โซ่หัวใจไฟพิศวาส

ตอนที่ 7

7

มะลิวัลย์ส่ายสะโพกหนีความร้อนผ่าวที่กำลังเคลื่อนไหวรุกเร้ามอบความสุขให้แก่เธออยู่ไม่คลาดคลา แต่เธอกลับถูกชายหนุ่มดันตัวขึ้นนั่งบนเอวแข็งแกร่ง สองมือใหญ่จับเอวเล็กคอดไว้ให้รับความแข็งแกร่งของเขาที่กำลังขับเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้าแต่ทว่าหนักหน่วงเร่าร้อน หญิงสาวส่ายหน้าไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรดีทั้งเสียวซ่านและสุขสม มือเล็กเรียวได้แต่จิกลงบนเตียงนอนใหญ่ปล่อยให้ชายหนุ่มนำทางเธอไปล่องลอยบนฟากฟ้าอีกครั้ง

มาคัสจับร่างหญิงสาวหันมาผจัญหน้ากับเขาทั้งที่ยังไม่หยุดเคลื่อนกาย มือใหญ่กดแผ่นหลังเนียนให้ค้อมลงมาจน ปทุมงามทั้งสองข้างชิดกับปากหนา ชายหนุ่มขบเม้มอย่างรวดเร็วสลับกันไปมาทั้งสองข้าง มังกรตัวใหญ่พุ่งโผนโจนทะยานส่งสาวน้อยนามมะลิวัลย์ไปถึงจุดหมายปลายทางและตัวเขาก็ตามไปช่วยเธอเก็บดวงดาวบนฟากฟ้าอันไกลโพ้น

ตราบนานเท่านานที่มาคัสเคลื่อนไหวรุกเร้าและส่งมอบสัมผัสแห่งความสุขแก่มะลิวัลย์ ร่างเล็กบางโอบอุ้มกายแกร่งและมอบความสุขอย่างที่เขามอบให้เธอ ร่างกายแตกพร่างพราว สายรุ้งโอบรอบและหยิบยื่นธารารักร้อนให้ สองร่างกอดกันจนไม่มีที่ว่างใด เสียงบทเพลงจากสัมผัสรักแผ่ออกมา เนื้อตัวเย็นเฉียบและลอยละล่องในกระแสธาราพิศวาสที่มีร่วมกัน 

กายหนาฟุบตัวลงบนเรือนกายนุ่ม ถอดถอนความร้อนผ่าวออกมาเพื่อให้ร่างเล็กบางได้หยุดพัก กายแกร่งเคลื่อนตัวลงนอนหงายและดันกายเล็กขึ้นทาบทับบนอกกว้าง ปลายนิ้วยาวใหญ่ลูบไล้ใบหน้านวล เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามไรผม “เป็นไงบ้างสาวน้อย”

มะลิวัลย์อายจนหน้าแดงก่ำ ยังรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเธอเองยังคงล่องลอยอยู่บนฟากฟ้าอันไกลโพ้น ชายหนุ่มอมยิ้มมือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังเนียน และพลิกกายนุ่มลงบนเตียงขบเม้มผิวเนื้อตามแอ่งชีพจร ความต้องการในกายเริ่มลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นความเขินอายและสุขสม ดวงตากลมโตภายใต้ขนตายาวงอนเปล่งประกายราวกับมีดาวนับสิบดวงส่องสว่างอยู่ภายใน

ชายหนุ่มพลิกกายบอบบางนอนคว่ำกับเตียง ขบเม้มริมฝีปากร้อนผ่าวไปตามไขสันหลัง สองมือบีบนวดละโพกหนั่นแน่นและลำขาเรียวยาว บางครั้งปลายนิ้วก็แวะเวียนไปสะกิดเกสรดอกไม้ที่ยังมีน้ำหวานเอ่อล้นอยู่ ให้หญิงสาวเตรียมพร้อมจะเรียนรู้บทเรียนรักที่เขาจะมอบให้ในครั้งต่อไป

“ไหนลองเรียกชื่อฉันเพราะๆ ซิจ๊ะสาวน้อย” สองมือใหญ่แยกขาเรียวออกกว้าง ปัดปลายนิ้วกับเกสรนุ่มที่ได้รับหยาดฝนจากเขาไปครั้งหนึ่งแล้วและตอนนี้มันก็กำลังเตรียมพร้อมเพื่อรับความสุขจากเขาอีกครั้ง 

“คะ...คุณมาร์ค”

“ไม่เอาจ้ะสาวน้อยไม่เพราะเลย เธอต้องเรียกฉันว่าพี่มาร์คซิ” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยื่นนิ้วยาวใหญ่ไปสะกิดเกสรสีแดงก่ำและแทรกเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“พะ...พี่มาร์ค”

“จ๋า...หนูมะลิคนสวย” มาคัสตอบรับพร้อมกับแทรกกายแข็งแกร่งเข้าไปฝังตัวในกายนุ่มที่พร้อมพรั่งอย่างรวดเร็วอย่างไม่รีรอเมื่อกายเขารู้สึกเหมือนมีไฟลูกโตวิ่งวนอยู่ มันร้อนเร่าและต้องปลดปล่อยในบัดเดียวนั้น

“อื้ยส์...พี่คะ...”

