เด็กดื้อ - 24

481 Words

แววตาคู่นั้นของพี่ลีวายมันไร้ความอ่อนโยน เขาไม่เคยมองฉันแบบนั้นเลยสักครั้ง….ไม่เคยเลย ทำไมกันนะความรักของฉันมันถึงเจ็บปวดมากขนาดนี้ ฉันมองแววตาคู่นั้นของพี่ลีวายก่อนจะบอก “ที่มิลินไม่ยอมไปเพราะคุณท่าน” “เพราะพ่อฉันเกี่ยวอะไร?” “บ้านหลังนี้เป็นของคุณท่านถ้าท่านไล่มิลินก็จะไป” “ไม่นานบ้านหลังนี้ก็ต้องเป็นของฉัน” “ให้ถึงวันนั้นก่อนนะคะ” พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะรวบมือของฉันขึ้นมาขรึงตรึงไว้เหนือศรีษะแล้วบีบแขนฉันแน่น จากนั้นก็ตวาดถาม “หรือว่าเธอคิดว่าควบทั้งพ่อทั้งลูก” “คิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นได้ยังไงคะ” เหลือจะเชื่อเลยจริงๆ ที่พี่ลีวายคิดเรื่องแบบนั้นได้ลงคอทั้งที่คุณท่านเป็นผู้มีพระคุณของฉัน “ทำไมจะคิดไม่ได้” “พี่ลีวายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยมิลินนะ!!” ครั้งนี้ฉันดิ้นอย่างเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากตรงนี้ โดยที่พี่ลีวายก็ปล่อยให้ฉันดิ้นเขาเพียงแค่มองดู ไม่นานแรงของฉันก็ค่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD