ตอนที่ 2
1343 Words
“ผมจำได้ขึ้นใจเลยครับ แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หายนะสำหรับผม...” ฮาร์เวียแสยะยิ้มร้ายกาจ นัยน์ตาสีเทาที่หวานฉ่ำเพราะได้อิทธิพลจากแพขนตายาวงอนดุดันจนน่าหวาดกลัว
“ผมต่างหาก... คือหายนะของหล่อน”
“พี่คงห้ามอะไรนายไม่ได้ใช่ไหม”
เสียงถอนใจหนักหน่วงที่บ่งบอกถึงความหนักอกหนักใจของพี่ชายไม่สามารถล้มล้างความคิดแก้แค้นของฮาร์เวียให้ลดต่ำลงได้เลย ไม่มีทางเสียล่ะ เขาจะต้องขยี้แพทริเซียให้แหลกคามือ โทษฐานที่หล่อนบังอาจมาปั่นหัวผู้ชายที่มีเลือดหยิ่งผยองอยู่ล้นกายอย่างฮาร์เวีย มาเคลาโน่
“ไม่นานหรอกครับ ผมจะปล่อยหล่อนไป”
“แต่นายก็จะลากเธอขึ้นเตียงระหว่างที่เธอกับนายอยู่ด้วยกัน อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะฮาร์เวีย พี่พูดตามตรงนะ พี่ไม่อยากให้นายยุ่งกับผู้หญิงของคาร์โลสเลย แม้หมอนั่นจะแต่งงานไปแล้วก็ตาม”
ฮาร์เวียแค่นยิ้ม “แพทริเซียถูกเขี่ยทิ้งแล้วต่างหาก ตั้งแต่หมอนั่นแต่งงานกับกัญญิกาผู้หญิงที่ผมควรจะได้มาเป็นภรรยา” ชายหนุ่มยังฝังใจว่าแพทริเซียคือผู้หญิงของคาร์โลส
คิ้วเข้มของโฮนาสเลิกขึ้นสูง ขณะจ้องหน้าน้องชายเขม็ง “นายไม่ได้รักกัญญิกานี่ฮาร์เวีย เท่าที่พี่รู้ นายแค่ถูกใจเธอเท่านั้นไม่ใช่หรือ”
“ผมไม่เคยรักกัญญิกา แต่ก็ไม่ชอบใจที่ถูกแย่งไปแบบนี้ ผมจะขยี้แม่ตัวแสบให้แหลกคามือ จะทำให้แม่นั่นเจ็บไปจนวันตาย”
ศีรษะทุยได้รูปสวยที่ตั้งอย่างสง่างามอยู่บนลำคอแข็งแกร่งของโฮนาสส่ายไปมา พร้อมๆ กับเสียงลมหายใจที่ดังขึ้นอีกครั้ง
“บางทีความแค้นอาจจะมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ด้วยก็ได้นะฮาร์เวีย ดูใจของตัวเองให้ชัดๆ ก่อนจะทำอะไรลงไป ทุกอย่างมันจะได้ไม่สายเกินแก้ หากวันหนึ่งวันใดนายเกิดรู้ใจตัวเองขึ้นมา”
คำเตือนของพี่ชายค่อยๆ ซึมซาบเข้ามาในสมอง แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถดับความขุ่นเคืองที่ตนเองมีต่อผู้หญิงคนนั้นได้เลยแม้แต่นิดเดียว แพทริเซียสมควรจะได้รับมันแล้ว
“ผมไม่มีหัวใจหรอก หรือถ้าจะมีมันก็คงอยู่ลึกมากจนหาไม่เจอน่ะครับ” ร่างสูงใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่งลุกขึ้นยืนตระหง่าน
“ถ้าผู้หญิงคนนั้นมาถึงเมื่อไหร่ พี่โฮนาสโทรตามผมด้วยนะครับ ผมจะรีบมาจัดการทันที”
โฮนาสไม่มีทางเลือกจึงพยักหน้ารับหงึกๆ “ถ้าแพทริเซียมาถึงเมื่อไหร่ พี่จะโทรไปตามนายก็แล้วกัน คราวนี้พอใจหรือยังล่ะพ่อคนเจ้าคิดเจ้าแค้น”
คำประชดประชันของพี่ชายไม่ได้ทำให้ฮาร์เวียหยุดความคิดร้ายกาจนั่นลงเลยแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มระบายยิ้มน้อยๆ ให้กับพี่ชายรูปหล่อ
“ขอบคุณมากครับพี่โฮนาส งั้นผมขอตัวก่อน ไว้เจอกันครับ”
ผู้เป็นพี่ชายถอนใจออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง ขณะมองตามแผ่นหลังกว้างใหญ่ของฮาร์เวียที่กำลังจะลับจากบานประตูห้องทำงานของตนเองไปด้วยความไม่สบายใจ
“นายทำให้พี่ไม่มีทางเลือกจริงๆ ฮาร์เวีย”
พยายามจะก้มหน้าทำงานต่อ แต่สมองก็ยังว้าวุ่นไม่ยอมหยุด เขาไม่ได้ต้องการจะให้เรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นเลย และก็ไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงชาวสเปนที่ชื่อแพทริเซียที่เขาตอบตกลงรับเข้ามาทำงานจะเป็นผู้หญิงที่น้องชายกำลังต้องการตัวมาชำระแค้น
มันคือเรื่องบังเอิญ... หรือว่าเป็นเพราะลิขิตของพระเจ้ากันแน่
