“คนนี้ใครหรอคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งข้างๆ พี่ลีวายถามขึ้นมา
“เธอควรสนใจฉันไม่ใช่คนอื่น” พี่ลีวายออกคำสั่ง ก่อนที่เธอคนนั้นจะยิ้มเย้ยฉันแล้วเอามือเลื่อนลงต่ำลูบเป้ากางเกงของพี่ลีวาย
หัวใจของฉันมันรู้สึกเจ็บปวดจนถึงขีดสุด หากเราสองคนไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันคงไม่เจ็บขนาดนี้ ทั้งการกระทำและคำพูดนั้น หากต้องนั่งอยู่ตรงนี้ฉันอาจจะร้องไห้ออกมา
ผ่านไปเกือบสิบนาทีที่ฉันนั่งก้มหน้าก้มตาและพี่ลีวายก็นัวเนียกับผู้หญิง ได้ยินเสียงหวานๆ ของผู้หญิงที่นั่งข้างๆ พี่ลีวายเธอทั้งพูดประจบเอาใจสารพัด
ฉันได้แต่กำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ พยายามข่มใจไม่ให้ตัวเองร้องไห้ทั้งที่มันทั้งเจ็บและจุกไปทั้งอก
“มึงจะให้น้องมาดูตัวเองทำแบบนี้เนี่ยนะ” พี่คัลเลนถามพี่ลีวาย
“เกี่ยวอะไรกับมึง” ฉันเหลือบตามองคนตรงหน้าซึ่งพี่ลีวายก็มองอยู่เหมือน
“มึงแม่งโคตรบ้าเลยว่ะ”
“แล้วยังไง”
พี่คัลเลนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะห
