เมียบำเรอ จอมมาร ชุด เล่ห์ร้ายจอมมาร

ตอนที่ 6

หลังจากวางสายจากโฮนาสพี่ชายของตนเอง ฮาร์เวียก็โยนโทรศัพท์มือถือราคาแพงระยับลงบนโต๊ะเตี้ยตรงหน้าอย่างไม่ใยดี ไม่ใส่ใจเลยว่ามันจะแตกหักหรือพังไป พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกจนหมด ดวงตาสีเทาเข้มจัดจนสาวใช้ที่เดินนำเหล้าขวดใหม่มาเสิร์ฟต้องรีบถอยฉากออกไปอย่างหวาดกลัว

มือใหญ่ที่แข็งแกร่งกำแก้วเหล้าแน่น กรามสี่เหลี่ยมที่มีไรหนวดขึ้นเขียวครึ้มเพราะไม่ได้กำจัดมันออกไปเมื่อตอนเช้าขบกันแน่น ความรู้สึกบางอย่างอัดแน่นอยู่ในอก หึงหวง และเกลียดชัง รู้สึกเสียดายเหลือเกินที่แพทริเซียเคยเป็นของคนอื่นมาก่อน เสียใจเหลือเกินที่เจ้าหล่อนเลือกที่จะเข้ามาปั่นหัวเขาเล่นเพื่อคนรักของตนเอง

แพทริเซียคงรักคาร์โลสมาก ถึงได้ยอมเป็นเมียเก็บของหมอนั่นแบบนั้น

ก็ดี... ในเมื่อหล่อนชอบสถานะเป็นเมียเก็บ ชอบการเป็นนางบำเรอ เขาก็จะจัดตำแหน่งนี้ให้ และรับรองเลยว่าหล่อนจะขยาดตำแหน่งนี้ไปอีกนานเลยทีเดียว

ร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อมัดงามที่เป็นผลพวงมาจากการออกกำลังกายเป็นนิจของตนเองลุกขึ้นยืนตระหง่าน เหล้าแก้วสุดท้ายถูกกรอกลงคอไปจนหมด ก่อนที่เขาจะรินมาอีกครั้ง แล้วก็จัดการให้มันหายลงคอไปอีกครั้ง และก้าวยาวๆ มุ่งหน้าไปยังห้องนอนของตนเอง

ห้องนอนที่เขาโกหกแพทริเซียไปว่ามันคือฮาเร็มที่ตนเองใช้เผด็จศึกบรรดาสาวๆ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ห้องนั้นคือห้องนอนส่วนตัวของเขาที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยได้เหยียบย่างเข้าไปเลยต่างหาก และแม่ผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาเคยใช้บริการก็ไม่เคยมีโอกาสแม้แต่จะเข้ามาในบ้านของเขาเลยแม้แต่คนเดียว สถานที่ปลดเปลื้องความอึดอัดของเขาน่ะเหรอ ก็เพ้นเฮ้าส์กลางใจเมืองยังไงล่ะ ที่นั่นสะดวก สบาย และปลอดภัยจากพวกนักข่าว ด้วยระบบการรักษาความปลอดภัยชั้นเยี่ยมที่สมน้ำสมเนื้อกับราคา

ดวงตาสีเทาที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย จ้องมองบานประตูไม้ตรงหน้านิ่ง รอยยิ้มหยันเยาะผุดพรายขึ้นที่มุมปากเซ็กซี่สีสด เมื่อนึกถึงกิจกรรมที่กำลังจะเดินทางมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

เขาต้องการแพทริเซีย ต้องการจนปวดไปทั่วทั้งเรือนกาย เขาไม่อาจจะปฏิเสธอำนาจของหญิงสาวที่มีเหนือร่างกายของตนเองได้เลย และด้วยความคลั่งแค้นผสมกับความคลั่งรักนี้ทำให้ผู้ชายหยิ่งทระนงในศักดิ์ศรีอย่างฮาร์เวีย มาเคลาโน่ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แพทริเซียผู้หญิงที่มีอิทธิพลต่อตนเองมาอยู่ในกำมือ

