพื่อเตรียมตัวลงแข่ง เก้าอี้ก็นั่งสบายแถมเหมาะกับการปรับนอนจริงๆด้วย ผ่านไปไม่นานพนักงานก็นำน้ำและยาลดไข้มาให้ฉัน ฉันก็จัดการทานยาและ shut down ตัวเองด้วยการนอนหลับโดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวใด ๆทั้งสิ้น
ด้านอัฒจันทร์
“เตอร์หายไปไหนทำไมไม่เห็นอยู่ที่จุดแข่งเลย” รดาที่มองหาเตอร์ไม่เจออดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
“เออจริงด้วย มันหายไปไหนของมันเวลาใกล้แข่งแบบนี้มันไม่เคยหาย ไอเดนเอ่ยขึ้นอีกคนที่มองหาเตอร์ไม่เจอ
“หึหึ อยู่นั่นไง” มังกรชี้ให้เพื่อนดูตรงที่เตอร์อยู่ ที่ตอนนี้เขายืนอยู่กับญ่า
“กูว่ามีกลิ่นแปลกๆ มึงว่าไงมังกร” ราล์ฟและมังกรมองหน้ากันและยิ้มออกมาพร้อมกัน
“กลิ่นอะไรวะ กูไม่เข้าใจ” วาเอ่ยถามราล์ฟ
“มึงมองไปที่ญ่าสิ บนตัวญ่ามีอะไรอยู่”
“แจ็คเก็ต!! โอ้ววว” ไอเดนอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ
“แจ็คเก็ตทำไมเหรอเราไม่เข้าใจ” รดาเอ่ยถามอย่างงง
“ใครเคยได้ใส่หรือแตะเสื้อแจ็คเก็ตของไอ้เตอร์มันบ้าง มันหวงของมันจะตาย ขนาดพวกกูจะขอใส่มันยังไม่ยอมเลย แล้วดูสิแจ็คเก็ตมันอยู่กับญ่าได้ไง อีกอย่างเวลามันแข่งมันเคยออกนอกสนามแข่งไหมไม่เคย แล้วดูวันนี้สิมันไปอยู่อะไรตรงนั้น” มังกรอธิบายพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างรู้ทันเพื่อนสนิท
“มันล็อคเป้าแล้วเหรอวะ” ไอเดนเสริมอีกคน
“ไม่น่าใช่ เตอร์กับญ่าพึ่งเจอกันวันนี้เองนะ” วาที่ไม่อยากจะเชื่อกับภาพตรงหน้าและคำอธิบายของมังกรเท่าไหร่
"เตอร์อาจจะเห็นกางเกงญ่าสั้นเหรอเปล่า" รดาอธิบายกับภาพที่เสื้อแจ็กเก็ตคลุมอยู่ที่ช่วงเอวลงมาที่ขาของญ่า
"ก็รอดูต่อไป หึหึ " มังกรหัวเราะเบาๆที่ลำคอ
- Writer