โฮนาสพ่นลมออกจากปากหนักๆ อีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจกดอินเตอร์คอมหาเลขาสาวหน้าห้อง “เปิดรับสมัครเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลอีกครั้ง”
“เราได้คนแล้วไม่ใช่หรือคะท่านประธาน ก็คุณแพทริเซีย...” เลขาสาวถามขึ้นอย่างสับสนผสมผสานกับความงงงวย
“ทำตามที่ผมบอก เอ่อ แล้วหากคุณแพทริเซียเดินทางมาถึง ให้เธอเข้ามาหาผมในห้องทำงานได้ทันที”
ชายหนุ่มออกคำสั่งจบ ก็หันกลับมาจ้องมองแฟ้มเอกสารในมืออีกครั้ง อยากจะทำงานแต่สมองก็ว้าวุ่นเกินกว่าจะทำได้ จนในที่สุดก็ต้องเดินออกไปนอกห้องทำงานตามน้องชายไปอีกคน
===================================
การเดินทางสิ้นสุดลงเมื่อหญิงสาวมาหยุดอยู่หน้าโรงแรมหรูใจกลางเมืองหลวงของประเทศอาร์เจนตินา ประเทศที่เป็นแผ่นดินเกิดของชายหนุ่มที่หล่อนหลงรัก แม้จะรู้ว่าตอนนี้เขาจะเกลียดขี้หน้าตัวเองมากมายแค่ไหนก็ตาม การได้อยู่ในที่ที่เขาเคยอยู่ ได้อยู่ในที่ที่เขาเคยผ่าน แค่นี้ก็สุขใจแล้วไม่ใช่หรือ
“ดิฉัน มิสแพทริเซีย อะลอนโซ ลิซเต ที่จะมาทำงานที่นี่ค่ะ”
แพทริเซียเอ่ยกับเจ้าหน้าที่สาวตรงหน้าเสียงนุ่มนวล พยายามปั้นยิ้มให้เกลื่อนใบหน้า แต่มันก็ทำได้ไม่ดีนัก เพราะยิ่งฝืนรอยยิ้มมันก็ยิ่งเต็มไปด้วยความขมขื่น หล่อนไม่สามารถลบใบหน้าหล่อเหลาของฮาร์เวียออกจากสมองได้เลย ยังคงโหยหา และต้องการอยู่ใกล้ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้ก็ตาม
“ท่านประธานกำลังรอคุณอยู่ เชิญทางนี้ค่ะ”
สาวสวยเอ่ยขึ้นเสียงเป็นมิตร ก่อนจะพาหล่อนเดินตรงไปที่ลิฟต์ และไม่นานนักลิฟต์ตัวใหญ่ก็พาหล่อนขึ้นมาถึงชั้นสูงสุดของโรงแรม เจ้าหน้าที่สาวเดินนำไปหยุดตรงห้องทำงานใหญ่ห้องหนึ่งที่มีสตรีวัยทำงานคนหนึ่งนั่งอยู่
“มิสแพทริเซีย อะลอนโซ ลิซเต มาแล้วค่ะ” หญิงที่นำหล่อนขึ้นมาเอ่ยกับผู้หญิงอีกคนนึ่งที่เป็นเลขาหน้าห้องของท่านประธานบริษัทฯ
“ขอบใจมากจ๊ะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”
และเจ้าหน้าที่คนนั้นก็เดินจากไปทิ้งให้หล่อนอยู่กับเลขาหน้าแฉล้มของท่านประธานบริษัทฯ ตามลำพัง แพทริเซียพยายามทำใจให้สงบกับสายตาของสตรีตรงหน้าที่มองมาที่ตนเอง เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังสงสัยอะไรบางอย่างในตัวของหล่อน
“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันเรียนท่านประธานก่อน” แล้วคู่สนทนาของหล่อนก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้น และพูดออกไปเป็นภาษาสเปนที่ฟังแล้วลื่นหูยิ่งนัก
“ท่านประธานคะ มิสแพทริเซีย อะลอนโซ ลิซเต เดินทางมาถึงแล้วค่ะ ดิฉันจะพาเข้าพบท่านประธานเลยนะคะ” และเมื่อสตรีตรงหน้าวางหูโทรศัพท์ หล่อนก็หันมายิ้มให้ ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินมาหยุดตรงหน้าของแพทริเซีย
“เชิญค่ะ ท่านประธานกำลังรอคุณอยู่”
แม้จะรู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดบางอย่างกับสถานที่ทำงานใหม่แห่งนี้ แต่หญิงสาวก็เลือกที่จะไม่สนใจ หล่อนเตรียมตัวมาพร้อมแล้วสำหรับการเผชิญกับโลกภายนอกโดยไม่มีเงาของพี่ชายต่างแม่อย่างคาร์โลสมาคอยช่วยเหลือ
ประตูไม้บานใหญ่ถูกเปิดออก หล่อนถูกผลักให้ก้าวเข้าไปอยู่ภายในห้องทำงานสุดโอ่อ่าที่ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงระยับ ผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานไม้โบราณขนาดใหญ่ และกำลังจ้องมาที่หล่อน แพทริเซียรู้สึกได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของสายตาคู่นั้น
- Writer
