Her şey o kadar ani olmuştu ki yine ve yine onu itemiyordum. İkinci kez dudakları dudaklarımdaydı. Kolunu da sıkıca belime sarmıştı. Kolları arasından kurtulmaya çalışırken o ise beni kendine daha çok çekiyordu. Ellerimi göğsüne koyup iterken izin vermiyordu.
Dudaklarını hareket ettirmiyordu ama dudaklarının dudaklarımda olması bile yeterdi. Dışarıdan nasıl gözüküyorduk bilmiyorum ama ortamda araba sesleri hariç çıt yoktu. Daha az önce beni bir daha asla öpemezsin demem ve tekrar öpüşmemiz. Beria sana büyük söz etme diye bir atasözü öğretmediler. Nasıl büyük konuşursun? Ne zaman büyük konuşsam onu yaşardım.
Bora’nın dudakları benden ayrıldığında kaşlarım çatıktı. Tam ondan hesap soracakken elini, dudağıma koydu. Dudağımın karıncalanması normal miydi? Özellikle de malum yerimin… Tövbe t
