อารมณ์โมโหจากการเถียงกับเหนือทัพผ่านไปเกือบสัปดาห์ทว่ายังไม่หาย เธอเอาแต่ครุ่นคิดว่าจะเอาอย่างไรต่อดีกับคนปากเสียอย่างเขาดี ไม่กี่วันก่อนเขาส่งข้อความมาบอกว่าเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่เธอจึงไม่ตอบกลับ
ห้องห่างกันไม่ถึงห้าก้าวจะส่งข้อความมาเพื่ออะไร…
เซลีนเดินกดโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง สายตามองร้านที่เดินผ่านบ้าง ทว่าไม่มีอารมณ์เดินเข้าไปเลือก จนกระทั่งเธอมายืนรอลิฟต์ ผู้หญิงสองคนก็ปรี่เข้ามาหาเธอ คนแรกคือพิมพาแม่ของหัสวีร์ตรงปรี่เข้ามาตบหน้าเธอสุดแรง
เพี๊ยะ! ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงเป็นรอยนิ้วทันตาเห็น เซลีนอ้าปากค้างรู้สึกเจ็บร้าวไปครึ่งหน้า
“อีตอแหล แกมาหลอกลูกชายฉันไม่จบไม่สิ้น เขาทิ้งให้หนูเพียวอยู่บ้านคนเดียวเพราะแกใช่ไหม หนูเพียวจับมันไว้แม่จะสั่งสอนมัน” พิมพาชี้หน้าด่าพร้อมทั้งสั่งลูกสะใภ้
ปึก! ปึก!
ไม่ทันที่พรรณิกาจะเข้าถึงตัว เซลีนก็ยกขาขึ้นถีบอีกฝ่ายล้ม ตามด้วยถีบพิมพาอีกคน สองร่
