และนางนอนไม่หลับ ทั้งหลังฝนหยุดตกแล้วก็ได้ยินเสียงร้องของหมาป่าหอนรับกันเป็นทอดๆ กระทั่ง ให้เซี่ยงอี่ไปดู นางบอกว่า หมาป่าไล่ต้อนคนหลายสิบชีวิต ยามนี้พวกเขามาขอเข้าพักที่ชั้นล่าง แต่คนขององค์ชายสามไม่อนุญาต
“พวกนั้นดูน่าสงสารก็จริง แต่ท่าทางเหมือนคนเถื่อน ไม่น่าไว้ใจ”
หยวนหยวนได้ยินดังนั้น นางจึงระลึกถึงพวกพ้องของตนที่รู้จัก
“ข้าอยากไปพบพวกเขา” นางเอ่ยจบจึงก้าวลงจากห้องพักชั้นบน ตรงออกไปด้านนอกโรงเตี๊ยม เห็นสตรีที่อุ้มเด็กทารกไว้แนบอก นอกจากนั้นยังมีเด็กสาวอีกหนึ่งคน คนสูงวัย แล้วเด็กชายฝาแฝด!!
ยามนั้นหยวนหยวนยืนนิ่ง นางละม้ายรู้จักพวกเขา และฝ่ายนั้นจ้องนางไม่วางตา หากไม่มีใครกล้าปริปากเอ่ยคำใด
“อี๋เหนียงสี่ อย่ายุ่งกับพวกมันเลย คนชั้นต่ำ ไฉนท่านต้องเสียเวลาใส่ใจ” หลัวฟูว่า และผายมือเชิญหยวนหยวนกลับห้องพักของนาง แต่หยวนหยวนไม่ฟัง นางก้าวเข้าไปหาสตรีที่มีลูกน้อย และถามไถ่ด้วยความเ