มะลิวัลย์ตัวอ่อนระทวยลงซบกับอกกว้าง สองมือเรียววางบนแขนแข็งแกร่ง แสงดาวพร่างพราวโอบล้อมรอบกาย สองแขนกดกอดกายหนาแนบแน่นและหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

“หืม...ถึงกับสลบเลยหรือไงสาวน้อย”

มาคัสถามปลายนิ้วใหญ่ลากขึ้นลงบนลำแขนเรียวยาวค่อยๆ ถอนกายแกร่งออกจากตัวหญิงสาวและดันเธอลงนอนบนเตียงพร้อมกับคว้าผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเตียงมาห่มให้ ปากหนากดลงเบาๆ บนหน้าผากเนียน ปลายนิ้วไล้ไปบนใบหน้าและเรือนกายเล็กอย่างเป็นสุข ดวงตาคมดุแปลเปลี่ยนเป็นหวานเชื่อมกวาดมองไปทั่วร่างงามที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดงๆ ไปทั่ว

ชายหนุ่มละใบหน้านวลเนียนก้าวลงจากเตียงพร้อมกับผิวปากเป็นจังหวะ เดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจจะหยิบผ้าขนหนูมาปกคลุมกาย ใบหน้าคมดูเปล่งประกายความสุขที่เขาแทบจะไม่พาลพบมานับปี

“หวัดดีตอนเที่ยงจ้ะมะลิ”

มาคัสบอกพร้อมกับจุมพิตเรียกปากนุ่มดูดกลืนความหอมหวานจนพอใจ มือเรียวลากไล้ราวกับขนนกปัดผ่านไปตามลำตัวเนียนนุ่ม เน้นตรงทรวงเต่งตึงฟอนเฟ้นหนักหน่วงสลับกับลำขาเรียวยาว

“คะ...คุณมาร์ค” มะลิวัลย์เอ่ยเรียกใบหน้าสวยเอ่อร้อนผ่าวตลอดจนถึงลำคอ ตัวสั่นระริกด้วยความกลัวชายหนุ่มตรงหน้า ความปวดร้าวจากกึ่งกลางเรือนกายแผ่นซ่านมาจนเธอถึงกับน้ำตาคลอเบ้า ตอนนี้เธอได้สูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิตให้กับชายหนุ่มตรงหน้า

มาคัสยิ้มที่มุมปาก มือใหญ่ยื่นไปดึงร่างบอบบางเข้ามานั่งบนตัก มือใหญ่ดึงผ้าห่มผืนโตออกจากมือนุ่ม วางมือใหญ่บนทรวงอกเคล้าคลึงเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม ขบริมฝีปากหนาร้อนบนลำคอด้านหลังจนหญิงสาวขนลุกซู่

“คะ...คุณมาร์ค ปะ...ปล่อยหนูไป…”

มาคัสเคลื่อนหน้ามาปิดปากนุ่มก่อนที่หญิงสาวจะทันพูดจบ สองมือเคล้าคลึงปทุมงามและกลีบกายแห่งความเป็นหญิง

“ไม่ได้หรอกจ้ะสาวน้อย”

“ทะ...ทำไมคะ?”   

“เพราะฉันยังต้องการเธอไง” ชายหนุ่มดันร่างหญิงสาวลงจากตัวเพราะเริ่มรู้สึกว่ากำลังจะทนกับความเย้ายวนใจตรงหน้าไม่ได้ สองแขนใหญ่ช้อนร่างบางเข้าไปในห้องน้ำ วางลงบนพื้นและเปิดน้ำจากฝังบัวให้ “อาบน้ำนะจะได้ไปทานอาหารกัน”

นิ้วชี้ใหญ่ยกขึ้นปิดปากนุ่ม “อ๊ะ อ๊ะ ถ้าเธอไม่ทำตามคำสั่งของฉันนะมะลิ ฉันบอกได้เลยว่าเธอจะไม่ได้ออกจากห้องฉันแน่ และบางทีก็อาจจะไม่ได้ออกจากห้องน้ำนี้ด้วยมั้ง”