จำได้ว่าตัวเองขอร้องพี่ชายให้ติดต่อไปยังแพทริเซียโดยนำเสนอตำแหน่งงานบังหน้า และมันก็แปลกเหลือเกินที่เจ้าหล่อนตอบตกลงโดยที่เขายังไม่ได้ยื่นข้อเสนออะไรไปเลย แต่มันก็ทำให้เขาได้หญิงสาวมาไว้ในกำมือไม่ใช่หรือ

มือใหญ่กำลูกบิดประตูทองเหลืองเย็นเฉียบต่างจากอุณหภูมิร้อนรุ่มในร่างกายของตนเองแน่น ก่อนจะกระชากมันออกอย่างไม่ปรานีและก้าวเข้าไปหยุดอยู่ใจกลางห้องนอนกว้าง ภาพแรกที่ได้เห็นคือแพทริเซียกำลังโศกเศร้าน่าเวทนาอยู่บนเตียง

หัวใจเหมือนจะอ่อนยวบ แต่พอสมองแสนฉลาดของตนเองร้องเตือนว่าที่เจ้าหล่อนร้องไห้โศกาอาดูรแบบนี้ก็เพราะอาลัยอาวรณ์ผัวเก่า ความสงสารก็ถูกไฟโทสะเผาไหม้จนเหลือแต่เถ้าถ่าน เพลิงแค้นลุกโชนอยู่ในดวงตาสีเทาจำนวนมหาศาล

“คุณฮาร์เวีย...”

หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจ มองร่างสูงใหญ่เยี่ยงบุรุษนักรบตรงหน้าด้วยความตื่นตระหนก ฮาร์เวียในชุดลำลองหลุดลุ่ยกระดุมด้านหน้าถูกแกะไปจนเกือบหมด แผงอกกว้างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยลอนกล้ามเนื้อแน่นหนั่นและไรขนสีเข้มทำให้เลือดสาวในกายร้อนระอุ

ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจ “คิดว่าผัวเก่าหรือไง”

เขาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า ก่อนจะกระชากร่างของหล่อนให้ลงไปยืนเผชิญหน้าที่พื้นห้อง หญิงสาวอยากจะขัดขืนแต่ยิ่งทำก็ยิ่งเพิ่มเชื้อไฟโทสะให้กับฮาร์เวียดีๆ นี่เอง หากอยู่เฉยๆ บางทีหล่อนอาจจะได้รับความปรานีบางก็ได้

“ไม่ใช่ค่ะ แพท...”

“ไม่ต้องตอบ เพราะฉันไม่สนใจหัวใจของเธอหรอก ฉันต้องการแค่ร่างกายงดงามของเธอเท่านั้น”

คำพูดแสนร้ายกาจดังขึ้นพร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่ที่ถอยหลังห่างออกไปสองสามก้าว แต่แทนที่แพทริเซียจะรู้สึกปลอดภัย มันกลับตรงกันข้าม เพราะฮาร์เวียไม่ได้ใจดีจะปลดปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระ เขาเพียงแค่ต้องการถอยออกไปเพื่อจะได้สำรวจร่างกายของหล่อนให้ถนัดถนี่เท่านั้นเอง

หญิงสาวแก้มแดงก่ำ ความอับอายรุมถล่มร่างกายของหล่อนจนพังยับเยินเมื่อสายตาคมกริบจ้องมองราวกับจะทะลุเข้าไปสัมผัสเนื้อสาวขาวผ่องใต้ชุดนอนบางใสแจ๋วตัวนี้

“เธอสวยงาม...”

