เด็กดื้อ - 43 ลืมให้ได้แล้วกัน ?

1381 Words

ฉันมองหน้าพี่ลีวายด้วยความรู้สึกที่สุดแสนจะเจ็บปวด แต่มันก็ดีแล้วที่เขาคิดยังไงก็พูดออกมา ไม่หลอกให้ฉันคิดฝันไปไกล “มิลินจะจำคำๆ นั้นไว้ให้ขึ้นใจเลยนะคะ” ที่บอกไปจริงๆ แล้วฉันพยายามเข้มแข็งทั้งที่ภายในใจนั้นบอบซ้ำสาหัส “ใช่! เธอต้องจำให้ขึ้นใจ” “ขอบคุณที่คอยเตือนมิลินอยู่ตลอดนะ” “อืม” “จะปลดล็อกรถให้ได้หรือยังคะ” พี่ลีวายหันมามองค้อนด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก ก่อนจะบอกเสียงเย็น “บอกว่าเอื้อมมาปลดเอง” “ก็ได้ค่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะหากไม่ทำก็อาจจะไม่ทันเครื่อง มันมีแค่ทางเลือกเดียว ขณะที่โน้มตัวคร่อมลงมาทาบบนท่อนขาแกร่ง จู่ๆ มือหนาของพี่ลีวายก็ล้วงเข้ามาในเสื้อทำเอาฉันสะดุ้งรีบผละตัวออกทันที “ท…ทำอะไรคะ” “อย่าทำตัวใสซื่อหน่อยเลย เอากับฉันมาตั้งกี่ครั้งแล้ว” “……..” ได้ยินคำๆ นั้นมันทำให้ฉันต้องกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือด เพราะเขาพูดมันบ่อยมากๆ พี่ลีวายคว้ามือมาบีบที

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD