ในตอนบ่ายของวันใหม่ คุณหญิงสายสมรกำลังนั่งอยู่หลังบ้านในสวนบนเก้าตัวโปรดกับคนใช้ที่รู้ใจอย่างป้าอาจ ทัั้งพูดคุยถูกคอกันหัวเราะคิกคัก เพราะทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยสาวๆป้าอาจเป็นแม่นมของขุนเขาลูกชายของท่านพ่อของดนัยซึ่งตอนนี้ได้จากไปนานแล้วเช่นเดียวกับสามีท่าน
ตื้ดๆๆๆๆคุณหญิงสายสมรโทรหาหลานชายสุดที่รักและคิดถึง
" ครับคุณท่าน" ปลายสายขานรับออกมา ส่วนคนได้ยินทำหน้าเสียใจเล็กน้อยแต่ก็ฝืนยิ้มออกมาทักคนปลายสาย
" มาหาย่าหน่อยตานัย ย่าคิดถึงหลาน" คุณหญิงสายสมรบอกหลานชาย
" ตอนนี้เหรอครับคุณท่าน" ปลายถามเพราะเขาพึ่งทานข้าวเที่ยงเสร็จ
" อืม ย่าทำขนมของโปรดหลานไว้รออีกแล้ว คราวนี้ฝอยทองนะหลาน ป้าอาจบ่นคิดถึงหลานด้วย" คุณหญิงสายสมรพยายามชักจูงคนปลายสายให้มาหา
" ครับ เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้เลยครับ แต่เอาลูกน้องไปด้วยคนหนึ่งนะครับคุณท่าน" ปลายสายบอก คุณหญิงสายสมรยิ้มออกมากว้างๆด้วยความดีใจ