ฮาร์เวียไม่รู้ว่าตัวเองยังหายใจอยู่หรือเปล่า หรือว่าหยุดหายใจไปแล้ว แต่จะยังไงก็ช่างเถอะเพราะตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจ ใส่ใจมันคือร่างกายของผู้หญิงตรงหน้า ผู้หญิงที่งามปานนางสวรรค์ในชุดนอนบางใสที่ตนเองเป็นคนมอบให้กับมือด้วยความตะลึงตะลาน

ผ้าบางๆ ที่แพทริเซียใช้ปิดบังร่างกายนั้นไม่สามารถซ่อนความอร้าอร่ามของกายสาวได้เลยแม้แต่นิดเดียว เต้างามอวบอิ่มพุ่งดันผ้าบางๆ ออกมาอย่างไม่เกรงกลัวสายตาของคนมองอย่างเขาเลย ก็ดูสิ... ปลายถันสีสดเม็ดงามทั้งสองข้างแทบจะทิ่มดวงตาของเขาอยู่แล้ว

ลมหายใจหอบสะท้านอย่างรุนแรงเมื่อฮาร์เวียเลื่อนสายตาต่ำลงไปที่หน้าท้องแบนเรียบ ผ่านสะดือน่ารักต่ำลงไปยังซอกขาอวบที่มีเงาสามเหลี่ยมสีเข้มอยู่ตรงกลาง มันเด่นชัดจนชายหนุ่มรู้สึกถึงความแห้งผากในลำคอ ร่างกายหนุ่มร้อนรุ่มและอึดอัดอย่างมหาศาล ต้องการกระชากร่างงดงามนั้นเข้ามากัดกินเสียให้หายอยาก

“ความจริงฉันควรจะบอกให้เธอแก้ผ้ารอฉันมากกว่าใส่ชุดนี้ จริงไหม...”

เสียงพึมพำที่แหบพร่าอัดแน่นไปด้วยอารมณ์ปรารถนากับสายตาที่จับต้องเนินสาวอวบอูมของตนเองไม่วางตาทำให้แพทริเซียร้อนจัดไปทั้งร่าง ช่องท้องบีบรัด และต้องการให้ชายหนุ่มทำอะไรก็ได้ ที่มันให้ความสนิทสนมมากกว่าการมองแบบนี้

เขามองเหมือนกับจะกลืนกิน แต่ก็ไม่ยอมกินหล่อนสักที แม้มันจะน่าละอายเหลือเกินกับความคิดแบบนี้ แต่หล่อนห้ามตัวเองไม่ได้ ผู้ชายคนนี้มีอำนาจต่อร่างกายและหัวใจของหล่อนเหลือเกิน

“ฉันกำลังจะขาดใจแล้วแพทริเซีย...”

และมือใหญ่ก็ดึงร่างกำยำของหล่อนเข้ามากอดรัดแน่น แน่นจนหญิงสาวสามารถรับรู้ความต้องการที่ยิ่งใหญ่ของพ่อจอมมารได้อย่างชัดเจน มันบดเบียดที่หน้าท้องอย่างอำมหิต ปากร้อนๆ กดแนบสนิทลงบนปากของหล่อนอย่างป่าเถื่อน ทุกจังหวะเคลื่อนไหวอัดแน่นไปด้วยความรุนแรง หล่อนรู้สึกได้ถึงรสเลือดเฝื่อนที่เกิดจากความรุนแรงของฮาร์เวีย แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถหยุดความปรารถนาที่กำลังพลุ่งพล่านในกายให้สงบลงได้ ยิ่งเขาจูบไปทั่วทั้งใบหน้า ดูดเม้มต่ำลงไปยังซอกคอแล้วซอนไซ้แรงๆ จนหนวดแข็งๆ ครูดไปตามผิวสาวด้วยแล้ว ความรัญจวนที่หาที่มาไม่ได้ก็ถล่มเข้าใส่ร่างกายจนแทบจะยับเยิน

“ฉันกำลังหิว... หิวจัดมากๆ”

เสียงพึมพำดังขึ้นมาพร้อมๆ กับเสียงครางของผู้หญิงคนหนึ่งที่หล่อนแทบจำไม่ได้ว่ามันเป็นเสียงของตนเองดังขึ้นด้วยความรัญจวน ความเสียวกระสันทะลักทลายเข้าสู่ใจกลางหัวใจอย่างรุนแรง เมื่อถูกปากร้อนๆ งาบงับเต้างามเข้าไปในอุ้งปาก

“และจะต้องได้เธอเดี๋ยวนี้... แพทริเซีย”