หนีหนี้มาเฟียตํวร้าย...

เช้าที่สดใสของนัท วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เกือบจะดีอีกแค่1เทอมที่นัทจะเรียนจบม.6แล้วจะได้เข้ามหาวิทยาลัยแต่ความฝันนั้นต้องดับวูบเพราะทุนที่เรียนไม่มี "นัทมาช่วยป้าห่อขนมหน่อยมา.."ป้ารินเป็นคนดูแลและช่วยผมทุกอย่างป้ารินทำขนมไปขายที่ตลาด "ครับ"เมื่อทำเสร็จเรียบร้อยก็ไปตลาด พอถึงตลาดผมก็ช่วยป้ารินจัดของและไปขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเพราะจะสายแล้ว เมื่อถึงก็เจอกับเรียวเพื่อนชายที่อาจจะได้เป็นมากกว่าเพื่อนเพราะผมชอบมันเข้าแล้ว "อ้าวเรียว.."มันพยักหน้าให้ผมแล้วเดินเข้าห้องด้วยกัน ....... . พอเลิกเรียนภาคเช้าก็พากันไปกินข้าววันนี้เป็นการเรียนที่เหนื่อยมาก "วันนี้ไปกินข้าวกันไหมกูเลี้ยง" "อืม...ดีกูจะได้ประหยัดเงิินไปได้อีก"ผมยิ้มเราไปหาป้ารินก่อนที่จะไปกินข้าวข้างนอกต้องช่วยป้าเก็บของกลับบ้าน แต่พอถึงบ้านก็เจอกับพ่อ "ไอ้นัทมึงจะไปไหนห้ะ...เอาเงินมาให้กูดิ"เป็นเสียงของพ่อที่โวยวายมาแต่ไกลแล้วฉุดกระชากลากนัทเข้าบ้าน "ผมไม่มีให้พ่อผมหาเงินวันนี้มีแค่ค่าขนมเอง" ปัป...ปัป..ปัป พ่อตีนัทอย่างแรงจนน้ำตาไหลออกมา ป้ารินเห็นแบบนั้นวิ่งเข้ามาห้ามแล้วป้ารินก็โดนเช่นกัน "นี่นัทมันโตแล้วนะ..แกก็เลิกกินเหล้าได้แล้ว" "ยุ่งจริงเลยพี่เนี่ยแล้วพี่มีเงินไหมล่ะเอามาให้ผมยืนหน่อยดิ"ป้ารินผลักพ่อจนเซแทบล้มแล้วก็หยิบเงินให้พ่อ เมื่อพ่อได้เงินก็ออกจากบ้านไป "ป้ารินเป็นอะไรไหม" "นัทละลูกเป็นอะไรไหมเจ็บมากไหมลูก" "ไม่ค่อยครับ"เรียวเข้ามาหาผมแล้วจับมือผมดูไปรอบตัวผม "มึงเป็นอะไรมากเปล่ามึงทนได้ไงว่ะ" มันถามผมด้วยความเป็นห่วงแต่ผมได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินเข้าไปในบ้านป้ารินเพื่อช่วยป้ารินเก็บของเข้าที่ .................. ปัง..ปัง..ปัง "คนอย่างพวกมึงไม่สมควรมีชีวิตอยู่เพื่อขัดขวางนายกู"เสียงของผู้ชายคนหนึ่งเล็งปืนเหนี่ยวไกลปืนยิ่งเข้าไปที่ขาของอีกคนที่ถูกมัดปากมัดมืออยู่ที่นั่งเก้าอี้แทบเจียนตายและพอปลดผ้าจากปากมัน ก็ร้องโอดโอย "ผมขอโทษครับคุณฮิวโก้ผมผิดไปแล้วให้โอกาสผมเถอะ...อ้าก..!.!"ชายคนนั้นเดินมากระชากเส้นผมชายที่นั่งเก้าอี้ "มึงคิดว่ากูจะให้โอกาสมึงมากแค่ไหนให้โอกาสมึงก็มีอยู่แค่2ทาง โอกาสที่1ที่กูจะให้คือพิการ โอกาสที่2คือชีวิตมึงเลือกกูนับถึง3ไม่ตอบกูเลือกให้มึงแทน" 1...! ..2.. .3... "มึงไม่พูด...งั้น...กูไปละไม่อยากให้เลือดของมึงเปื้อนตีนกู"หลังจากการสนทนาจบฮิวโก้ก็คว้าปืนที่อยู่ด้านหลัง เหนี่ยวไกลปืนเข้ากลางศีรษะของชายคนนั้น ปัง... ฮิวโก้ส่งปืนให้กับคนสนิท "ส่งเงินมันให้เมียมันแล้วก็เงินอีกหนึ่งล้าน"ฮิวโก้เดินออกจากห้องไป "นายครับ..มีอีกรายที่ยังไม่ชำระหนี้ให้เรานายจะไปเองไหมครับ" "ไม่ละมึงไปแทนกูทีเบลคถ้าไม่ได้เงินรู้นะว่าจะต้องทำยังไง"ลูกน้องพยักหน้าแล้วขับรถไปกับพวก ไปบ้านของลูกหนี้ที่ยังไม่ใช้หนี้ การเริ่มต้น ของหนี้ กริ๊งๆๆ เสียงกริ๊งหน้าบ้านพ่อแม่ของนัทดัง นัทจึงเดินออกไปดูและถามไถ่ เมื่อแกไปก็พบกับชายหนุ่มหลายคน"มาหาใครครับ?""มาหานายประสิทธิ์...