ตั้งแต่ถูกช่วยออกจากโพรงไม้ เรื่องราวในห้วงเวลาก่อนหน้า เหมือนถูกปิดประตูขังลืมเอาไว้ หยวนหยวนจดจำแทบไม่ได้ แม้แต่ชื่อ เสี่ยวปา...ที่ผู้อื่นเคยเรียกนาง ราวกับมันถูกลบออกจากสมองไป
ก่อนหน้านั้น นางได้รับการเลี้ยงดูจากหญิงหูหนวกกับสามีซึ่งเป็นพรานป่าซึ่งรอบรู้พื้นที่เมืองจิง และภูเขาน้อยใหญ่ในผืนดินของกลุ่มคนเถื่อนเลี้ยงม้า ซึ่งชาติกำเนิดนางไม่แน่ชัด ด้วยหลังจากเช้าวันหนึ่งที่นายพรานขึ้นเขา ในขณะที่กำลังจะกลับบ้าน เขาบังเอิญเห็นเด็กน้อยนอนนิ่งๆ อย่างอ่อนแรงอยู่ในโพรงไม้ ดวงตาสีดำขลับจ้องเขาราวกับต้องการขอความช่วยเหลือ
เด็กน้อยไม่ได้ร้องไห้ แต่ร่างกายขาดน้ำ และดูเสียขวัญ อีกทั้งนางยังพูดเป็นคำๆ ไม่ได้ จึงมีแต่ส่งเสียงอื้ออ้า นางสวมชุดเนื้อผ้าทั่วไป ไม่มีสมบัติใดติดตัวแม้กระทั่งป้ายหยก หรือเครื่องประดับ จะว่าเดินหลงทางมาก็มิใช่ หากพิจารณาให้ถ่องแท้ คล้ายมีคนนำนางมาซ่อนไว้เพื่อหลบภัย ทั้งให้แ