มือใหญ่ลากไปกอบกุมเนินเนื้อเต่งตึงและบีบเบาๆ ให้หญิงสาวรู้ว่าเขาพูดจริง “แล้วก็เร็วด้วยนะหนูมะลิ เพราะถ้าช้าเกินไปฉันอาจจะหม่ำเธอเป็นอาหารเที่ยงก็ได้นะสาวน้อย” มาคัสพูดน้ำเสียงยิ้มๆ สายตาอ้อยอิ่งอยู่บริเวณกลางลำตัวเนียนนุ่มที่เขาสัมผัสมาแล้วตลอดเช้าที่ผ่านมาและยังจดจำได้ดี

มะลิวัลย์รีบทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว น้ำตาอุ่นร้อนไหลออกจากสองตา ขบกลั้นเสียงสะอื้นจนตัวงอและทรุดนั่งลงกับพื้น สองมือใหญ่โอบรอบขาเรียว ซบใบหน้ากับเข่ามน สายน้ำอุ่นๆ ไหลรดลำตัว เจ็บทั้งใจและกาย เธอทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องมาเจอเหตุการณ์บ้าๆ แบบนี้ด้วย

มือเรียวยกขึ้นจับสร้อยที่ห้อยติดตัว ตอนนี้เธอคิดถึงแม่ที่สุด

เธอผิดหรือไงที่คิดว่าการเข้าไปหางานทำในเมืองจะทำให้เธอและแม่มีชีวิตดีขึ้น แต่สิ่งที่เธอเห็นและได้รับไม่เห็นเป็นไปอย่างที่เธอคิดและหวังเลย งานก็หายาก ข้าวของก็แพงแสนแพง ผู้คนก็ไม่มีใครสนใจใครขนาดว่าบ้านอยู่ติดกันพวกเขาก็ยังแทบจะไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ

มะลิวัลย์ร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาไหลอาบแก้ม เจ็บปวดจนใจแทบจะขาด คิดถึงอ้อมอกอุ่นๆ ของแม่ คำปลอบโยนที่แสนจะเย็นใจ แม่จ๋าหนูขอโทษ แม่รอหนูนะหนูจะรีบกลับบ้านของเราให้เร็วที่สุด  หญิงสาวพร่ำบอกในใจ

มาคัสเห็นว่ามะลิวัลย์ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานเกินไปแล้ว ชายหนุ่มจึงรีบเปิดประตูเข้าไปแล้วต้องสะบัดหน้าพร้อมกับสบถเสียงแข็งกร้าว

“เธอจะบ้าหรือไงมะลิ” มือใหญ่ยื่นไปปิดน้ำและช้อนร่างบอบบางขึ้นเดินออกจากห้องน้ำไปอย่างอามรณ์เสีย ชายหนุ่มวางร่างหญิงสาวบนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ริมหน้าต่าง สองมือใหญ่จับแขนเรียวเขย่าแรงๆ “เป็นบ้าอะไรไปนะมะลิ นอนกับฉันแค่ครั้งสองครั้งถึงกับจะฆ่าตัวตายไปเลยหรือไง บ้าชิบ” ชายหนุ่มสบถเสียงดังลั่น

“คะ...คุณไม่ได้เป็นหนูคุณไม่รู้หรอก” มะลิวัลย์โต้กลับด้วยน้ำเสียงสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้มมองชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวด

“ใช่ ฉันไม่ใช่เธอถึงไม่รู้ แต่ถ้าเธอยังไม่หยุดร้องละก็...” สายตาคมดุกวาดมองทั่วร่างงามให้หญิงสาวที่กำลังสะอื้น

มะลิวัลย์กลืนน้ำลายลงคอกับคำขู่แข็งกร้าวและเยือกเย็น มือใหญ่จับปลายคางมล

“ฉันรับรองได้เลยว่าเธอจะหนีไม่รอดแน่แม่สาวน้อย” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มนัยน์ตาแข็งกร้าวและดุดัน “เอาล่ะตอนนี้ก็ทำตามคำสั่งแรกของฉันได้แล้ว ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย เสื้อผ้าอยู่ในตู้เลือกได้ตามชอบใจ”

“ค่ะ ค่ะ” มะลิวัลย์รีบทำตามคำสั่งชายหนุ่มอย่างรวดเร็วทั้งที่กลัวจนตัวสั่นและน้ำตายังคงไหลอาบแก้ม สองมือโอบรอบกายราวกับว่ามันจะช่วยปกป้องเธอจากมาคัสได้