อยู่ไหม" "พ่อไม่อยู่ครับ พ่อไปข้างนอกมีอะไรหรือเปล่าครับ" พวกชายชุดดำเดินเข้ามาในบ้านพ่อของนัททำลายข้าวของในบ้าน นัทห้ามพร้อมกับป้าและเรียวทุกคนโดนผลักออกมา "คุณ...หยุดเดี๋ยวนี้นะนี่บ้านพ่อผมนะหยุด" ชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามาที่นัทแล้วก้มหน้าลงมาหานัท "นี่แค่เตือนให้เวลาอีกแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้นพ่อนายต้องเอาเงินมาคืนทั้งต้นและดอก" "พ่อเป็นหนี้คุณเหรอ...ทะ..เท่าไหร่ครับ" "ก็ไม่ได้เยอะหรอกแค่ห้าล้านเองดอกก็หนึ่งล้าน"ป้ารินและนัทแทบทรุดลงพื้นนัทก็อึ้งกับสิ่งที่พวกเขาพูดกับนัทแล้วพวกเขาก็ออกจากบ้านพ่อไปแล้วขับรถกลับไป "นัท.."เรียวเรียกนัทเพราะตอนนี้นัทเหมือนคนล่องลอย "หึ...ว่า" "จะหาเงินมาจากไหนตั้งเยอะ"นัทเงียบเพราะเขาเองก็พึ่งรู้ ตอนนี้ก็ทำได้แค่รอผู้เป็นพ่อกลับมา "พ่อ..."พ่อมองเข้ามาในบ้าน "นี่ไอ้นัทมึงทำอะไรบ้านกูห้ะ!" "พ่อนั่นแหละทำอะไร...พ่อกู้เงินมาทำอะไรตั้งเยอะ"พ่อยืนนิ่งแล้วเดินเข้าบ้านไป //ทำไมมันมาเร็วจังครบกำหนดแล้วเหรอว่ะ?// นัทเดินเข้ามาในบ้านเพื่อถามพ่อ "กูเอามาแค่นิดหน่อยเองกู..." "พ่อเอาไปเล่นพนันใช้ไหม"พ่อไม่ตอบแต่ป้ารินเขามาทุบพ่อ พ่อก็สู้สุดตัวป้ารินล้มหัวกระแทกกับโต๊ะ "ป้า..ริน"นัทมองป้ารินแล้ว ลงไปพยุงป้ารินแล้วมองมาที่พ่อแล้วพาป้ารินไปโรงพยาบาล ......................... "นายครับผมตักเตือนแล้วนะครับแต่นายประสิทธิ์ไม่อยู่อยู่แต่ลูกชาย"ฮิวโก้ไม่ได้พูดอะไรปัดมือให้เบลคออกไปแล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาก็พอรู้ว่านายเข้าจะทำอะไร ใครที่ได้นอนร่วมเตียงกับฮิวโก้ถือว่าดีมากเพราะได้เงินไม่น้อย แต่สำหรับฮิวโก้เป็นแค่เศษเงิน ฮิวโก้เสพสมกับผู้หญิงคนนั้นเสร็จก็ไล่ไป "ออกไปได้แล้ว..."ฮิวโก้เอ่ยไร้ผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาและที่ไล่ก็เพราะได้ในสิ่งที่ตนต้องการแล้ว ฮิวโกเปิดบริษัทส่งออกจิวเวลรี่ออกต่างประเทศเพื่อปิดบังหลังการค้ายาค้าอาวุธเดือนๆเขาทำเงินแค่ขายอัญมณีก็ปาเข้าไปเหยียบ100ร้อยล้านและการค้าสินค้าของเขาก็มากกว่า1,000ล้านดอลลาร์ เมื่อเขาให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปก็เรียกเบลคเข้ามา "เรื่องเมื่อกี้ฉันให้นายดูแลลูกหนี้ที่ต้องมีการใช้หนี้"เขายืนที่กระจกแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกม้วน "ครับ" "นายครับ!...."ฮิวโก้หันไปมองลูกน้องที่เดินเข้ามาแล้วไม่เคาะประตู "มีมารยาทน้อยดำ!"เบลคพูดขึ้นดำเป็นลูกน้องของเบลคพอเขารู้ว่าผิดก็ก้มหัวให้คนเป็นนาย "มีไร...ก็ว่ามา..." "มีคนอยากพบนายครับชื่อ ประสิทธิ์มาคุยเรื่องหนี้ที่ค้างไว้ครับ" ฮิวโก้พยักหน้าให้เข้ามาได้เมื่อพ่อนัทเดินเข้ามาก็มาพร้อมกับกลิ่นเหล้า "คุณ...คือผม" "มีอะไรก็ว่ามา..อย่าทำให้ฉันต้องรำคาญ" คำพูดกับท่าทางจริงจังทำให้พ่อของนัทกลัว "อ่า..ผมไม่มีเงินมาคืนคุณมากขนาดนั้นเหรอครับ.."ฮิวโก้หันมาพร้อมกับทำตาโตใส่ "มึงพูดแบบนี้ก็ได้เหรอห้ะ! เบลคจับมัน" "ผม...ผมมีข้อเสนอครับ"ฮิวโก้ได้รับฟังข้อเสนอ ค่อนข้างน่าสนใจอยู่จึงตกลง